Από το -32 στο +30, τέσσερις μέρες δρόμος

Μέσα σε τέσσερις μέρες ο Ολυμπιακός έδειξε πόσο αποκρουστικός μπορεί να εμφανιστεί, αλλά και πόσο ελκυστικός. Ευτυχώς το πρώτο πρόσωπο έχει κάνει σποραδικές εμφανίσεις φέτος και ο «κανόνας» είναι το δεύτερο. Ασφαλώς, πέρα από τον αντίπαλο ή την έδρα που σίγουρα παίζουν το δικό τους ρόλο, αυτό που επίδρασε καθοριστικά στη μεταμόρφωση ήταν ο ίδιος ο… Ολυμπιακός.

Η ομάδα που πέταξε λευκή πετσέτα νωρίς την Παρασκευή κόντρα στην Μπασκόνια, χτυπούσε σαν χταπόδι τη Μακάμπι το βράδυ της Τρίτης μέχρι και το 40’ κι ας θύμιζε η ομάδα του λαού… Ολυμπιακό της Βιτόρια παρατώντας νωρίς το ματς. Μην ξεγελιέστε, η μετάβαση από το -32 στο +30 δεν αποδίδεται σε κάποια εντυπωσιακή ευστοχία! Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 1/11 τρίποντα στο ημίχρονο, όταν ήδη προηγούνταν σβηστά με 53-40. Μέχρι το τρίτο δεκάλεπτο οι φίλοι του Ολυμπιακού ζήλευαν τον πιτσιρικά που στην ανάπαυλα του ημιχρόνου κέρδισε έναν διαγωνισμό έχοντας 4/4 τρίποντα. Όταν άρχισαν να ευστοχούν και οι επαγγελματίες η κατάσταση ξέφυγε. Κι αν η Μακάμπι σκεφτόταν ήδη την Πέμπτη, οι Πειραιώτες δεν σταματούσαν, θαρρείς και ήθελαν να ξεπλύνουν την ντροπή της Παρασκευής. Εκεί, στο πάθος, την ενέργεια και τη συγκέντρωση, που τόσο έλειψαν προ τεσσάρων ημερών, αποδίδεται η μεταμόρφωση ή μάλλον συμμόρφωση του Ολυμπιακού.

Η βραδιά θα ήταν υποδειγματική-με μια τριαντάρα, με καλό μπάσκετ και ανάσες στους βασικούς από το τρίτο δεκάλεπτο-αν δεν υπήρχε η συνήθης γκαντεμιά με τραυματισμούς. Λες και ήξερε τι θα του’ ρθει και θέλησε να υπενθυμίσει πόσο πολύτιμος είναι, φρόντισε να δώσει από νωρίς τον τόνο με 12 σερί πόντους μέχρι να φύγει πιάνοντας τη λαβωμένη μέση του. Στη Μόσχα, απέναντι στη Χίμκι που μετά την απώλεια του Ρόμπινσον πονά στη ρακέτα, η παρουσία του θα ήταν πολύ σημαντική.

Για να είμαστε ρεαλιστές, εκεί-στο νέο σπίτι του παλιόφιλου Μπαρτζώκα-θα φανεί αν ο Ολυμπιακός πατά ξανά καλά. Αυτή η Μακάμπι, που καταφέρνει κάθε χρόνο με τέτοιο μπάτζετ να απογοητεύει ακόμη και τον ανέκφραστο Μιζράχι, όσο σεβαστό μέγεθος κι αν αποτελεί δεν είναι κριτήριο αξιολόγησης. Μακριά από τη θαλπωρή του ΣΕΦ, που μπορεί να μην ήταν κατάμεστο αλλά περιέβαλε με στήριξη κι εμπιστοσύνη την πληγωμένη ομάδα του Σφαιρόπουλου, θα φανεί η αλήθεια. Για την ώρα κρατά τον τίτλο της ομάδας που πρέπει πάντα να φοβάσαι όταν δείχνει να βρίσκεται στα σχοινιά, αλλά και του εξπέρ στις διαβολοβδομάδες με ήδη 7/7 φέτος. Και συνεχίζει…

ΥΓ1: Αυτό που ζει ο Γιώργος Πρίντεζης υπερβαίνει τη φαντασία κάθε παιδιού που μεγαλώνει με το όνειρο να παίξει στην αγαπημένη του ομάδα. Κι ο ίδιος αξίζει να το ζει, για τη δουλειά και την αφοσίωσή του.

ΥΓ2: Αν η αποθέωση στον Γιώργο Μπόγρη είναι από την καρδιά του κόσμου και έκφραση στήριξης σε έναν αθλητή που πιστεύει, έχει καλώς. Αν πρόκειται για χλευασμό, είναι ντροπή απέναντι σε έναν αθλητή που δίνει ό,τι μπορεί, δεν διαμαρτύρεται είτε παίξει δευτερόλεπτα είτε καθόλου και έχει πίσω του μια διαδρομή που αν μη τι άλλο είναι αξιόλογη.

Follow @ChristosRobolis