Είναι μερικοί άνθρωποι, στο άκουσμα του ονόματός τους σου έρχονται χιλιάδες στιγμές. Ένας από αυτούς είναι και ο Ζινεντίν Ζιντάν! Ο αγαπημένος Ζιζού που ενώ τον θαυμάζει ο περισσότερος κόσμος, όταν θες να γράψεις για εκείνον, δεν σου έρχονται οι λέξεις.
Ο Γάλλος άσος γίνεται σήμερα 50 ετών και το sportfm.gr βρήκε πράγματα για τη ζωή του κυρίως, γιατί η καριέρα του είναι γνωστή και τα μαγικά που έκανε στο χορτάρι, ευτυχώς, ατελείωτα!
Ο Ζιντάν γεννήθηκε στην Μαρσέιγ της Γαλλίας 23 Ιουνίου του 1972. Οι γονείς του ήταν μετανάστες από την Αλγερία και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στους δρόμους της Καστεγιάν, γειτονιά στη Γαλλία. Αφού είχε πρωταγωνιστήσει στους συλλόγους νέων της περιοχής, το ταλέντο του ανακαλύφθηκε. Από τα 14 του και για τρία χρόνια και μετά, ο Ζιντάν βελτίωσε τις ικανότητές του στο τμήμα Νέων των Καννών.
Η πρώτη του εμφάνιση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο έγινε στην ηλικία των 17 για τις Κάννες. Μάλιστα, στο ντεμπούτο του σκόραρε κιόλας. Τι καλύτερο ξεκίνημα! Το 1992 ο Ζινεντίν φόρεσε την φανέλα της Μπορντό.
Ο πατέρας του είχε αποκαλύψει κάποτε, πως ο Ζιντάν όταν ήταν μικρός ήταν πολύ ευγενικό παιδί. Βέβαια, αυτό δεν τον εμπόδισε στο να σπάσει ό,τι λάμπα υπήρχε μέσα στο σπίτι παίζοντας ποδόσφαιρο.
Όταν ένας παίκτης έχει μεγάλο ταλέντο, οι σύλλογοι παγκόσμιας κλάσης θα σκοτώσουν για να τον βάλουν να παίξει για τις ομάδες τους. Έτσι, το 2001, ο Ζιντάν μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης από τη Γιουβέντους. Δεν ήταν αυτό που ξάφνιασε τους πάντες, αλλά το κόστος της μεταγραφής του Γάλλου, το οποίο άγγιζε τα 81 εκατομμύρια δολάρια και αποτέλεσε ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Απόλυτα πετυχημένη η μεταγραφή, καθώς ο Ζιζού έκανε θαύματα και οδήγησε τη «βασίλισσα» σε περισσότερους τίτλους με το αστείρευτο ταλέντο του.
Το κάπνισμα
Ο Ζιντάν κάπνιζε και κάποια στιγμή είχε μπει η φωτογραφία του σε αντικαπνιστικό φυλλάδιο στη Γαλλία κατά τη διάρκεια ενός παγκοσμίου Κυπέλλου. Μάλιστα ο Ζιζού είχε συμφωνήσει με τα γαλλικά και ισπανικά Μέσα να μην βγει ποτέ προς τα έξω φωτογραφία του που καπνίζει.
Η κουτουλιά που άφησε ιστορία
Παγκόσμιο Κύπελλο ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία το 2006. Τελικός αγώνας όπως όλοι καταλαβαίνουμε θα υπάρξει και ένταση και νεύρα και πίεση αρκετή.
Ο Ζιντάν είχε ανακοινώσει πως εκείνος ο τελικός θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του. Ο αγώνας μετά το 1-1 της κανονικής διάρκειας οδηγείται στην παράταση και στο 110’ ο Ματεράτσι πιάστηκε από την κάμερα να μιλάει στον Γάλλο. Οι δυο τους συνομιλούσαν, μέχρι που ο Ζιντάν κουτουλάει στο στήθος τον Ιταλό.
«Αν θέλεις τη φανέλα μου, θα στη δώσω μετά» λέγεται πως είπε ο Ζιντάν στον Ματεράτσι που τον τραβούσε από τη φανέλα, προσπαθώντας να τον περιορίσει. «Προτιμώ την πόρνη την αδερφή σου», φέρεται να απάντησε ο Ματεράτσι, προκαλώντας την ενστικτώδη και οργισμένη αντίδραση του Ζιζού, ο οποίος αποχώρησε από τον αγώνα, αλλά και τα γήπεδα, κλείνοντας την καριέρα του με κόκκινη κάρτα.
Η μοναδική… βασίλισσα της καρδιάς του
Το 2016 ο Ζινεντίν Ζιντάν αναλαμβάνει την πρώτη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, αφού είχε κάνει το πέρασμά του νωρίτερα από τη δεύτερη ομάδα. Από την πρώτη του κιόλας σεζόν εκεί οδήγησε τον ισπανικό σύλλογο στον τελικό του Champions League κατακτώντας τον τίτλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Την επόμενη χρονιά ξανακάνει το ίδιο επικρατώντας με το εμφατικό 4-1 της Γιουβέντους, ενώ νωρίτερα είχε κερδίσει και το ισπανικό πρωτάθλημα κόντρα στη Μάλαγα.
Αυτός ο τίτλος κόντρα στη Γηραιά Κυρία ήταν αυτό που ήθελε να κερδίσει πολύ και εξηγεί τους λόγους: «Αυτό εναντίον της Γιούβε. Είναι αυτή που έχει πετύχει τα περισσότερα στο παιχνίδι. Άλλωστε με τη Γιουβέντους δεν το... είχα κερδίσει ποτέ μαζί της ως παίκτης. Είχα παίξει μερικά σπουδαία παιχνίδια, όπως κόντρα στον Άγιαξ του Άμστερνταμ στον δεύτερο αγώνα των ημιτελικών του 1997 (4-1, πρώτος αγώνας: 2-1), αλλά δεν το πήγα μέχρι τέρμα».
«Η κατάκτηση του Champions League δεν είναι ποτέ θέμα τύχης. Είναι σκληρή δουλειά. Ειδικά τρεις φορές στη σειρά. Έχω δουλέψει σαν τρελός. Δουλεύαμε πολύ. Οι παίκτες μου πίστεψαν σε μένα. Πίστεψα σε αυτούς. Είναι πολλή δουλειά με το προσωπικό μου. Το να κερδίζεις ως παίκτης δεν είναι η ίδια επένδυση. Ως παίκτης έφτανα στην προπόνηση στις 9 το πρωί. Έφευγα στη 1 το μεσημέρι και μετά σπίτι. Ως προπονητής, έφτανα στις 8 το πρωί και συχνά έφευγα στις 11 το βράδυ. Δεν είναι οι ίδιες μέρες ή η ίδια ένταση. Εδώ δουλεύεις και όχι μόνο για τον εαυτό σου. Δεν σταματάς ποτέ. Σωματικά, μερικές φορές ήμουν σπίτι, αλλά ο εγκέφαλός μου ήταν ακόμα στο γήπεδο. Ήδη σκεφτόμουν την προπόνηση την επόμενη μέρα, τι είχα να πω σε κάθε έναν παίκτη».
6 Απριλίου 2016-13 Ιανουαρίου 2017, η Ρεάλ Μαδρίτης μετράει μόλις μία ήττα. Κάτι έκανε καλό ο Ζιζού δεν νομίζετε; Ξαφνικά το 2018 ο Ζιντάν παραιτείται και εξηγεί την απόφασή του λέγοντας πως η ομάδα χρειάζεται μια αλλαγή για να παραμείνει στην κορυφή.
Τον επόμενο χρόνο κιόλας επιστρέφει στη «βασίλισσα» του όπου και παρέμεινε μέχρι και λίγους μήνες πριν.
Ο… Ζιζού
«Ο Ρολάν Κουρμπίς στις Κάννες άρχισε να με αποκαλεί έτσι», είχε αποκαλύψει ο Ζιντάν για το ψευδώνυμό του. Στην αρχή με φώναζαν Yazid στον Τύπο, μετά Ζινεντίν και τέλος Ζιντάν, έτσι με βάφτισαν».
Το είδωλο του Γάλλου δεν ήταν άλλος από τον Φραντεσκόλι
«Ο Ένσο Φραντεσκόλι ήταν το είδωλό μου. Ήταν κάτι παραπάνω από το είδωλό μου. Ήμουν θαυμαστής του. Ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή μίμηση. Συνήθιζε να αναλύει όλα όσα έκανε. Έπρεπε να το ξανακάνω στο γήπεδο. Έκανα εξάσκηση μέχρι να το καταφέρω σωστά. Παρατηρούσα τα πάντα, με μεγεθυντικό φακό, για να τα αναπαράγω.
Επίσης, πήγα στο γήπεδο εκείνη την εποχή (1989-1990). Ήταν στην κορυφή του Velodrome, πίσω από το γκολ. Λάτρεψα επίσης τους Karl-Heinz Forster (Μασσαλία, 1986-1990), Blaz Sliskovic (1986-1987), οι οποίοι σκόραραν απευθείας κόρνερ. Όμως ό,τι σχετίζεται με τον Φραντεσκόλι με γοήτευε. Νομίζω, κατά κάποιον τρόπο, έφτασα να του μοιάσω. Τεχνικά, σε κάθε περίπτωση, ο Ένσο ήταν μεγαλειώδης. Κοιμήθηκα με τη φανέλα του αφού την άλλαξα μαζί του στο Γιουβέντους - Ρίβερ το 1996 στο Τόκιο».
Ένας ποδοσφαιριστής με απλότητα, που χάιδευε την μπάλα σαν… γυναίκα, με τρυφερότητα. Με τις κινήσεις του να είναι αρμονικές και να συνδυάζονται με την τρομερή διορατικότητά του στον αγωνιστικό χώρο. Ένας αρτίστας των γηπέδων, ένας άνθρωπος που στα λίγα χρόνια προπονητικής του πρόλαβε να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία και να συνδεθεί με τις… κούπες!
