Όταν παραβιάζεις τους κανόνες…

Κανόνας του ποδοσφαίρου: Όταν ψάχνεις γκολ απέναντι σε μια ομάδα που παίζει κλειστά, θέλεις ικανούς ακραίους, για να διασπάσουν την άμυνά της από τα πλάγια.

Άσχετα με την αναμφισβήτητη αξία τους στις θέσεις που παίζουν, ο Μάνταλος και ο Ρέτσος δεν είναι παίκτες για να παίζουν πάνω στην γραμμή. Θυμάστε μήπως κάποια φάση από τα δεξιά ομαδική τους συνεργασία; Για να διασπάσεις την κλειστή άμυνα, θέλεις χαφ που να πιέζουν ψηλά και να μπορούν να κουβαλήσουν την μπάλα κατά μέτωπο.

Ο Ζέκα και ο Τζιόλης μπορούν να κάνουν πολλά όταν πιέζεσαι, αλλά ελάχιστα όταν πιέζεις. Έμειναν στο γήπεδο μέχρι το τέλος του ματς και για παράδειγμα, ο Σάμαρης έμεινε να τους κοιτάζει άπραγος στον πάγκο. Όταν περνάει η ώρα και δεν σκοράρεις, τότε αρχίζουν οι σέντρες-γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή. Εσύ, όταν φτάνει αυτή η ώρα, βγάζεις τους ψηλούς Παπαδόπουλο και Βέλλιο για να βάλεις κοντούς.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κανόνες του ποδοσφαίρου, οι οποίοι το βράδυ της Πέμπτης παραβιάστηκαν. Και όποιος τους παραβιάζει, τιμωρείται. Τους παραβίασε ο Σκίμπε και τιμωρήθηκε η Εθνική μας. Ορισμένοι, αντί να βάλουν στην κριτική τους την παραβίαση των κανόνων, πιάστηκαν από τη μεγάλη νίκη της Κύπρου επί της Βοσνίας. Λάθος.

Το πρώτο που πρέπει να δούμε είναι πώς πέταξε το πουλάκι της πρώτης θέσης, αφού το Βέλγιο δεν πιάνεται, παρά μόνο αν αυτοκτονήσει. Το δεύτερο είναι πως οι Βόσνιοι είναι μόλις δυο βαθμούς πίσω μας και σε περίπτωση ισοβαθμίας, έχουν το πλεονέκτημα. Το τρίτο είναι ότι μπαίνουν οι Κύπριοι στο παιχνίδι και μπορεί να έχουν βαθμολογικούς λόγους να μη μας χαριστούν.

Η Εθνική έπαθε μεγάλη ζημιά από αυτή την ισοπαλία. Που δεν διορθώνεται εύκολα. Ότι δεν αντικαθίσταται ο Μήτρογλου, το ξέραμε. Ότι μας έλειψαν οι φαλτσαριστές σέντρες του Τοροσίδη, το διαπιστώσαμε. Σαν τον διάολο, δεν είχαμε και τον Σωκράτη, που παρασύρει τους υπόλοιπους με το πάθος και την αυταπάρνησή του. Ήρθε και ο Σκίμπε με τα χοντρά λάθη του για να διευκολύνει τους Εσθονούς.

Από τις κλήσεις φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά. Ομάδα με τέσσερις τερματοφύλακες, κανένα δεξιό μπακ μετά τον τραυματισμό του Τοροσίδη και μόλις… ενάμιση εξτρέμ. Αν τα είχε κάνει ο Ρανιέρι με πρόεδρο τον Γκιρτζίκη, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν. Τώρα, επιβάλλεται ανασύνταξη, γιατί το Βέλγιο δεν θα περιμένει να ολοκληρώσουμε τον θρήνο πάνω από το χυμένο γάλα…