Βελτιωμένη version του περσινού Παναθηναϊκού

Χρειάστηκαν περίπου 20 μέρες για να αλλάξει πρόσωπο ο Παναθηναϊκός και από το απολύτως προβληματικό που παρουσίαζε μέχρι τότε να εμφανίζει έκτοτε ένα διαρκώς βελτιωμένο. Η νίκη στη Βιτόρια επί της φορμαρισμένης Λαμποράλ Κούτσα ήταν η καλύτερη πιστοποίηση της συνεχούς ανόδου και αυτό είναι το πιο αισιόδοξο σημάδι. Ίσως πέρα και από το βαθμολογικό κέρδος, καθώς σε έναν «μαραθώνιο» όπως το Top 16 οι δύο νίκες σε ισάριθμα ματς δεν εξασφαλίζουν τίποτα. Η συνέπεια στην απόδοση, ωστόσο, εξασφαλίζει και με το παραπάνω, γιατί σε ένα πρωτάθλημα 14 αγώνων είναι δεδομένο πως στο φινάλε θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι και οι πραγματικά καλές ομάδες θα επιβραβευτούν.

Ο Παναθηναϊκός δεν θαμπώνει με το μπάσκετ που παίζει. Όμως είναι άκρως αποτελεσματικός, ουσιαστικός και άριστα διαβασμένος, κάτι που φάνηκε στις σημαντικές νίκες του τελευταίου εικοσαημέρου κόντρα σε Ολυμπιακό, Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο και Λαμποράλ Κούτσα. Ασφαλώς όλα ξεκινούν από την άμυνα, που πλέον ξεχειλίζει από ενέργεια, με την επιστροφή όλων των τραυματιών και δίνει ώθηση στην επίθεση αποτελώντας ένα «μαξιλαράκι» ακόμη και στα black out που προκύπτουν στο άλλο μισό του παρκέ.

Πώς μεταμορφώθηκε ο Παναθηναϊκός; Φαίνεται πως ο Αργύρης Πεδουλάκης και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να επιστρέψουν στα… basics. Έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στα μετόπισθεν, «κόντυναν» το rotation περιορίζοντας το χρόνο συμμετοχής παικτών που είναι αδύναμοι κρίκοι στην άμυνα (π.χ. Μαυροκεφαλίδης) και καθιέρωσαν ένα παιχνίδι με αργές επιθέσεις και έλεγχο του ρυθμού. Πλέον στον Παναθηναϊκό φαίνεται πως αρκεί (και με το παραπάνω) να κερδίζει όχι επιδιώκοντας να πετύχει πολλούς περισσότερους πόντους από τον αντίπαλό του, αλλά δεχόμενος έστω και λίγο λιγότερους.

Μάλλον δεν είναι υπερβολή. Ο Παναθηναϊκός που παρουσιάζεται εσχάτως και έχει πανηγυρίσει τις τρεις σημαντικότερες νίκες του στη σεζόν θυμίζει πολύ τον περσινό που έβγαλε την πίστη στην Μπαρτσελόνα για να τον αποκλείσει στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας και κέρδισε τέσσερις σερί τελικούς από τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα. Μόνο που φέτος βλέπουμε τη βελτιωμένη έκδοση του συγκεκριμένου μοντέλου. Πέρσι δεν υπήρχε ούτε Φώτσης, ούτε Κάρι, ούτε ακόμη-ακόμη ο Παππάς και ο Μπατίστ που όποτε χρειαστεί προσφέρουν επιθετικές λύσεις, ενώ παίκτες όπως ο Γκιστ μοιάζουν εντελώς διαφορετικοί και αναβαθμισμένοι.

Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη και τα περιθώρια βελτίωσης αρκετά. Ο Παναθηναϊκός μπορεί και πρέπει να διορθώσει πολλά ακόμη, κυρίως επιθετικά όπου συχνά και ειδικά όταν ο Διαμαντίδης παίρνει τις απαραίτητες ανάσες βραχυκυκλώνει. Όμως το νερό δείχνει να έχει μπει στο αυλάκι και το τρένο, που έχει τελικό προορισμό το Μιλάνο για το Final Four έχει καθίσει για τα καλά στις ράγες.

Follow @ChristosRobolis