Dream Team: The Debate

Ιούλιος 2012, Νέα Υόρκη: Πατέρας και γιος, αραχτοί στον καναπέ μεταξύ μπέργκερ και αναψυκτικών, παρακολουθούν Yankees-Rangers. «Καλό το μπέιζμπολ, dad, αλλά άντε να αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες να δούμε λίγο μπασκετάκι. Χαρμανιάσαμε ενάμιση μήνα τώρα, από τότε που τελείωσαν οι τελικοί. Να δούμε λίγη Dream Team να ανοίξει το ματάκι μας». Ο πατέρας γουρλώνει τα μάτια… «I agree, my boy, but… WTF μιλάς για Dream Team? This is 2012, not 1992! Και υπήρξε μόνο μία original Dream Team, η πρώτη».

Και ο διάλογος φουντώνει…

Του Χρήστου Ρομπόλη

Round 1

«Μικρέ, να σου κάνω μερικά μαθήματα αμερικάνικης ιστορίας: η Dream Team του 1992 ήταν η πρώτη ομάδα επαγγελματιών που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες…».

«Πλάκα κάνεις ρε father? Δηλαδή ο συχωρεμένος ο Ντράζεν, ο Κούκοτς, ο Ράτζα και ο Στόγιαν τι ήταν; Χομπίστες, που το πρωί ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και το βράδυ μπασκετμπολίστες;».

Round 2

«Το είπε και ο Τζόρνταν ταπώνοντας τον Κόμπι: ‘Ας φτάσει να έχει η τωρινή ομάδα έντεκα Hall of Famers και μετά μιλάμε’».

«Καλά, λόγια του Air… Εδώ, ρε dad, μέχρι και ο σαλεμένος ο Ρόντμαν μπήκε στο Hall of Fame! Λες να μην μπουν ο Κόμπι, ο Λεμπρόν και ο Ντουράντ;».

Round 3

«Δεν ξέρω τι θα κάνουν αυτοί που λες, but I know that στην ομάδα του 1992 συνυπήρξαν οι τρεις καλύτεροι παίκτες όλων των εποχών: Τζόρνταν, Μάτζικ και Μπερντ. What about that?».

«Άντε, επειδή σέβομαι την ηλικία σου, για τον Τζόρνταν να το δεχτώ. Αλλά, pops, τι μου λες για τους άλλους δύο? Ο Μάτζικ είχε κόψει το μπάσκετ λόγω HIV-by the way, I always use protection-και ο άλλος ήταν μονίμως ξαπλωμένος στο παρκέ και του έκαναν μασάζ στην destroyed μέση του. Συνταξιούχοι ήταν, τιμής ένεκεν τους πήραν. For God’s sake!».

Round 4

«Προσπερνώ την ιεροσυλία, αν και θα έπρεπε να ήσουν grounded για couple of weeks. Να σου remind, απλώς, πως το 1992 οι παίκτες της Dream Team είχαν ήδη κατακτήσει συνολικά 12 πρωταθλήματα. Πέντε ο Μάτζικ, τρία ο Μπερντ και από δύο ο Τζόρνταν με τον Πίπεν».

«Γέρο, come on! Η τωρινή Dream Team-έτσι θα τη λέω κι ας με αγριοκοιτάς-έχει επτά πρωταθλήματα, πέντε του Κόμπι, ένα του Λεμπρόν κι ένα του Τσάντλερ, ενώ είναι κατά πολύ νεώτερη εκείνης του 1992: τώρα ο μέσος όρος ηλικίας στην ομάδα είναι 26,4 έτη, τότε ήταν 29,3! Do the math!».

Round 5

«Και κάτσε, father, γιατί όλο εσύ μιλάς… Το 1992 όλος ο κόσμος είχε θεοποιήσει την ομάδα των ΗΠΑ και οι αντίπαλοι αντί να παίζουν, έβγαζαν φωτογραφίες και ζητούσαν αυτόγραφα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ειδικά μετά το κάζο που πάθαμε από τους Έλληνες το 2006, οι αντίπαλοί μας δεν είναι θεατές. Πιστεύουν πως μπορούν να μας κερδίσουν».

«My boy, don’t forget ότι στην ομάδα του 2006 ήταν ο Λεμπρόν, ο Καρμέλο και ο Πολ, που είναι και τώρα στην USA Team. Κι αν δεν ήταν τραυματίες τώρα ο Ουέιντ, ο Χάουαρντ και ο Μπος, θα ήταν κι αυτοί στην ομάδα. Όπως και το 2006. Really, πιστεύεις πως θα έχανε ποτέ η ομάδα του 1992? Μικρέ, δεν την είχαν θεοποιήσει οι αντίπαλοι. Οι τύποι ήταν πραγματικοί Θεοί!».

Round 6

«Ρε, old man, η ομάδα του 1992 δεν είχε πλέι μέικερ πέρα από εκείνον τον ασπρουλιάρη τον Στόκτον, που αν τον έβλεπες στο δρόμο μόνο για επαγγελματία αθλητή δεν θα τον περνούσες».

«Όσο μπάσκετ ήξερε ο Στόκτον, δεν το ξέρουν ο Ντερόν, ο Πολ και ο Γουέστμπρουκ μαζί. Ούτε καν μαζί με τον Ρόουζ, που θα λείπει. Do your homework, kid, πρώτος στην ιστορία του ΝΒΑ σε ασίστ ο Στόκτον. Οκτώ ζωές να παίζουν μπάσκετ οι άλλοι, δεν θα τον φτάσουν ποτέ».

Round 7

«Κι επειδή, μικρέ, πολύ αέρα πήρες, αν θες να κάνουμε συγκρίσεις, γιατί δεν πάμε στους ψηλούς; Τώρα η ομάδα έχει μόνο τον ξυλοκόπο τον Τσάντλερ, τότε είχε ναύαρχο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και Τζαμαϊκανό γίγαντα Πατ Γιούιν. Τι σύγκριση να κάνουμε;».

«Ας μην είχαν τραυματισμούς ο Χάουαρντ και ο Μπάινουμ και θα σου’ λεγα εγώ… Just remember πως και το 2010 με Τσάντλερ, Λοβ και Όντομ το πήραμε το Μουντομπάσκετ».

Round 8

«Ο,τι κι αν πεις, δεν με πείθεις, πατέρα! Μάλλον το μόνο κοινό των δύο ομάδων ήταν ότι είχαν από ένα κολεγιόπαιδο».

«Ναι, ρε junior, αλλά ο Λέτνερ τουλάχιστον ήταν ομορφόπαιδο. Όχι σαν τον Άντονι Ντέιβις με το μουστάκι στο κούτελο που αν τον βάλει κανένα παιδί αφίσα στο δωμάτιό του δεν θα κοιμάται τα βράδια».

Ξάφνου η φωνή της γυναίκας της οικογένειας σταματά το debate. «Stop it, you two, already! Με κουράσατε τόση ώρα. Silence τώρα, γιατί αρχίζει η Oprah. Τραβήξ’τε στο δωμάτιο του μικρού να παίξετε στο ηλεκτρονικό Dream Team 1992 vs USA Team 2012».

«Μέσα, γέρο;».

«Μέσα, μικρέ!».


Follow @ChristosRobolis