Δευτέρα του Πάσχα πριν από 7 χρόνια

Επτά χρόνια. Δεν τα λες και λίγα. Κάθε άλλο, αν αναλογιστεί κανείς τι έχει συμβεί μέσα σε αυτό το διάστημα στον κόσμο. Παρ' όλα αυτά, στη δουλειά -όπως και στη ζωή- αυτή υπάρχουν πράγματα, που σου μένουν. Όπως, για παράδειγμα, το παραμύθι της Λέστερ. Ούτε έπος, ούτε θαύμα. Ένα παραμύθι, που ξεκίνησε να γράφεται στο βιβλίο της ιστορίας του ποδοσφαίρου πριν από οκτώ χρόνια, Αύγουστο του 2015, και ολοκληρώθηκε στις 2 Μαΐου 2016, Δευτέρα του Πάσχα.

Αν έμεινε σε εμάς, λοιπόν, κάμποσα χιλιόμετρα μακριά και χωρίς να έχουμε καμία σχέση με την κομητεία Λέστερσιρ, εκείνο το παραμύθι, που όμοιό του είχαμε δει μόνο -και για πρώτη φορά- το καλοκαίρι του 2004 από μία άλλη απίθανη ομάδα, σκεφτείτε τι έχει μείνει σε έναν οπαδό των «αλεπούδων». Κυρίως, σκεφτείτε τι έχει ζήσει αυτή την επταετία -ή εννιαετία αν συμπεριλάβουμε και τα δύο χρόνια από την άνοδο της Λέστερ στην Premier League το 2014. Διότι δεν είναι μόνο το πρωτάθλημα. Προημιτελικά Champions League το 2017, όταν αποκλείστηκε με τα χίλια ζόρια από την Ατλέτικο Μαδρίτης, κατάκτηση του πρώτου της Κυπέλλου το 2021, ημιτελικά Conference μόλις πέρυσι, μερικές πραγματικά τεράστιες για το μέγεθος του κλαμπ νίκες. Και φέτος, η απόλυτη τραγωδία.

Η Λέστερ έπεσε. Και έπεσε εμφατικά, κάνοντας, περίπου, τον ίδιο κρότο, που έκανε όταν άφηνε επί μία ολόκληρη σεζόν τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα, διαψεύδοντας κάθε μα κάθε αγωνιστική όσους έλεγαν ότι θα ξεφουσκώσει και ότι δεν γίνεται να πάει ως τον τίτλο. Αλλά πήγε. Υπό τις οδηγίες του Κλαούντιο Ρανιέρι, ο οποίος έφυγε ως αποτυχημένος -και δικαίως, μην παρεξηγηθώ- από την Εθνική μας, έχοντας στο ρόστερ της παίκτες, που είτε τους ξέραμε απλά σαν ονόματα είτε καθόλου, η Λέστερ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και άλλαξε, έστω και για λίγο, τον τρόπο, με τον οποίο έβλεπε το ποδόσφαιρο μια ολόκληρη γενιά. Και αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της.

Υπενθύμισε στους παλαιότερους, αλλά, κυρίως, έμαθε στους νεότερους, το ρομαντικό στοιχείο, σε μία εποχή, όπου στην «μπάλα» και στη ζωή κυβερνά το χρήμα περισσότερο από ποτέ. Έγραψε μία υπέροχη ιστορία, από εκείνες, που σπάνια βλέπουμε τον 21ο αιώνα, με δεδομένο ότι οι εκπλήξεις σαν να σταμάτησαν από τη δεκαετία του 2000 και μετά, όταν εμφανίστηκαν και μπήκαν για τα καλά στο ποδόσφαιρο οι δισεκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες από την Κίνα, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τα Εμιράτα. Με το 17ο μπάτζετ εκείνη τη σεζόν στην Premier League, η Λέστερ έριξε μια φάπα άνευ προηγουμένου σε όσους βλέπουν το σπορ ως μπίζνα και μόνο. Δυστυχώς, όμως, το κλισέ «όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν» επιβεβαιώθηκε με τον πιο σκληρό τρόπο. Και αυτήν τη φορά. Η Λέστερ έκανε ποδοσφαιρική εγκλήματα, τα οποία αναλύονται εδώ και οδήγησαν στον υποβιβασμό της φέτος.

Για να επιστρέψω στην αρχή, όμως, στη δουλειά -όπως και στη ζωή- αυτή υπάρχουν πράγματα, που σου μένουν. Εκείνη η Δευτέρα του Πάσχα, λοιπόν, 2 Μαΐου 2016, έμεινε. Το προηγούμενο βράδυ, Πάσχα και Πρωτομαγιά, η ομάδα του Κλαούντιο Ρανιέρι είχε πάρει ισοπαλία από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» και ήθελε την επομένη ήττα ή ισοπαλία της Τότεναμ απέναντι στην Τσέλσι, προκειμένου να γράψει και την τελευταία σελίδα στο παραμύθι. Όπερ και εγένετο, με μοναδικό τρόπο. Η Τότεναμ προηγήθηκε 2-0 μέσα στο «Στάμφορντ Μπριτζ» στο α' ημίχρονο, όμως, τελικά, αυτοκτόνησε και δεχόμενη γκολ στο 83' από τον Αζάρ είπε «αντίο πρωτάθλημα».

Καθότι αργία, φυσικά, η Δευτέρα του Πάσχα, στο γραφείο ήμασταν λίγοι άτυχοι-τυχεροί συνάδελφοι, που κληθήκαμε να καταγράψουμε όσα απίστευτα συνέβαιναν στο Λέστερ, με όλη την πόλη, κυριολεκτικά, να έχει βγει στους δρόμους, πανηγυρίζοντας τον τίτλο. Όλος ο κόσμος, βέβαια, που είχε «ξεχάσει» τι σημαίνει ποδόσφαιρο, πανηγύριζε εκείνο το βράδυ. Λίγες ημέρες μετά, στις 7 Μαΐου, έμελλε να ζήσουμε ακόμη πιο ανατριχιαστικές στιγμές, στη φιέστα, όπου, μεταξύ άλλων, συνέβη ό,τι θα δείτε-θυμηθείτε στο παρακάτω βίντεο. Αντίο -για την ώρα- Λέστερ και ευχαριστούμε.