Green Friday

Το πράσινο είναι το χρώμα της ελπίδας. Κι αφού ο Παναθηναϊκός Superfoods απέφυγε την «παγίδα» της Νταρουσάφακα με τόσα προβλήματα, ελπίζει σε ακόμη καλύτερες μέρες.

Σαφώς οι «πράσινοι» δεν απέδωσαν σπουδαίο μπάσκετ και έχουν αρκετές αδυναμίες. Μοιάζουν να είναι υπερβολικά εξαρτημένοι από τα ποσοστά τους στα σουτ, συχνά βραχυκυκλώνουν στο σετ παιχνίδι και ταλαιπωρήθηκαν αρκετά στην άμυνά τους. Όμως μετά από δύο σερί ήττες στο νήμα, μετά το σοκ της απώλειας του Γκιστ και με δύο… νέους παίκτες στο rotation το ζητούμενο ήταν η νίκη και επετεύχθη, έστω και με αγχωτικό τρόπο.

Τα κέρδη είναι πολύ περισσότερα από το 86-80. Ο Γιάννης Μπουρούσης αναδείχθηκε για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό στη νέα του ομάδα σε ρόλο ηγέτη. Περιόρισε τη δράση του Ερντέν, έφθειρε κάθε «βουνό» που επιστράτευσε για να τον σταματήσει ο Μπλατ, δημιούργησε από μέσα προς τα έξω και… προς τα μέσα, έβαλε το καλάθι και τις βολές που έκριναν το ματς και για κερασάκι στην τούρτα ξεδίπλωσε τα θεαματικά βελτιωμένα του αγγλικά μιλώντας ως man of the match.

Ο Κρις Σίνγκλετον ήταν ο «κρυφός» MVP, με νούμερα όχι τόσο εντυπωσιακά όσο ο Καρδιτσιώτης σέντερ, αλλά με πιο «πολύχρωμη» εμφάνιση και από τις κάλτσες του. Γέμισε ξανά τη στατιστική του και αποτελεί τον παίκτη-κλειδί για τη λειτουργία της ομάδας του, μαζί φυσικά με τον Νικ Καλάθη που έχει δύο λόγους να χαμογελά. Σε ένα ματς που του βγήκαν τα συκώτια να κυνηγά τους άριστους στο ένας με έναν Άντερσον, Γουίλμπεκιν και Άντερσον, είχε επιτέλους την ευκαιρία να ξαποστάσει ακόμη και στο τέταρτο δεκάλεπτο.

Ας όψεται η επανεμφάνιση του Μάικ Τζέιμς που ήταν πολύ πιο ενθαρρυντική του αναμενόμενου. Σαν να μην έλειψε ποτέ από πλευράς αγωνιστικής ετοιμότητας και δίχως το παραμικρό ψυχολογικό βάρος που συχνά συνεπάγεται ένας τόσο σοκαριστικός τραυματισμός, έδειξε με μόλις δύο κανονικές προπονήσεις στα πόδια του πως θα προσφέρει πάρα πολλά, σε άμυνα (με την πίεση στην μπάλα) και επίθεση (εφόσον τον τιθασεύσει ο προπονητής).

Ο έτερος νεοφερμένος, Κένι Γκέιμπριελ, θα χρειαστεί χρόνο. Όποιος περιμένει από αυτόν όσα πρόσφερε ο Γκιστ προετοιμάζει τον εαυτό του για απογοήτευση. Μπασκετικοί «κλώνοι» δεν υπάρχουν, πόσω μάλλον στα τέλη του Νοέμβρη. Ο άλλοτε ψηλός του Ρεθύμνου δεν μπορεί να καλύψει το κενό στην άμυνα από το «1» ως το «5» που πρόσφερε ο Γκιστ, να μπαλώνει κάθε τρύπα στις περιστροφές ή να ποστάρει όσο αξιοπρεπώς ο συμπατριώτης του, αλλά θα προσφέρει άλλα πράγματα. Κυρίως ριμπάουντ και καλύτερο σουτ από τον Γκιστ.

Είναι εμφανές πως ο χρόνος δουλεύει υπέρ του Παναθηναϊκού, που έχει πλέον μεγαλύτερο και πιο ορθολογικό rotation κι αν έλειπε ο σοβαρός τραυματισμός του Γκιστ η αισιοδοξία θα ξεχείλιζε και δικαιολογημένα. Για την ώρα, το «παράσημο» της ομάδας του Τσάβι Πασκουάλ είναι πως σε εννιά αγωνιστικές έχει μόνο μία ήττα εκτός προγράμματος, αυτή από τον Ολυμπιακό στο OAKA και ΚΑΜΙΑ ήττα με κάτω τα χέρια. Το ματς της επόμενης Παρασκευής με την Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» θα είναι ένα καλό crash test για την ικανότητα του Παναθηναϊκού να κερδίζει κι όχι απλώς να διεκδικεί μέχρι τέλους τα μεγάλα ματς.

ΥΓ: Η δυσαρέσκεια που βγαίνει από την ΚΑΕ για την προσέλευση του κόσμου είναι σεβαστή (για μια διοίκηση που έχει δώσει τόσα εκατομμύρια για πολλοστή φορά). Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, ωστόσο, πως ένας μισθωτός-ειδικά αν έχει οικογένεια-δεν μπορεί να διαθέτει κάθε εβδομάδα ένα ολόκληρο μπάτζετ όταν υπάρχουν τόσες ανάγκες και προτεραιότητες.

Follow @ChristosRobolis