Final Four: Οι λόγοι που θα το πάρουν και θα το χάσουν οι τέσσερις ομάδες

Μετά από έναν χρόνο στέρησης, το Final Four επιστρέφει. ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Εφές, Μπαρτσελόνα και Αρμάνι Μιλάνο ρίχνονται την Παρασκευή στην αρένα της Κολωνίας, καθεμιά με τις πιθανότητές της να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής στην πιο… περίεργη χρονιά στην ιστορία του αθλητισμού.

Το sport-fm.gr αναζητεί λόγους για τους οποίους καθεμιά από τις ημιφιναλίστ θα πετύχει ή θα αποτύχει στην αποστολή της να κατακτήσει την κορυφή.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Θα το πάρει…

1) Γιατί… Δημήτρης Ιτούδης. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον προπονητή της τετράδας τι εστί Final Four, καθώς φτάνει σε αυτό για 13η φορά τα τελευταία 21 χρόνια (επτά ως άμεσος συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και με την ΤΣΣΚΑ έχει κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο σε πέντε παρουσίες. Πέρα, λοιπόν, από τις προπονητικές ικανότητες, διαθέτει το know-how να διαχειριστεί όσα χρειάζεται σε αυτό το τριήμερο κρίσης. Συν τοις άλλοις, φέτος δεν θα έχει και καμία πίεση για το μέλλον του, αφού δέκα μέρες πριν το Final Four υπέγραψε ως το 2023.

2) Γιατί με την αποχώρηση του Μάικ Τζέιμς έχασε το απρόβλεπτο στοιχείο, αλλά συσπειρώθηκε. Είναι μια ομάδα που εξαρτάται πλέον πολύ λιγότερο από τις ορέξεις του ενός (που ενίοτε είναι καταστροφικό) και λειτουργεί καλύτερα ως σύνολο, με χημεία, ξεκάθαρους ρόλους και πολλαπλές απειλές για τον αντίπαλο.

3) Γιατί συνδυάζει μια πολύ ευέλικτη (και ικανότατη σε αλλαγές) άμυνα με κυριαρχία στα ριμπάουντ, τομέας στον οποίο είναι κορυφαία στην Ευρωλίγκα. Τα στοιχεία αυτά της δίνουν το δικαίωμα να έχει τον πρώτο λόγο στον αριθμό κατοχών που κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τέτοια παιχνίδια.



Δεν θα το πάρει…

1) Γιατί με τις απώλειες των Τζέιμς και Μιλουτίνοφ το ροτέισον περιορίστηκε πολύ. Ο Δημήτρης Ιτούδης στηρίχτηκε στα playoffs κατά βάση σε… εξίμισι παίκτες (αν και απουσίαζε ο τραυματίας Μπολομπόι) και σε δύο παιχνίδια που απαιτείται τόση ένταση αλλά και καθαρό μυαλό, σίγουρα θα χρειαζόταν περισσότερες λύσεις.

2) Γιατί διαθέτει μεν εξαιρετικούς παίκτες, αλλά όχι απόλυτα ξεκάθαρο ηγέτη. Την ώρα που στα ζόρικα η Εφές θα δώσει σίγουρα την μπάλα σε Μίτσιτς ή Λάρκιν, η Μπαρτσελόνα σε Μίροτιτς ή Χίγκινς και η Αρμάνι σε Ροντρίγκεθ ή Ντιλέινι, η ΤΣΣΚΑ δεν διαθέτει τον αδιαμφισβήτητο go-to παίκτη, που θα πάρει την ευθύνη. Βέβαια αυτό ίσως την κάνει και απρόβλεπτη.

3) Γιατί μπορεί η ΤΣΣΚΑ να είναι παρούσα στα 17 από τα 18 τελευταία Final Four κι ο προπονητής της να μετρά δώδεκα παρουσίες, αλλά το υπάρχον ρόστερ δεν έχει ανάλογη εμπειρία. Μόνο οι Κουρμπάνοφ, Κλάιμπερν, Χάκετ και Αντόνοφ έχουν ξαναβρεθεί σε Final Four, όπως και ο τραυματίας Μιλουτίνοφ και ο αμφίβολος Μπολομπόι.

Αναντολού Εφές

Θα το πάρει…

1) Γιατί της το χρωστά ο Θεός (ή μάλλον ο Αλάχ). Πέρσι έκανε μια μυθική σεζόν με 24 νίκες και 4 ήττες οδεύοντας με ολοκληρωτικό μπάσκετ και μαθηματική ακρίβεια στην κατάκτηση της πρώτης Ευρωλίγκας στην ιστορία της. Μόνο ένα κοσμογονικό φαινόμενο έδειχνε ικανό να την αναχαιτίσει και… συνέβη. Η πανδημία οδήγησε σε λουκέτο της σεζόν στη διοργάνωση και η Εφές έμεινε με τις εντυπώσεις.

2) Γιατί διαθέτει την πληρέστερη ομάδα, ικανή να ανταποκριθεί σε κάθε στυλ παιχνιδιού, ισορροπία μεταξύ όλων των θέσεων, ξεκάθαρους ρόλους, απειλή μέσα κι έξω από το καλάθι και συνδυάζει όλα αυτά με το πιο ελκυστικό μπάσκετ μεταξύ των ομάδων που έφτασαν στο Final Four (και όχι μόνο).

3) Γιατί… Σέιν Λάρκιν, Βασίλιε Μίτσιτς και… «χημεία». Το καλύτερο περιφερειακό δίδυμο αλληλοσυμπληρώνεται ιδανικά και στη μέρα του είναι ασταμάτητο. Κι όταν όμως κάποιος δεν είναι στο καλύτερο φεγγάρι, υπάρχουν οι Μπομπουά και Σίμον έτοιμοι να καλύψουν το κενό. Η Εφές έχει έντεκα παίκτες και τον ίδιο προπονητή με το 2019, όταν έφτασε στον τελικό. Μόνη αλλαγή (ή μάλλον αναβάθμιση) είναι ο Σίνγκλετον αντί του Μότουμ.



Δεν θα το πάρει…

1) Γιατί έχει ίσως το μεγαλύτερο «πρέπει» από όλες τις ομάδες κι αυτό συνεπάγεται δύσκολα διαχειρίσιμη πίεση. Με τον Βασίλιε Μίτσιτς έτοιμο για το άλμα στο ΝΒΑ και αρκετούς παίκτες-κλειδιά σε προχωρημένη ηλικία (Σίμον, Ντάνστον), κάποιοι λένε πως ίσως είναι η τελευταία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία για την Εφές να κατακτήσει την Ευρωλίγκα.

2) Γιατί δεν έχει την ίδια… φόρα με πέρσι και ειδικά στα playoffs δεν έπεισε με την εικόνα της φλερτάροντας με αποκλεισμό-κάζο από την αποδεκατισμένη Ρεάλ. Η αίσθηση υπεροχής έγινε αλαζονεία και στη συνέχεια μπήκαν «βαρίδια» στα πόδια των παικτών του Εργκίν Αταμάν, ο οποίος χρειάστηκε ένα απίθανο τρίποντο του Σίμον για να ξεκάνει τη «βασίλισσα».

3) Γιατί το παιχνίδι της στηρίζεται ενίοτε υπερβολικά στον αστάθμητο παράγοντα του μακρινού σουτ (το 37,1% των πόντων της προέρχονται από τρίποντο). Η συντριπτική πλειοψηφία των δώδεκα ηττών που υπέστη τη φετινή σεζόν αποδίδονται κυρίως σε κακά ποσοστά από μακριά. Και η Εφές δεν θα «αντέξει» μια τέτοια κακή βραδιά σε έναν ή δύο «τελικούς» στην Κολωνία.

Μπαρτσελόνα

Θα το πάρει…

1) Γιατί διαθέτει μαζί με την Εφές ίσως τα πληρέστερα ρόστερ στο Final Four. Τα περίπου 40 εκατ. ευρώ που κοστίζει «γέμισαν» όλες τις θέσεις με συνδυασμό ποιότητας και εμπειρίας προσφέροντας στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ένα εξαιρετικό οπλοστάσιο.

2) Γιατί παρότι η Μπαρτσελόνα επιστρέφει σε Final Four μετά από επτά χρόνια, διαθέτει προπονητή και παίκτες που γνωρίζουν τα κατατόπια. Χίγκινς, Μίροτιτς, Αμπρίνες, Χάνγκα, Καλάθης, Ντέιβις, Κλαβέρ και Γκασόλ (έστω και 21 χρόνια πριν) έχουν γνώση πώς να διαχειριστούν τη συνθήκη.

3) Γιατί τα παιχνίδια στα Final Four είναι συνήθως κλειστά και η ομάδα με την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης έχει τον πρώτο λόγο. Η «Μπάρτσα» διαθέτει εξαιρετικούς αμυντικούς σε όλες τις θέσεις και θα θελήσει να ελέγξει τα ματς με την σκληράδα της.



Δεν θα το πάρει…

1) Γιατί με την εικόνα της στα playoffs, πλην του Game 5 απέναντι στη Ζενίτ, δεν έδειξε έτοιμη να ανταποκριθεί σε τέτοιες συνθήκες. Ειδικά στην επίθεση έμοιαζε συχνά εγκλωβισμένη και καθόλου ψύχραιμη, στοιχείο απαραίτητο σε ένα Final Four.

2) Γιατί ο Νίκολα Μίροτιτς δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Ο μακράν του δευτέρου πιο ακριβός παίκτης της Ευρώπης από τους 17 πόντους με 65% στα δίποντα και 42% στα τρίποντα στη regular season κατρακύλησε στους 8,6 πόντους με 33,3% στα σουτ στα playoffs και γενικά δεν φημίζεται για την παρουσία του σε μεγάλα ματς.

3) Γιατί η διάθεση του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να παίζει απόλυτα ελεγχόμενο μπάσκετ, σε χαμηλό ρυθμό και με στόχευση στην επίθεση, συχνά «στραγγαλίζει» την ίδια του την ομάδα και δεν την αφήνει να ξεδιπλώσει το άπλετο ταλέντο της.

Αρμάνι Μιλάνο

Θα το πάρει…

1) Γιατί δεν την περιμένει… κανείς να το κάνει και έχει τη λιγότερη πίεση. Είναι τελευταία στις εκτιμήσεις ειδικών και στοιχηματικών εταιρειών, αλλά αυτό δεν εμπόδισε στο πρόσφατο παρελθόν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός ή η Μακάμπι να κάνουν την έκπληξη.

2) Γιατί παρότι η Αρμάνι Μιλάνο παίζει σε Final Four για πρώτη φορά μετά από 29 χρόνια, διαθέτει παίκτες με τεράστια εμπειρία, όπως κυρίως οι Χάινς, Ροντρίγκεθ και Ντατόμε.

3) Γιατί ο Έτορε Μεσίνα μπορεί να επιστρέφει σε Final Four μετά από 13 χρόνια, αλλά έχει δώδεκα συμμετοχές σε αυτά (περισσότερες έχει μόνο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς με 18). Και ξέρει τον τρόπο όχι μόνο να φτάνει εκεί, αλλά και να σηκώνει την κούπα, όπως έχει κάνει από δύο φορές με Βίρτους Μπολόνια και ΤΣΣΚΑ Μόσχας.



Δεν θα το πάρει…

1) Γιατί διαθέτει το λιγότερο πλούσιο ρόστερ από τις υπόλοιπες ομάδες. Ασφαλώς και έχει ποιότητα, αλλά συγκριτικά με τις άλλες τρεις μονομάχους δείχνει να υστερεί κι αυτό μπορεί να μετρήσει.

2) Γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει συχνά στον έλεγχο των ριμπάουντ (ειδικά σε συγκεκριμένα σχήματα) θα είναι πολύ επιζήμιο αν επανεμφανιστεί και στο Final Four.

3) Γιατί κάποια από τα βαριά «χαρτιά» της ομάδας είτε δεν είναι σε καλή κατάσταση όλη τη σεζόν πλην εκλάμψεων (π.χ. Ντατόμε, Ντιλέινι), είτε διακρίνονται από αστάθεια. Η Αρμάνι δεν έχει την πολυτέλεια να «αντέξει» μια κακή βραδιά 2-3 αστέρων της αν θέλει να κάνει την υπέρβαση.