Πατέρα σε ευχαριστώ, που με έκανες Ολυμπιακό!

Ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία το βράδυ της Τετάρτης (29/05) κατακτώντας τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο! Νίκησε με 1-0 τη Φιορεντίνα και έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που γίνεται κάτοχος ευρωπαϊκού τροπαίου! 29 Μαΐου 2024. Μια ημερομηνία που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και από κανέναν φίλο της ομάδας. Μια ημέρα ιστορική για κάθε φίλο του Ολυμπιακού, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας… Γυναίκες, παιδιά, άντρες, πανηγύρισαν αυτό το βράδυ τη μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας της καρδιάς τους. Της ομάδας που υποστηρίζουν από την ημέρα που γεννήθηκαν.

Επειδή δεν έχω συνηθίσει να γράφω σε πρώτο πρόσωπο και για τον εαυτό μου, συγχωρήστε με αν με πάρουν λίγο τα… ζουμιά, όχι ότι είναι και ιδιαίτερα δύσκολο βέβαια. Και θα ξεκινήσω με τον τίτλο αυτού του κειμένου. «Πατέρα σε ευχαριστώ, που με έκανες Ολυμπιακό!» Μια φράση τόσο αληθινή και τόσο βγαλμένη από την καρδιά. Και μια φράση φυσικά που μπορεί να την ενστερνιστεί ο καθένας με τη δική του ομάδα. Από μικρά παιδιά που είμαστε όλοι έχουμε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος συνήθως είναι ο πατέρας μας, που θα κάνει τα πάντα για να μεγαλώσουμε με τη δική του ομάδα, με τη δική του ιδέα… Έτσι και εγώ από όσο έχω τη δυνατότητά να θυμάμαι τον εαυτό μου έχω αυτές τις μνήμες.



Τον πατέρα μου να μιλάει για τον Ολυμπιακό σαν να είναι θρησκεία (αργότερα κατάλαβα ότι είναι κάτι ιερό η κάθε ομάδα), να μην κοιμάται τα βράδια σε ήττες (ακόμα και απλές ήττες, ούτε καν ευρωπαϊκές) και να πανηγυρίζει σαν παιδί στις επιτυχίες, που ευτυχώς ήταν πολλές! Την ίδια ανησυχία, χαρά, στεναχώρια βέβαια έβλεπα και στους δυο μου αδελφούς τους οποίους τους έκανε… ίδιους. Μεγαλώσαμε με την περηφάνια να είσαι Ολυμπιακός και μέχρι και σήμερα ο πατέρας μου μπορεί να κάνει χαβαλέ για τις υπόλοιπες ομάδες, αλλά είναι ο απλός, ο αγνός χαβαλές που έκαναν παλιά όλοι με όλους. Χωρίς κακία, χωρίς φθόνο… Πειράγματα που έκαναν Ολυμπιακοί με Παναθηναϊκούς, Παναθηναϊκοί με Ολυμπιακούς και παρέμεναν φίλοι και έμενε όλο αυτό στην πλάκα.

Κάπως έτσι μεγαλώσαμε παλιά, κάπως έτσι μεγάλωσα και εγώ. Να χαίρομαι για την ομάδα που με έκανε ο πατέρας μου και που δεν μετάνιωσα στιγμή 29 χρόνια μετά. Στις χαρές, στις λύπες, στις απογοητεύσεις, γιατί τα έχω ζήσει τα περισσότερα και τα θυμάμαι μια χαρά. Άδικοι ευρωπαϊκοί αποκλεισμοί, οι παιχταράδες που πέρασαν από τον Ολυμπιακό. Να βλέπεις τον μεγάλο Τζόλε και μετά από χρόνια να κάνεις συνέντευξη μαζί του (τα καλά της δουλειάς).

Πάμε λίγο ξανά στην μεγάλη βραδιά του Ολυμπιακού. Στο γκολ λοιπόν το πρώτο άτομο που πήρα τηλέφωνο ήταν ο πατέρας μου και εκείνος μέσα στην χαρά, αλλά και στην αγωνία του μου λέει «κάτσε να τελειώσει πρώτα»… Και όταν τελείωσε τον ξαναπήρα κλαίγοντας και δεν ήξερα τι να του πω… Εκείνος σαστισμένος δεν ήξερε επίσης τι να μου πει, παραμίλαγε κάτι του τύπου «το πήραμε, το πήραμε». Και εγώ μέσα στα κλάματα ήθελα απλά να του πω ένα ευχαριστώ που με έκανες Ολυμπιακό! Δεν του το είπα, το ξέρει…



Και αν η χαρά μου για αυτό που κατάφερε η ομάδα μου είναι αυτή, χαίρομαι δέκα φορές για εκείνον που ευτυχώς πρόλαβε να ζήσει τέτοια στιγμή με τον Ολυμπιακό. Έστω κι αν μην ήταν μέσα στο γήπεδο, βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει σαν παιδί για τον Θρύλο του που του έχει προσφέρει τόσες και τόσες χαρές όλα αυτά τα χρόνια, αλλά σαν αυτή καμιά… «Παραμιλάνε όλοι για τον Ολυμπιακό!», μου έλεγε. Παραμιλάνε ρε μπαμπά και έστω και αργά, σε ευχαριστώ!

Κλείνοντας, θέλω να πω πως εύχομαι σε όλο τον κόσμο, στην δική του ομάδα που υποστηρίζει από μικρό παιδί, να νιώθει την ίδια περηφάνια και σε κάθε επιτυχία της να έχει κοντά του εκείνον τον άνθρωπο που τον έκανε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Άρη και ούτω κάθε εξής… Να πανηγυρίσετε μαζί, αλλά και όταν έρθει η πίκρα να είστε ξανά μαζί, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν είναι όλα ρόδινα και εκείνες τις στιγμές είναι που πρέπει να νιώθεις τόσο περήφανος όσο ποτέ για την ομάδα της καρδιάς σου.

Υ.Σ.: «Πλέον δεν είμαι ο μικρός Γιαννάκης του ΠΑΟΚ. Είμαι όλων των ομάδων», ήταν τα λόγια του Γιάννη Παπαστεφανάκη που βρέθηκε στον μεγάλο τελικό του Conference League, μιλώντας στον Μιχάλη Τσόχο. Αυτό το παιδί ας γίνει το παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ και έχει βρεθεί σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας και τον αγαπάνε όλοι! Δείχνει πώς να είσαι ένας αγνός φίλαθλος και έχει κερδίσει τον σεβασμό όλης της χώρας. Μικρέ Γιαννάκη, είσαι ο καλύτερος κόσμος που όλοι ονειρευόμαστε!