Αρχαία βλακεία αθάνατη

Τη μέρα που παραδόθηκε η Ολυμπιακή Φλόγα από τη χώρα που ξεκίνησαν όλα στην οργανωτική επιτροπή των Αγώνων του Λονδίνου, κάποιοι φρόντισαν να μας υπενθυμίσουν πόσο ανάξιοι της κληρονομιάς αυτής έχουμε αποδειχτεί…

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Σε έναν ιδεατό κόσμο, θα απολαμβάναμε τις δύο καλύτερες ομάδες της Ευρώπης σε μία σειρά αγώνων με εξαιρετικό ενδιαφέρον, που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη στην Ευρώπη και μπαίνει στη ζυγαριά μόνο με τα play offs του ΝΒΑ. Τελικώς είδαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, δύο ομάδες τεράστιας αγωνιστικής και οικονομικής αξίας, χιλιάδες υγιείς φιλάθλους τους και το ίδιο το μπάσκετ να πλήττονται από τη θορυβώδη μειοψηφία.

Κάποιους που θεωρούν παλικαριά να πετούν πέτρες και να εξαφανίζονται, να επιτίθενται κατά εκατοντάδες σε λίγους, να σημαδεύουν με λέιζερ ή αεροβόλα κρυμμένοι μέσα στο πλήθος, να πετούν αντικείμενα ή έστω να βρίζουν, αλλά πάντα εκ του ασφαλούς. Γιατί ποιος από όλους αυτούς θα έκανε όλα τα παραπάνω τετ-α-τετ και μόνος του σε τύπους σαν τον Ντόρσεϊ και τον Χάινς, τον Μπατίστ ή τον Μάριτς…

Η μέρα που θα υπάρχει ξανά νεκρός οπαδός και κάποιος αθλητής θα τραυματιστεί σοβαρά δεν αργεί. Ας αποφασίσουμε επιτέλους όλοι-κυβερνήσεις, διοικήσεις ομάδων, ΜΜΕ, φίλαθλοι-τι αθλητισμό θέλουμε και ας κάνουμε κάποια στιγμή όλοι κάτι περισσότερο από το να προτάσσουμε τα μεγάλα ή μικρά συμφέροντά μας, να ανεχόμαστε αυτούς που δεν έχουν το ίδιο όραμα με μας και να υποχωρούμε απέναντι στις άγριες ορέξεις τους. Ας πάψουμε-κοινώς-να είμαστε η σιωπηρή και άβουλη πλειοψηφία.

Η ψύχραιμη αντίδραση και η αποφυγή κραυγών από πλευράς Παναθηναϊκού, όπως και η καταδικαστική ανακοίνωση του Ολυμπιακού για όσα έγιναν και οδήγησαν στην αναβολή του πρώτου τελικού ήταν κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αμφιβάλω, ωστόσο, αν η συνέχεια θα είναι ανάλογη και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν.

Η σύσκεψη της Παρασκευής θα γίνει-λέει-για να αποφασιστούν οι συνθήκες διεξαγωγής των τελικών. Το βέβαιο είναι πως το πρόβλημα δεν θα λυθεί εν μία νυκτί. Ενδεχόμενη ματαίωση των τελικών θα συνιστά νίκη της βίας και των λίγων απέναντι στο άθλημα και τους πολλούς φίλους του. Διεξαγωγή τους με μαθητές, αθλητές των τμημάτων υποδομής των συλλόγων, φουσκωτές κούκλες στις εξέδρες ή virtual φιλάθλους, θα αποτελεί μόνο προσωρινή λύση. Τελικοί χωρίς καθόλου κόσμο, θα είναι παρωδία και ο Ολυμπιακός θα έχει δίκιο να διαμαρτύρεται για ακύρωση του πλεονεκτήματος έδρας. Όπως και ο Παναθηναϊκός δικαιούται να διαμαρτύρεται πως η αναβολή του πρώτου τελικού εξυπηρετεί τον προερχόμενο από υπερπροσπάθεια, καταπονημένο και ακόμη… μεθυσμένο από το θρίαμβο της Κωνσταντινούπολης αντίπαλό του.

Το ζήτημα δεν είναι να γίνουν οι τελικοί για να βγάλουμε τη φετινή υποχρέωση. Έτσι του χρόνου θα έχουμε deja vu ή και ακόμη χειρότερα. Χρειάζονται επιτέλους αποφάσεις κι όχι μεσοβέζικες λύσεις για να ικανοποιηθούν στο μέτρο του δυνατού όλοι και να αποφευχθούν οι γκρίνιες. Ο «ασθενής» πρέπει να γιατρευτεί, ακόμη κι αν πρέπει να πονέσει πολύ, όχι να πάρει παυσίπονα για να πάρει παράταση ζωής μέχρι να έρθει ο αναπόφευκτος θάνατος.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com