Ας μιλήσουμε για τον Παναθηναϊκό

Η θέση του Παναθηναϊκού με την αντίστοιχη χρονική περίοδο την περασμένη χρονιά δεν διαφέρει και πολύ. Αυτό που διαφέρει, ωστόσο, και φέρνει τριγμούς στο οικοδόμημα της ομάδας σε τόσο πρώιμο στάδιο της σεζόν είναι ότι αφενός μεν το υλικό του «τριφυλλιού» δεν έχει φέτος σχέση από άποψη ποιότητας, εμπειρίας και βάθους με το περσινό, αφετέρου δε οι προσδοκίες είναι πολύ μεγαλύτερες, καθώς όταν η ομάδα στη μεταβατική περσινή σεζόν κατέκτησε νταμπλ κι έφτασε μία ανάσα από το Final Four, φέτος ο (πολύς) κόσμος απαιτεί τα ίδια στην Ελλάδα και περισσότερα στην Ευρωλίγκα.

Ο Παναθηναϊκός από την αρχή της σεζόν παρουσιάζει προβληματικό πρόσωπο. Ακόμη κι όταν κάποιοι πανηγύριζαν για τον περίπατο επί της ελλιπέστατης Λαμποράλ Κούτσα, είχαμε επισημάνει πως το παιχνίδι εκείνο δεν αποτελούσε ρεαλιστικό τεστ δυναμικότητας. Σε όλα τα υπόλοιπα σημαντικά ματς της σεζόν ως τώρα, από το Βίλνιους και το άδειο ΣΕΦ, μέχρι το Βελιγράδι, το Ηράκλειο και πλέον το Τελ Αβίβ, οι «πράσινοι» εμφανίζουν τις ίδιες αδυναμίες. Το ανησυχητικό δεν είναι αυτό, αλλά ότι αυτές όχι απλώς δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά ούτε καν ελαττωθεί ή έστω… καμουφλαριστεί. Οι νταμπλούχοι είναι εξαιρετικά προβλέψιμοι στην επίθεση, με εμμονή στα τρίποντα, χωρίς παιχνίδι κοντά στο καλάθι και λιγοστές καλές συνεργασίες, στην άμυνα, δε, μοιάζουν συχνότερα ευάλωτοι παρά αποτελεσματικοί, χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια και συγκέντρωση, με συνέπεια να βρίσκονται συχνά να κυνηγούν στο σκορ από πολύ νωρίς και τις ανατροπές να μην είναι πάντα εφικτές.

Αυτές είναι οι διαπιστώσεις. Επιχειρώντας να αναζητήσουμε τις αιτίες, φαίνεται πως ο Αργύρης Πεδουλάκης δυσκολεύεται να αξιοποιήσει πλήρως το πλουσιότερο φετινό ρόστερ του και στην προσπάθειά του να «βάλει» παίκτες περισσότερο μέσα στην ομάδα, έχει αλλοιωθεί η περσινή της χημεία. Πέρσι οι επιλογές του ήταν περιορισμένες και τα κουπί τραβούσαν 7-8 παίκτες, αλλά φέτος καλείται να… ευχαριστήσει 12 και πλέον παίκτες αξίας. Ο ποιοτικός μεν αλλά soft Μαυροκεφαλίδης και ο 36χρονος Μπατίστ δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα να αξιοποιήσουν τις αναμφισβήτητες επιθετικές τους αρετές, με αποτέλεσμα να εκτίθενται οι αμυντικές τους αδυναμίες και ο χρόνος τους στο παρκέ να φθίνει αντί να αυξάνεται. Ο Ούκιτς δεν πατά το ίδιο γερά μετά τον τραυματισμό του, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να έχει χάσει τα γρήγορα πόδια στην περιφέρεια και να μην μπορεί να καλυφθεί το κενό από τον βαρύ πλέον Διαμαντίδη, αλλά και τους Κάρι και Παππά που δεν αποκτήθηκαν για αυτό το σκοπό. Και στα φόργουορντ, Μπράμος και Ματσιούλις μοιάζουν να μην έχουν την ίδια ενέργεια μετά το εξουθενωτικό Ευρωμπάσκετ, ενώ ο Γιάνκοβιτς δεν έχει ακόμη βρει ρόλο και χρόνο στο παρκέ.

Στην εξίσωση προστίθεται η κακή φόρμα πολλών παικτών, που επηρεάζεται από τραυματισμούς, ελλιπή προετοιμασία και τα συνεχή ταξίδια: του άστοχου Διαμαντίδη που και στα 33 του και παρά τις προσθήκες στην περιφέρεια αναγκάζεται ακόμη να παίζει 32+ λεπτά σε κάθε κρίσιμο ματς, του αγνώριστου σε σχέση με πέρσι αν και κανείς θα τον περίμενε βελτιωμένο έχοντας κάνει φέτος και προετοιμασία Κάρι, του επηρεασμένου από το πρόβλημα στον αχίλλειο Ούκιτς, του Λάσμε που έλειψε από την προετοιμασία λόγω προβλήματος στο γόνατο και χάνει την ψυχραιμία του βλέποντας ότι ακόμη το σώμα του δεν τον υπακούει, του ικανού για το καλύτερο και συχνά για το χειρότερο λόγω έλλειψης συγκέντρωσης Γκιστ, του Φώτση που προσπαθεί τώρα να βρει τον εαυτό του μετά τον διετή εφιάλτη στο Μιλάνο και την… αχρηστία από τον Τρινκιέρι στην Εθνική, του Μαυροκεφαλίδη που μετρά ένα μήνα και κάτι στην ομάδα και δείχνει να ψάχνεται…

Δεν είναι ώρα για καταστροφολογίες, λαϊκά δικαστήρια ή… «κύκλους» που αντί να επιτρέπουν στην ομάδα να σκύβει με ηρεμία πάνω από τα προβλήματά της, δημιουργούν περισσότερα τέτοια. Δεν έχουν περάσει παρά πέντε μήνες από τότε που ο ίδιος κορμός παικτών με πολύ λιγότερα στηρίγματα κατακτούσε το πρωτάθλημα και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποκαλούσε τον Αργύρη Πεδουλάκη τον δεύτερο καλύτερο προπονητή της Ευρώπης πίσω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αν ο Παναθηναϊκός περάσει αναίμακτα το σκόπελο της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας, έχει το χρόνο και την ποιότητα να διορθωθεί στην πορεία και να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητες του υλικού του όταν θα κρίνονται όλα και όλοι. Ο Ολυμπιακός που κατέκτησε τους δύο τελευταίους ευρωπαϊκούς τίτλους προκρίθηκε με πολύ κόπο και ιδρώτα στη δεύτερη φάση και κανείς πλέον δεν θυμάται τις δύσκολες εκείνες ημέρες, αλλά την ένδοξη συνέχεια. Το ίδιο μπορεί να κάνει και ο Παναθηναϊκός, αρκεί να συμμορφωθεί σε βαθμό ικανό ώστε να μη χάσει το τρένο για το Top 16.

Follow @ChristosRobolis