Βελτιωμένος, αλλά όχι όσο χρειάζεται

Η νίκη του Παναθηναϊκού έκανε τη χάρη σε… όλους να μην ασχοληθούμε με όσα γύρω από το μπάσκετ «σέρνει» πίσω της μια διπλή συνάντηση αιωνίων στο Top 16, που όπως είχε επισημανθεί από τη στήλη αυτή η ψυχρή λογική υπαγόρευε πως δεν θα συνέφερε κανέναν εκ των δύο μεγάλων. Πλέον οι «πράσινοι» καλούνται να κάνουν τη χάρη στον εαυτό τους να βελτιωθούν περαιτέρω, γιατί η ήδη μερική αγωνιστική πρόοδός τους δεν δείχνει αρκετή για να φτάσουν όσο μακριά θα ονειρεύονταν οι φίλοι τους στη φετινή Ευρωλίγκα. Αυτό πρέπει κυρίως να απασχολεί το «τριφύλλι» κι όχι η σύνθεση του νέου ομίλου.

Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός έχει κάνει βήματα μπροστά από το πρώτο διάστημα της περιόδου, όταν έχανε από τη Ζιέλονα Γκόρα στην Πολωνία, γνώριζε τη συντριβή στη Βαρκελώνη κι έχανε μέσα-έξω από τη Λοκομοτίβ Κουμπάν, για να μην αναφέρουμε και τις προβληματικές εμφανίσεις του σε παιχνίδια μακριά από το «σπίτι» του στην Basket League. Ακόμη και ορισμένοι παίκτες που ήταν σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα έδειξαν να παίρνουν το μήνυμα του Τζόρτζεβιτς (ίσως έτσι ερμηνεύεται η μεταμόρφωση του αρνητικού το προηγούμενο διάστημα Πάβλοβιτς). Όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η πρόοδος αυτή αρκεί για να του δώσει αρχικά την πρόκριση στα play offs μέσα από έναν μαραθώνιο που θα περιλαμβάνει δίχως υπερβολή 14 ντέρμπι. Ειδικά μακριά από το ΟΑΚΑ η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν πείθει με την εικόνα της πως μπορεί να πάρει τις νίκες που απαιτούνται για να πάει με πλεονέκτημα έδρας στα play offs. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα κληθεί να νικήσει τουλάχιστον μια φορά εκτός έδρας στα προημιτελικά και κόντρα σε ακόμη δυσκολότερο αντίπαλο, ώστε να βρεθεί στο Βερολίνο.

Οι βασικές αδυναμίες που υπήρχαν στην αρχή της σεζόν εξακολουθούν να υφίστανται με βασική την εξής: ο Παναθηναϊκός είναι αργός στις περιστροφές, με τα γρήγορα πόδια των Καλάθη και Γκιστ να μην αρκούν για να μπαλώνουν τις τρύπες. Ραντούλιτσα και Κούζμιτς έχουν μεν συγχρονιστεί καλύτερα με την άμυνα, όμως δεν αρκεί αυτό για να λυθεί το πρόβλημα, ενώ η καταπόνηση των Καλάθη και Γκιστ είναι κάτι που μπορεί να στοιχίσει στην εξέλιξη της σεζόν. Το ιδεατό για το «τριφύλλι» θα ήταν να ενισχυθεί τόσο με έναν ακόμη ικανό περιφερειακό (πρωτίστως οργανωτή κι αμυντικό και δευτερευόντως σκόρερ), όσο και με έναν αθλητικό ψηλό, αλλά υπάρχει στασιμότητα παρότι μία θέση ξένου στο ρόστερ παραμένει κενή και ήδη έχει χαθεί πολύς χρόνος, με συνέπεια όταν ή αν γίνει η προσθήκη το νέο απόκτημα να πέφτει στα βαθιά.

Για τον Παναθηναϊκό η πρόκριση στο Top 16 ήταν αυτονόητος στόχος και η τρίτη θέση συνιστά περισσότερο λόγο προβληματισμού παρά αιτία ικανοποίησης, αν δει κανείς ποιες ομάδες οι «πράσινοι» έβαλαν από κάτω (την πρωτάρα Καρσίγιακα, την αδύναμη Ζιέλονα και τη «φτωχή» Ζαλγκίρις). Ευτυχώς για το «τριφύλλι» (και ίσως δυστυχώς για τις ομάδες που τα πήγαν πολύ καλύτερα όπως ο Ολυμπιακός)... what happens in regular season, stays in regular season και έχουν την ευκαιρία να κάνουν μια νέα αρχή στη νέα φάση.

ΥΓ: Η παρωδία στον αγώνα Νταρουσάφακα-Μακάμπι με τους Ισραηλινούς να προσπαθούν να πάνε στην παράταση για να βρουν χρόνο να κυνηγήσουν το +11 και τους Τούρκους να προσφέρονται να χάσουν για να μη συμβεί αυτό εκθέτει πρωτίστως την Ευρωλίγκα, που θα πρέπει να τιμωρήσει ΚΑΙ τις δύο ομάδες για κακοποίηση του αθλήματος. Όμως μην περιμένουμε πολλά από μια διοργάνωση που τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής δεν διεξάγονται όχι απλώς ίδια ώρα, αλλά ούτε και ίδια μέρα, δίνοντας τη δυνατότητα σε «πονηρούς» να διαλέγουν αντιπάλους.

Follow @ChristosRobolis