Άλλο Χάινς κι άλλο Σπανούλης

Ο Ολυμπιακός έχασε τον Κάιλ Χάινς και «κινδυνεύει» να χάσει και τον Βασίλη Σπανούλη. Πρόκειται προφανώς για τον καλύτερο ψηλό και τον καλύτερο περιφερειακό (αλλά και… πάσης θέσης) παίκτη της ομάδας αντίστοιχα. Ωστόσο δεν θα πρέπει η σημασία της μίας δεδομένης απώλειας να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με την πιθανή του αρχηγού της ομάδας.

Ε, όχι και αναντικατάστατος

Τιμή και δόξα στον Κάιλ Χάινς. Κατάφερε να μετατρέψει την αμφισβήτηση που ξεκίνησε από την προκατάληψη για το ύψος του σε θαυμασμό για τις νίκες του απέναντι στα θηρία. Ήρθε ως άσημος Αμερικανός από την Μπάμπεργκ και έφυγε θεωρούμενος από κάποιους ακόμη και ο καλύτερος ξένος στην ιστορία του Ολυμπιακού. Πρόσφερε τα μέγιστα στη διετή παρουσία του στην ομάδα και ακόμη περισσότερα φέτος, που δεν είχε τα απαραίτητα στηρίγματα στη ρακέτα.

Όμως… ως εκεί. Είναι τουλάχιστον μοιρολατρικό, μέχρι και προσβλητικό για το μέγεθος του συλλόγου, να τα βάφει μαύρα για την απώλεια του Κάιλ Χάινς. Παίκτες σαν κι αυτόν είναι μεν δυσεύρετοι, αλλά επ ουδενί αναντικατάστατοι. Η συνεισφορά του ήταν μεγάλη, αλλά σε μια χώρα της υπερβολής, όπως η Ελλάδα, έφτασε να αντιμετωπίζεται σαν… μυθική. Κάθε ριμπάουντ που έπαιρνε, κάθε τάπα που έριχνε ή κάθε καλάθι που έβαζε απέναντι σε πολύ ψηλότερους αντιπάλους έφτασε να θεωρείται άθλος, κάτι σαν νίκη του Δαβίδ επί του Γολιάθ. Όμως ας μην ξεχνάμε πως ήταν το… καθήκον του: μία φάση του σέντερ της ομάδας απέναντι στους αντιπάλους του, που απλώς έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω της διαφοράς 10-15 πόντων πους τους χώριζαν.

Ασφαλώς ο Κάιλ Χάινς «δάγκωνε» στην άμυνα, μάρκαρε από πλέι μέικερ μέχρι σέντερ, σταματούσε τα πικ εν ρολ, αψηφούσε τους νόμους της φύσης πηδώντας να πάρει ριμπάουντ ή να ταπώσει, τελείωνε τις φάσεις κάτω από το καλάθι, μέχρι που κατέβαζε και την μπάλα. Κι όλα αυτά σε συσκευασία ενός αδαμάντινου χαρακτήρα με χαμηλό μέχρι φέτος συμβόλαιο. Από την άλλη, όμως, δεν είχε παιχνίδι με πλάτη, δεν είχε καλές κινήσεις ψηλού, δεν είχε μακρινό σουτ, δεν ήταν καλός στις βολές, ήθελε πάντα ένα δυνατό «τεσσάρι» δίπλα του και αντιμετώπιζε πρόβλημα απέναντι σε ψηλούς με παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Ο Ολυμπιακός δύσκολα θα βρει έναν νέο Χάινς. Μπορεί όμως να βρει έναν παίκτη που θα έχει κάποια από τα καλά στοιχεία του Αμερικανού και ορισμένα από αυτά που έλειπαν από το παιχνίδι του.

Αν φύγει, θα πρέπει να μεταλλαχτεί

Η περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη είναι εντελώς διαφορετική. Ενδεχόμενη απώλεια του 31χρονου γκαρντ θα υποχρεώσει τον Ολυμπιακό να αλλάξει σχεδόν ολοκληρωτικά τρόπο παιχνιδιού. Θα έχει χάσει τον ηγέτη του, τον αρχηγό του, τον άνθρωπο από τον οποίο ξεκινούσαν και συνήθως τελείωναν όλες οι επιθέσεις του, αυτόν από τον οποίο «θρέφονταν» όλοι οι υπόλοιποι, τον παίκτη των δύσκολων στιγμών, ακόμη και το αντίπαλο δέος του Διαμαντίδη γιατί αν η κόντρα των «αιωνίων» την τελευταία τριετία είχε… πρόσωπα, αυτά θα ήταν των δύο αρχηγών. Ο Ολυμπιακός θα υποχρεωθεί να υποβληθεί σε μία βίαια μετάλλαξη και θα χρειαστεί το χρόνο του για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Φυσικά αν φύγει ο Σπανούλης ο Ολυμπιακός δεν θα καταστραφεί. Υπάρχουν Μπουλς και χωρίς Τζόρνταν, Λέικερς χωρίς Κόμπι, Μπαρτσελόνα χωρίς Μέσι, Παναθηναϊκός χωρίς Διαμαντίδη… Ασφαλώς η αγορά δεν βρίθει παικτών με την ποιότητα, την κλάση και τα ηγετικά προσόντα του. Όμως μπορεί να βρεθεί (και με λιγότερα χρήματα) ένας παίκτης που θα κάνει σε αρκετά καλό βαθμό όλα όσα έκανε στην επίθεση ο Σπανούλης και σε καλύτερο όσα δεν έκανε στην άμυνα. Και παράλληλα, μπορεί να αναβαθμιστεί ο ρόλος των εξαιρετικών Ελλήνων γκαρντ της ομάδας, αλλά και του Έισι Λο που κατά τα φαινόμενα μένει.

Συμπερασματικά, χάνοντας τον Χάινς και πιθανώς τον Σπανούλη ο Ολυμπιακός χάνει την πεπατημένη για την κορυφή. Όμως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι που βγάζουν στον ίδιο προορισμό.

Follow @ChristosRobolis