Heat vs Spurs: Καλύτερη μονάδα vs Καλύτερη ομάδα

Για πολλούς οι φετινοί τελικοί του ΝΒΑ αποτελούν μία μετωπική της κορυφαίας μονάδας με την καλύτερη ομάδα και ανάλογα με το νικητή θα μπορούμε να μιλάμε για το θρίαμβο του ατομικού ταλέντου επί του συνόλου ή το αντίθετο. Όσο κι αν οι γενικεύσεις οδηγούν σχεδόν πάντα σε λανθασμένα συμπεράσματα, η παραπάνω δεν είναι εντελώς αυθαίρετη.

Το Μαϊάμι είναι η ομάδα του Λεμπρόν Τζέιμς. Καμία ομάδα τόσο υψηλού επιπέδου δεν βασίζει τόσο πολύ το παιχνίδι της σε έναν παίκτη. Όχι αδικαιολόγητα, ωστόσο, αφού βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του και τουλάχιστον στα play offs δεν είχε συνήθως την απαιτούμενη συμπαράσταση από τους υπόλοιπους. Πιο ώριμος, σοβαρός και αποτελεσματικός από ποτέ, απαλλαγμένος ήδη από πέρσι από το άγχος να δικαιώσει το προσωνύμιό του και να αποστομώσει όσους μέχρι τότε τον αποκαλούσαν βασιλιά δίχως στέμμα, αλλά παράλληλα αποφασισμένος να αυξήσει τη συλλογή του σε δαχτυλίδια, ο ηγέτης της Χιτ μοιάζει ικανός να κερδίσει ένα παιχνίδι μόνος του. Και φέτος έχει χρειαστεί να το κάνει αρκετές φορές, καθώς ο Ντουέιν Ουέιντ προδίδεται από τα καταταλαιπωρημένα του γόνατα και ο Κρις Μπος παρουσιάζεται αρκετά συχνά εκτός κλίματος.

Απέναντι στον καλύτερο παίκτη του πλανήτη θα βρεθεί η επιτομή της ομάδας. Οι Σπερς είναι ακριβώς αυτό, όχι φέτος ή πέρσι, αλλά εδώ και σχεδόν 15 χρόνια. Ίσως να είναι υπερβολή, αλλά ο Γκρεγκ Πόποβιτς έχει διδάξει τη σημασία και τα κέρδη του ομαδικού μπάσκετ σε ένα κοινό που πάντα είχε την τάση να εστιάζει στις ατομικές επιδόσεις, συχνά σε βάρος της λειτουργίας του συνόλου και του αποτελέσματος. Η ομάδα του διαθέτει τον πιο εγκεφαλικό και αλτρουιστή ηγέτη στο πρόσωπο του συχνά βαρετού στα μάτια όσων επιζητούν μόνο θέαμα Τιμ Ντάνκαν, τους Τόνι Πάρκερ και Μάνου Τζινόμπιλι να δίνουν τον απαραίτητο τόνο τρέλας (αλλά πάντα με μέτρο) στο παιχνίδι της και εξαιρετικούς ρολίστες με πρώτο τον Καουάι Λέοναρντ. Η προχωρημένη ηλικία της ραχοκοκαλιάς της ομάδας και το αναπόφευκτο έλλειμμα ενέργειας αντισταθμίζεται από το πάθος για έναν ακόμη τίτλο πριν κλείσει οριστικά ο κύκλος τους.

Η έκβαση των τελικών θα εξαρτηθεί από τις απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων όπως τα ακόλουθα:

-Θα καταφέρει και σε ποιο βαθμό να περιορίσει (γιατί να εξουδετερώσει αποκλείεται) τον παράγοντα Λεμπρόν η άμυνα των Σπερς; Τα είχε πάει περίφημα στους τελικούς με τους Καβαλίερς το 2007 (όταν είχε φτάσει στο 4-0 κρατώντας τον στους 22 πόντους με 35,6% στα σουτ ανά αγώνα), αλλά πλέον έχει απέναντί της έναν πολύ πιο ολοκληρωμένο παίκτη με ένα πολύ πιο ποιοτικό supporting cast.

-Θα μπορέσουν Ντουέιν Ουέιντ και Κρις Μπος κατά πρώτο λόγο, αλλά και οι Ρέι Άλεν, Μάριο Τσάλμερς και λοιποί κατά δεύτερο να προσφέρουν βοήθειες στον μεγάλο τους ηγέτη; Γιατί στα play offs έκαναν guest star εμφανίσεις δίνοντας θάρρος σε ομάδες κατώτερες των Σπερς, όπως οι Μπουλς και οι Πέισερς…

-Θα είναι η ξεκούραση δέκα ημερών των Σπερς συν ή πλην στην προσπάθειά τους; Γιατί πολλοί μιλούν για τα οφέλη από τις επιπλέον ανάσες, αλλά αρκετοί φοβούνται το… σκούριασμα από την απραξία.

-Θα καταφέρουν οι Σπερς να ανταποκριθούν στην κατά διαστήματα ασφυκτικά επιθετική άμυνα του Μαϊάμι, ειδικά όταν θα ξαποσταίνουν στον πάγκο οι βετεράνοι της ομάδας;

-Θα βρει το Μαϊάμι αντίδοτο στις διεισδύσεις του Πάρκερ (που ήδη φημολογείται πως θα αντιμετωπίσει κατά διαστήματα την προσωπική άμυνα του Λεμπρόν), το παιχνίδι του Ντάνκαν (μετά τα προβλήματα που αντιμετώπισε απέναντι στον Χίμπερτ) και τους ελεύθερους σκοπευτές των Σπερς από την περιφέρεια;

-Πόσο μεγάλο ρόλο θα παίξει το πλεονέκτημα έδρας, συνυπολογίζοντας την ιδιαιτερότητα στη σειρά των αγώνων στους τελικούς (2-3-2 κι όχι 2-2-1-1-1);

Οι απαντήσεις αρχίζουν τα ξημερώματα της ερχόμενης Παρασκευής και το ξενύχτι πραγματικά αξίζει.

Follow @ChristosRobolis