«Ο ποδοσφαιριστής, ο προπονητής, ο πατέρας, ο παππούς, ο αυτοκράτορας». Αυτοί είναι οι χαρακτηρισμοί που μπορούν να συνθέσουν το μύθο του Φατίχ Τερίμ, τους οποίους μάλιστα ο ίδιος προσέδωσε στον εαυτό του στο ντοκιμαντέρ του Netflix.
Τέσσερα επεισόδια των 50 και πλέον λεπτών, αναμνήσεις, αναδρομές και ιστορίες που βγήκαν στην επιφάνεια μέσα από τα λόγια της πιο εμβληματικής ποδοσφαιρικής μορφής της Τουρκίας και της Γαλατάσαραϊ.
Το ντοκιμαντέρ-σειρά με τίτλο «Terim» είχε αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, παρουσιάζοντας στη μικρή οθόνη την προπονητική καριέρα του Τούρκου «αυτοκράτορα» η οποία ξεκίνησε στα Άδανα, συνεχίστηκε στην Άγκυρα, τη Φλωρεντία και το Μιλάνο και είχε πάντοτε ένα κοινό αλλά αναλλοίωτο στοιχείο. Την αγαπημένη του «τσιμπόμ».
Πάνω απ' όλα η οικογένεια
Στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αρκετά είναι τα «flashbacks» στη ζωή του 69χρονου προπονητή. Η αγάπη για του γονείς και ιδίως για τον πατέρα του, Ταλάτ, ο οποίος ήταν και παραμένει το ίνδαλμα του. Μαζί γυρνούσαν την περιφέρεια των Αδάνων πουλώντας χρήσιμες πρώτες ύλες, ενώ και η μητέρα του πάντοτε είχε λόγο στην καριέρα του.
Φυσικά, καταλυτικό ρόλο στη ζωή του κατέχει και η αγαπημένη του σύζυγος Φουλιέ, με την οποία συζητούσαν και έπαιρναν αποφάσεις σημαντικές για το μέλλον των δύο παιδιών τους, της Μερβέτ και της Μπουσέ.
Tρανή απόδειξη της αφοσίωσης του στην οικογένεια του, η «εμπλοκή» του σε καυγά το 2017 όπου υπερασπίστηκε τον γαμπρό του σε διένεξη του δεύτερου με ιδιοκτήτη εστιατορίου. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Τερίμ στην πόρτα της εξόδου από την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Τουρκίας, τερματίζοντας έτσι την τρίτη και πιο επιτυχημένη του θητεία στον πάγκο της.
«Πάντοτε προστάτευα τους δικούς μου, τους φίλους μου, την οικογένεια μου και θα συνεχίσω να το κάνω»
Ο αυτοκράτορας της «τσιμπόμ»
Αναφορά γίνεται και στην ποδοσφαιρική καριέρα του Φατίχ Τερίμ, η οποία τελείωσε το 1985 με τη φανέλα της Γαλατασαράι. Για να «σμίξουν» όμως ξανά ο «αυτοκράτορας» και η «τσιμπόμ» χρειάστηκε να περάσουν 11 ολόκληρα χρόνια, καθώς ενδιάμεσα ο Τερίμ επιχείρησε να «χτίσει» το μέλλον του ποδοσφαίρου στη γειτονική χώρα, γυρίζοντας ολόκληρη την επικράτεια της για την ανίχνευση ταλέντων.
Μάλιστα το 1993 ως προπονητής της εθνικής του ομάδας, την οδήγησε στους Μεσογειακούς αγώνες της Γαλλίας.
Έτσι o Τερίμ, μετά και το Euro 1996 ο Φατίχ Τερίμ, έβαλε την υπογραφή στο συμβόλαιο που του προσέφερε η αγαπημένη του Γαλατά ώστε να την βγάλει από την εσωστρέφεια και να την επαναφέρει στην κορυφή. Η πρώτη του θητεία ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο αφού πέραν των τεσσάρων πρωταθλημάτων κατάφερε να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του συλλόγου.
Μετά από την κακή εκκίνηση στο Champions League, οι «εκκωφαντικές» νίκες απέναντι σε Χέρτα Βερολίνου και Μίλαν, οδήγησαν το 2000 τη Γαλατά στο Κύπελλο UEFA και από εκεί η ιστορία γράφτηκε και είναι πλέον γνωστή, με τον τελικό της 17ης Μαϊου στο «Πάρκεν» της Κοπεγχάγης απέναντι στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ.
Το είπαν άλλωστε και αρκετοί από όσους συνεργάστηκαν μαζί του: «Δεν αγαπούσε την νίκη αλλά μισούσε την ήττα».
Ο Τερίμ πραγματοποίησε ακόμη τρείς θητείες στο «Αλί Σαμί Γεν» με την κάθε μία από αυτές να έχει την δική της ξεχωριστή ιστορία που ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο του 2022.
Το όνειρο της Φλωρεντίας και ο εφιάλτης του Μιλάνου
Η πρώτη αποχώρηση του από τη Γαλατά, η ανάμειξη της Φενέρμπαχτσε, η πίστη του αλλά και το ενδιαφέρον της Φιορεντίνα τον οδήγησαν στο «Αρτέμιο Φράνκι». Κατά την περίοδο της παραμονής του στην πόλη της Αναγέννησης, ο Τερίμ, κατάφερε πολλά και αποκάλυψε ότι το μυστικό της επιτυχίας του εκεί ήταν η συναναστροφή του με τον κόσμο στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης.
Στο ντοκιμαντέρ κάνουν την παρουσία τους οι δύο Πορτογάλοι, που αγωνιζόταν στην Φιορεντίνα εκείνη την περίοδο. Ο Ρούι Κόστα και ο Νούνο Γκόμες, που αμφότεροι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον τότε προπονητή τους.
Η Φιορεντίνα, με την αρωγή του Τερίμ, έφτασε μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας του 2001 όμως ο Τούρκος δεν ήταν εκεί καθώς είχε απολυθεί λίγους μήνες νωρίτερα εξαιτίας της ρήξης του με τον πρόεδρο και ιδιοκτήτη της ομάδας Τσέκι Γκόρι.
Μέσα στο «βιβλίο» της προπονητικής του ζωής γράφτηκε ακόμη μια ίδια σελίδα μετά και το «εφιαλτικό» πέρασμα του από τη Μίλαν. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι, Μαρένο Ρόγγι, Λούκα Καλαμάι αλλά και ο αθλητικός διευθυντής της Φιορεντίνα, Τζιανκάρλο Αντονιόνι, θέλησαν να κάνουν τον απολογισμό της θητείας του Τερίμ στην Ιταλία λέγοντας ότι: «Παρά την μικρή του παρουσία στη χώρα, όλοι εκτίμησαν τον Φατίχ και τον θεωρούν ως μια μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα»
Τουρκία, Euro, επιστροφή στο σπίτι και… βλέπουμε
Πρωταθλήματα, διακρίσεις και αγάπη με τη Γαλατάσαραϊ, μάθαμε ότι δεν ήταν αρκετά για τον Φατίχ Τερίμ. Ως γνήσιος «ποδοσφαιράνθρωπος» δε θα μπορούσε να μην έχει προσφέρει τα μέγιστα και στην αγαπημένη του εθνική Τουρκίας. Το τελευταίο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ, περιστρέφεται γύρω από την απίστευτη πορεία των γειτόνων στο Euro 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, με τον Αρντά Τουράν, τον Τουγκάι Κεριμιόγλου τον Σεμίχ Σεντιούρκ και τον Νιχάτ Καχβετσί να εξομολογούνται στην κάμερα, τις πτυχές εκείνης της πορείας.
«Τίποτα δεν τελειώνει πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη. Έχεις 10 λεπτά, 3 λεπτά, ή 20’ δευτερόλεπτα να αλλάξεις την ιστορία. Γι’ αυτό πάλευα και γι’ αυτό θα συνεχίσω να παλεύω» τονίζει ο Τερίμ και το απέδειξε σε εκείνη τη διοργάνωση.
Φυσικά και επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Γαλατάσαραϊ από την οποία απολύθηκε το 2013 μαθαίνοντας το… από την τηλεόραση μετά από την «ασέβεια» που εισέπραξε από τον τότε πρόεδρο του συλλόγου, Ουνάλ Αϊσάλ, που κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου τον αποκάλεσε «υπάλληλο».
Το τέλος γράφεται πάντα με χρυσά γράμματα με τον Φατίχ Τερίμ να κάνει τον απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής του συνοψίζοντας με τη φράση: «Εγώ και άνθρωποι σαν εμένα έχουμε αμέτρητες ιστορίες και η δική μου ιστορία δεν έχει λήξει.»
Επιμέλεια: Γιώργος Ζαχαρίου
