ΑΥΤΗ είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία του Ολυμπιακού

Έχει κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης από τη θέση του φαβορί (1997). Έχει κερδίσει ομάδες με τριπλάσιο μπάτζετ κάνοντας επικές ανατροπές (2012). Έχει καταργήσει τα όρια μεταξύ φαβορί και αουτσάιντερ αποστομώνοντας ειδικούς και μη όταν τον είχαν ξεγραμμένο (2013). Έχει νικήσει με όλους τους τρόπους, υπό όλες τις συνθήκες, κόντρα σε λογική και ενίοτε διαιτησίες. Αυτό που δεν έχει καταφέρει, ωστόσο, μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός είναι αυτό που μπορεί να πετύχει το βράδυ της Κυριακής.

Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Χρήστος Ρομπόλης

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ενώπιον της μεγαλύτερης πρόκλησης της ιστορίας του: να σηκώσει την κούπα στην «έδρα» του αντιπάλου (όπως η ποδοσφαιρική Εθνική του 2004 ή ο Παναθηναϊκός του 2002 στην Μπολόνια) και κόντρα στον δικό του εφιάλτη που λέγεται Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που του έχει ήδη στερήσει πολλούς ευρωπαϊκούς και εγχώριους τίτλους. Οι «ερυθρόλευκοι» ίσως να μην σκέφτονται καν τον τρόπο ή τις συνθήκες, παρά μόνο το στόχο. Όμως δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα έξτρα παράσημο αν σηκώσουν την κούπα ΚΑΙ με αυτόν τον τρόπο, ΚΑΙ απέναντι σε αυτόν τον τεράστιο προπονητή.

Τα πολλά κοινά στην αγωνιστική φυσιογνωμία των δύο ομάδων είναι άγνωστο αν εξυπηρετούν ή όχι το πλάνο του Ολυμπιακού. Το βέβαιο είναι πως η πρόκρισή του επί της ΤΣΣΚΑ, αλλά και αυτή της Φενέρμπαχτσε απέναντι στη Ρεάλ πιστοποιούν για πολλοστή φορά πως μπορεί η επίθεση να σε οδηγεί όλη τη χρονιά, αλλά η άμυνα είναι αυτή που κερδίζει τα μεγάλα παιχνίδια. Και για τους δύο διεκδικητές του τίτλου όλα ξεκινούν από εκεί. Ίσως όμως γι’ αυτό το λόγο ο τελικός τελικά να κριθεί από την… επίθεση. Δηλαδή από το ποια από τις δύο ομάδες θα κατορθώσει να παρακάμψει τα πολλά εμπόδια μέχρι το αντίπαλο καλάθι.

Το έργο του Ολυμπιακού θα είναι δεδομένα πιο δύσκολα σε σχέση με τον ημιτελικό. Και δεν βάζουμε στην εξίσωση τον παράγοντα έδρα ή συνωμοσιολογία για τη διαιτησία. Αμιγώς αγωνιστικά, η Φενέρμπαχτσε είναι-αυτή τη στιγμή-η πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης και σαφώς πιο σκληρός αντίπαλος από την ΤΣΣΚΑ. Αν ο Βασίλης Σπανούλης δυσκολεύτηκε πάρα πολύ για περίπου τρία δεκάλεπτα να δει το καλάθι ή τους συμπαίκτες του χάρη στο πολύ καλό αμυντικό πλάνο του Δημήτρη Ιτούδη, κόντρα στη Φενέρμπαχτσε το έργο του θα είναι δύο και τρεις φορές πιο δύσκολο. Ο «Ζοτς» σκεπάζει όλους τους χώρους με την τετράδα Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς, Ούντο και Βέσελι, που συνδυάζει αθλητικότητα, μεγάλα άκρα και προσήλωση στο αμυντικό πλάνο.

Η Φενέρ έκανε μια καλή προπόνηση εν όψει... Kill Bill αντιμετωπίζοντας τον Γιουλ και αναμένεται να εφαρμόσει ανάλογη τακτική απέναντι στον ηγέτη του Ολυμπιακού. Ο Ισπανός έφυγε ηττημένος από το γήπεδο όχι με δική του ευθύνη, αλλά επειδή το supporting cast αποδείχτηκε ανεπαρκές. Ο Σπανούλης μπορεί να είναι νικητής αν το βράδυ της Κυριακής βρει συμπαράσταση από τους συμπαίκτες του που έχουν αποδείξει πως μπορούν να τις προσφέρουν. Κι όχι μόνο από τους Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μάντζαρη, που έχουν την εμπειρία από το 2012 και μετά, αλλά και από τον Παπαπέτρου που «ξεπετάχτηκε» το 2015, τον Αγραβάνη που ανέβηκε επίπεδο την Παρασκευή, αλλά και τους ξένους του που ξεψάρωσαν στη διάρκεια του ημιτελικού και πρόσφεραν το κατιτίς τους.

Η κολασμένη έδρα (με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται), η «καυτή» φόρμα, το γενικότερο μομέντουμ, το υπερτριπλάσιο μπάτζετ, το άστρο του ανυπέρβλητου Ομπράντοβιτς φέρνουν τη Φενέρμπαχτσε στη θέση του φαβορί. Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, από την αγαπημένη του θέση, αυτή του αουτσάιντερ, έχοντας ήδη ξεπεράσει τις προσδοκίες και δίχως κανένα ΠΡΕΠΕΙ, είναι βέβαιο πως ΜΠΟΡΕΙ. Κι αν τα καταφέρει, ίσως να πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από αυτή του 2012 στο ίδιο γήπεδο.

Follow @ChristosRobolis