Το δεύτερο ημίχρονο «είπε» την αλήθεια!

Σκέφτομαι με ποιο τρόπο μπορεί να την γλιτώσει η Σταντάρ στη Λεωφόρο και δεν βρίσκω. Μόνο η «πόρνη» μπάλα μπορεί να την σώσει.

Διαφορετικά θα χάσει πανηγυρικά και ο Παναθηναϊκός θα πάρει την χρυσοφόρα πρόκριση. Το δεύτερο ημίχρονο μας έδειξε καθαρά ποια είναι καλύτερη ομάδα…

Οι πράσινοι αιφνιδιάστηκαν και στο πρώτο εικοσάλεπτο όταν ακόμα προσπαθούσαν να βρουν τα πατήματά τους. Η ιδέα του Αναστασίου να βάλει τέσσερις χαφ και τον Πέτριτς κάτι σαν ψευτο-δεκάρι πίσω από τον Μπεργκ δεν λειτούργησε.

Ο Κροάτης αδυνατούσε να κρατήσει την μπάλα και να κόψει έτσι τον ρυθμό των Βέλγων ανεβάζοντας την ομάδα προς την περιοχή του εξαιρετικού Καβασίμα.

Έτσι, οι Βέλγοι με τους δυο εξτρέμ επιχειρούσαν συνεχώς από τα άκρα να ρηγματήσουν την πράσινη άμυνα και να φτάσουν απέναντι στον Κοτσόλη.

Σιγά-σιγά όμως το τρέξιμο του Ζέκα και του Λαγού άρχισε να αποδίδει και ο Κουτρουμπής με τον Σίλντενφελντ εμπόδιζαν τον ευέλικτο Εζεκιέλ να φτάσει πρώτος στην μπάλα και να γυρίσει κατά μέτωπο.

Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Ο Αναστασίου μέτρησε σωστά τις δυνατότητες της Σταντάρ και η ομάδα άρχισε να κερδίζει μέτρα στο γήπεδο.

Εδώ φάνηκε καθαρά πως οι πράσινοι ήταν πιο φρέσκοι και με περισσότερα τρεξίματα από τους αντιπάλους τους. Κέρδιζαν τις μονομαχίες και σμπαράλιασαν την μεσαία γραμμή της Σταντάρ.

Οι Βέλγοι ξέμειναν από ιδέες και δυνάμεις. Οι πράσινες επιθέσεις ήταν κατά κύματα. Αν ο Νάνο και ο Τριανταφυλλόπουλος είχαν μεγαλύτερη ικανότητα στο ένας εναντίον ενός η πρόκριση θα είχε ήδη εξασφαλιστεί.

Στη Λεωφόρο, ο Μπεργκ θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και ο Πέτριτς θα έχει μεγαλύτερη ευχέρεια να καθοδηγήσει αγωνιστικά τους συμπαίκτες του. Η ποδοσφαιρική λογική δείχνει καθαρά Παναθηναϊκό.

Η Σταντάρ είναι μια μέτρια ομάδα με σαφές πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Ο Μπιά με τον Κορσελά έχουν φανερή αδυναμία να ολοκληρώσουν τις ενέργειές τους. Ο Αναστασίου θα βρει τον τρόπο να φτάσει η μπάλα με καλές προϋποθέσεις στον Μπεργκ…