ΑΕΚ για ψυχίατρο, Ολυμπιακός για… γιατρό

Κι όμως, η ομάδα που έχασε με κάτω τα χέρια σε Ρόδο και Λαύριο και που πάσχισε να λυγίσει τη Ρόζα Ράντομ είναι η ίδια που έχει κερδίσει τον Παναθηναϊκό σε ημιτελικό Κυπέλλου, την πρωταθλήτρια Ιταλίας Βενέτσια στο «σπίτι» της και πλέον την ίσως πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης, τον Ολυμπιακό. Με αυτά και με αυτά η ΑΕΚ θα αναγκάσει τους φίλους της να κάνουν πράξη το σύνθημά τους και θα τρέξουν σε ψυχίατρο. Μέσα σε λίγες μέρες, συχνά μέσα και στο ίδιο παιχνίδι με διαφορά λίγων λεπτών, η ομάδα αυτή δείχνει πόσο καλά και πόσο άσχημα μπορεί να παίξει.

Πέρα από τις «δομικές» αδυναμίες που έχει η ΑΕΚ (π.χ. μικρά κορμιά στο «1», βαριά στο «5»), το μεγαλύτερο πρόβλημά της μοιάζει να είναι η συγκέντρωση των παικτών της. Ή μάλλον η έλλειψη αυτής. Πιο τρανό παράδειγμα, ο Μάικ Γκριν, που άλλες φορές μοιάζει πραγματικός μαέστρος, που μπορεί να εκθέσει γκαρντ επιπέδου Καλάθη ή Σπανούλη κι άλλες μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Ο Ντράγκαν Σάκοτα το πρώτο που θα κληθεί να κάνει είναι να σταθεροποιήσει πνευματικά τους παίκτες του. Κι ασφαλώς να κάνει άμεσα 1-2 αλλαγές ξένων.

Ίσως το πιο ουσιαστικό κέρδος από τη νίκη της ΑΕΚ να ήταν η ηρεμία που φέρνει, κυρίως ως προς την αντιμετώπιση του κοινού της στον προπονητή. Είναι προφανές πως η επαναπρόσληψη του «Σάλε» δεν αντιμετωπίστηκε με θετικό μάτι από τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου. Και ήταν θεμιτό να απορούν αρκετοί τι μπορεί να άλλαξε από την προ διετίας «επανάσταση» στο ΟΑΚΑ που είχε οδηγήσει τη διοίκηση της ΚΑΕ στην αποπομπή του προπονητή. Αν και το ξαναζεσταμένο φαγητό δεν είναι ποτέ το ίδιο γευστικό με το «φρέσκο», την απάντηση θα δώσει μόνο ο χρόνος. Για την ώρα, αυτό που κρατά η ΑΕΚ είναι πως η μεγαλη νίκη που έψαχνε και δεν έβρισκε ο Σάκοτα στην πρώτη θητεία του, ήρθε στο πρώτο του ντέρμπι. Το κρίσιμο ματς της Τρίτης με την Εστουντιάντες και το ντέρμπι με τον φορμαρισμένο ΠΑΟΚ που ακολουθεί θα δείξουν αν πρόκειται για αναλαμπή ή όχι.

Ανεξάρτητα από αποτελέσματα, πάντως, στην ΑΕΚ πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν. Γιατί αν θέλουν αποτελέσματα και μόνο, πρέπει να συμβιβαστούν όλοι (διοίκηση και κόσμος) με τη σκληρή πραγματικότητα πως οι «αιώνιοι» παραμένουν πολύ μπροστά αγωνιστικά και οικονομικά, ενώ η πόρτα της Ευρωλίγκας παραμένει ερμητικά κλειστή. Κι αν θέλουν να δώσουν τόπο στα νιάτα, θα πρέπει όχι απλώς να την ευαγγελίζονται, αλλά και να την εφαρμόζουν στην πράξη. Ειδάλλως τα πολλά χρήματα που συνεχίζει να βάζει ο Μάκης Αγγελόπουλος και σπουδαίες κινήσεις κληρονομιάς, όπως η ταινία για το 1968 και οι προσπάθειες για νέο γήπεδο, κινδυνεύουν να επισκιαστούν από άλλα λάθη.

Όσο για τον Ολυμπιακό, η ήττα πρακτικά δεν του στοιχίζει τίποτα. Το πλεονέκτημα έδρας μάλλον είχε ήδη χαθεί από την ήττα του στο ΣΕΦ από τον Παναθηναϊκό και μάλλον δεν σημαίνει πλέον όσα κάποτε, αφού τα break είναι πια συνηθισμένα (έστω και συνηθέστερα με θύμα τον Ολυμπιακό). Η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς συνεχίζεται και ουσιαστικά εξαιτίας της έφτασε να παίζει στο δεύτερο μέρος δίχως πέντε παίκτες δωδεκάδας (Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Παπαπέτρου, Αγραβάνη, Τίλι). Μάλλον, πάντως, στην περίπτωση του Πρίντεζη να μην πρόκειται για απλή ατυχία. Είναι προφανές πως επωμίζεται πολύ μεγαλύτερο βάρος από όσο μπορεί να αντέξει το κορμί του και επιλογές όπως του ανεπαρκή Γουίλτζερ δεν του προσφέρουν τις αναγκαίες ανάσες. Και είμαστε ακόμη στο Δεκέμβρη...

Ρόμπερτς και Τόμπσον συνεχίζουν να έχουν μικρή προσφορά με κάποιες σκόρπιες καλές εμφανίσεις και καμία συνέπεια, ενώ ο Σπανούλης είναι φανερό πως θέλει χρόνο. Τέτοιον αξίζει περισσότερο ο Στρέλνιεκς, που μάλλον και κόντρα στη Ρεάλ έπαιξε λιγότερο από όσο δικαιούτο. Σήμερα με τον Λετονό στο παρκέ ο Ολυμπιακός ήταν στο +9, ενώ με τον Ρόμπερτς στο -10 και τον Σπανούλη στο -14. Τα ηρωικά του καταπληκτικού ΜακΛίν και του ακούραστου Παπανικολάου, που έπαιξε από «2» ως... «4» δεν έφταναν. Σίγουρα, πάντως, στη Βαμβέργη θα εμφανιστεί άλλη ομάδα. Ακόμη κι αν έχει τις ίδιες απουσίες...

Follow @ChristosRobolis