Top 16 κι όποιος «αιώνιος» αντέξει

Μην περιμένετε σοβαρή ανάλυση για τις ήττες των «αιωνίων» στο φινάλε της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας. Γιατί δεν αντέχει σε κριτική ούτε ένα ματς που κρίθηκε καθαρά στη διαφορά κινήτρου, όπως αυτό του Ολυμπιακού με τη Γαλατάσαραϊ στην Πόλη, ούτε ένα άλλο στο οποίο ο ακόμη εξαρτημένος από τον απόντα Διαμαντίδη Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα σε ένα ΟΑΚΑ, που δεν είχε «μπομπίτες» από τον Ναβάρο, αλλά είχε τηλεφώνημα για βόμβα. Ούτε σοβαρά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, ούτε πλέον έχουν καμία σημασία μπροστά σε αυτό που έπεται.

Μέρες Χριστουγέννων έρχονται, αλλά οι δύο μεγάλοι ετοιμάζονται για Γολγοθά. Τέτοιος φαντάζει το Top 16, όχι μόνο λόγω διάρκειας, αλλά και λόγω… ανηφόρας και βάρους. Η… μοιρασιά των αντιπάλων φέρνει τον Παναθηναϊκό ελαφρώς «ριγμένο», πράγμα κάπου φυσιολογικό από τη στιγμή που ήταν τρίτος στον όμιλό του. Όμως και ο πρώτος στο δικό του γκρουπ Ολυμπιακός δεν μπορεί να πει κανείς πως έδρεψε ακριβώς τους καρπούς της προσπάθειάς του στην πρώτη φάση.

Οι μεν «πράσινοι», λοιπόν, δίνουν ραντεβού με δύο θηρία, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, με τεράστιο μπάτζετ, απύθμενο βάθος ρόστερ, τεράστια ποιότητα και «απαίτηση» για την κατάκτηση του Final Four που θα γίνει στη Μαδρίτη, με την… πάντα «μουλωχτή»-ακόμη και μετά από χρονιά τριπλ κράουν-αλλά σταθερά επικίνδυνη και ισχυρή κυρίως στην έδρα της Μακάμπι, με τον απρόσμενα ισχυρό Ερυθρό Αστέρα που θα τον περιμένει με… άγριες διαθέσεις (και για εξωαγωνιστικούς λόγους στο Βελιγράδι), με την ανανεωμένη και από… μπασκετομάνα Ζαλγκίρις του assistant Γιασικεβίτσιους, με την ταλανισμένη από οικονομικά προβλήματα όμως πάντα υπολογίσιμη ειδικά στην Πόλη Γαλατάσαραϊ και με τη ρυθμίστρια (καθώς όποιος χάσει από αυτή… χάνεται) Άλμπα που είναι καλύτερη από την Μπάγερν που τον κέρδισε στην πρώτη φάση…

Οι δε «ερυθρόλευκοι», θα συναντηθούν με τη μοναδική αήττητη-παρά τις απουσίες της-στην πρώτη φάση, υπερπλήρη και σταθερά ανοιχτοχέρα ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη, με την πιο αξιόπιστη τουρκική ομάδα, των παλιόφιλων Ίβκοβιτς, Αγγέλου και Περπέρογλου, Εφές, που μάλλον ενισχύεται με τον Ερτέλ, με τη σταθερά σε ανοδική τροχιά αν και δε θυμίζει ομάδα Ομπράντοβιτς Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, με την πρωτοπόρο-μην το ξεχνάμε αυτό-της ACB Μάλαγα του Βασιλειάδη, με την εφτάψυχη Λαμποράλ Κούτσα που τον ταλαιπώρησε ήδη πολύ στην πρώτη φάση, με την Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο που και πέρσι δεν έπειθε στην πρώτη φάση αλλά είδαμε πώς εξελίχθηκε στην πορεία και με την πρωτάρα Νίζνι, που θα είναι η… Άλμπα του δικού του ομίλου.

Συμβουλή στους «αιώνιους»: Αφήστε στην άκρη τις διαφορές σας, σταματήστε τον χαρτοπόλεμο και τις εκατέρωθεν δηλώσεις και αφοσιωθείτε στον… ξένο «εχθρό». Γιατί αυτό που έχετε μπροστά σας είναι Top 16, δεν είναι παίξε-γέλασε. Και τουλάχιστον σε πρώτη φάση, ο ρεαλιστικός στόχος είναι η πρόκριση στα προημιτελικά, έστω και από την τέταρτη και τελευταία θέση. Μετά… έχει ο Θεός. Αλλά για να έχει ο Μεγαλοδύναμος, θα πρέπει αρχικά οι «αιώνιοι» να ξεκινήσουν την προσπάθειά τους με χαμηλά τον πήχη κι αν τον ξεπερνούν χωρίς να τον ρίχνουν, να τον ανεβάζουν σταδιακά. Οι εποχές που η παρουσία στα προημιτελικά ήταν αυτονόητη πέρασαν και ο ανταγωνισμός είναι αυξημένος, ενίοτε πιο δυνατός και πολύ πιο πλούσιος. Για τα της-εσωτερικής κατανάλωσης-δικής του κόντρας, που έχει πλέον κουράσει αφόρητα ακόμη και τους δικούς τους φιλάθλους, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν όλο τον καιρό να μας ζαλίσουν τον «έρωτα» όταν πια θα καλοκαιριάζει.

ΥΓ: Όσο για τα περί Κυπέλλου, αρκεί αυτό: Όπως κανένας υγιής φίλαθλος δεν χαίρεται όταν η ομάδα του παίρνει στα χαρτιά έναν αγώνα που έχασε δίκαια στο γήπεδο, έτσι κι ένας παράγοντας οφείλει να πειθαρχεί στις ποινές που του επιβλήθηκαν, γιατί αν συνεχίσει να τις αγνοεί κάποια στιγμή θα το πληρώσει η ομάδα του, μπας και συνετιστεί ο ίδιος. Διαβάζεται και αντίστροφα…

Follow @ChristosRobolis