Είχε έρθει επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου για να αρχίσει να μας απασχολεί ο Σάμου Ομορόντιον. Όχι ότι τον πήραν τα χρόνια, αφού είναι μόλις 20 ετών, αλλά γιατί είναι τέτοιο το ταλέντο του που τον καθιστούν ως έναν από τους πιο ανερχόμενους επιθετικούς στην Ευρώπη. Το ξεκίνημα του στην Πόρτο άλλωστε είναι εξαιρετικό, καθώς σε 6 αγώνες με τους «δράκους» έχει σημειώσει 7 τέρματα. Συνολικά σε 376 λεπτά συμμετοχής, έχει στείλει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα 7 φορές! Ένα γκολ ανά 53 λεπτά δηλαδή.
Ακόμα ένα διαμαντάκι του ισπανικού ποδοσφαίρου, το οποίο είναι σίγουρο πως τα επόμενα χρόνια θα γίνει ο βασικός επιθετικός της «φούρια ρούχα». Μια επιθετική τριπλέτα, με τον Λαμίν Γιαμάλ δεξιά, τον Νίκο Γουίλιαμς αριστερά και τον Ομορόντιον στην κορυφή της επίθεσης. Μια τριπλέτα την οποία την συνδέουν πολλά παραπάνω από την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.
Όπως οι Γουίλιαμς και Γιαμάλ, έτσι και ο Ομορόντιον έχει ρίζες από την Αφρική και από μικρός ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής. Είχε εμμονή με αυτό για έναν και μόνο λόγο, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα ο ίδιος: «Θέλω να βγάλω τη μητέρα μου από την καθαριότητα της σκάλας».
Ο Σάμου γεννήθηκε στη Μελίγια, μια πόλη στη βόρεια ακτή της Αφρικής, η οποία αποτελεί έδαφος της Ισπανίας και ταυτόχρονα καταφύγιο για πολλούς μετανάστες. Η μητέρα του, Έντιθ, θέλοντας να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για το παιδί της, έκανε ένα μακρινό ταξίδι από τη Νιγηρία στη Μελίγια, ούσα έγκυος και μόνη της, καθώς ήταν ανύπαντρη.
Το ταξίδι του Σάμου και της Έντιθ δεν σταμάτησε εκεί. Ταξίδεψαν στη Σεβίλη, με τον Σάμου να συνειδητοποιεί πολύ καλά, μεγαλώνοντας στη γειτονιά Μακαρένα, τις δυσκολίες να εγκαταλείπει κανείς τη χώρα του για μια καλύτερη ζωή καθώς επίσης και όλες τις θυσίες που έκανε η μητέρα του. Για αυτό και το έβαλε στόχο να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να γίνει διεθνής με την Ισπανία.
Ο Λουίς ντε λα Φουέντε τον έχει στα σχέδιά του, αλλά το να μπει σφήνα σε μια έτοιμη ομάδα, η οποία πήρε το ευρωπαϊκό κιόλας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Παίκτες όπως ο Μοράτα και ο Οϊαρθάμπαλ δεν μπορούν να μείνουν εκτός. Τουλάχιστον για την ώρα. Ωστόσο, ο Ομορόντιον αρνείται να πετάξει λευκή πετσέτα, απορρίπτοντας πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την κλήση από τη Νιγηρία, τη χώρα καταγωγής της μητέρας του.
Για να φτάσει στο σημείο αυτό, ο Σάμου έπρεπε να παλέψει σκληρά και να μην αποθαρρυνθεί σε στιγμές που οι προπονητές του γύρισαν την πλάτη. Τον έβλεπαν ως έναν ταχυδυναμικό παίκτη, αλλά χωρίς ποιότητα. Η αποχώρηση από την ακαδημία νέων της Σεβίλης ήταν ένα πισωγύρισμα, αλλά με πείσμα και αποφασιστικότητα συνέχισε και πήγε να παίξει στη Νερβιόν. Η εξέλιξή του τον οδήγησε στη Γρανάδα, εκεί όπου η καριέρα του απογειώθηκε, φτάνοντας να κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα και να σκοράρει στο «Μετροπολιτάνο».
Αυτός ο αγώνας τον έφερε στο προσκήνιο. Ο Σιμεόνε ερωτεύτηκε τη δύναμη του Σάμου. Ενός επιθετικούτου κουτιού, ενός καθαρού finisher. Η Ατλέτικο Μαδρίτης ενεργοποίησε τη ρήτρα αποδέσμευσης των 6 εκατομμυρίων ευρώ από τη Γρανάδα και τον παραχώρησε δανεικό στην Αλαβές, όπου έπαιξε όλη την προηγούμενη σεζόν.
Αυτό το καλοκαίρι, όμως, οι συνθήκες άλλαξαν. Η Ατλέτι τον έβγαλε στο… σφυρί, έχοντας ανάγκη να βρει χρήματα για την απόκτηση του Σόρλοθ. Ο Σάμου ήθελε να παίξει στην Ατλέτι, αλλά οι πόρτες για ευκαιρίες ήταν κλειστές. Και κάπου εκεί προέκυψε το ενδιαφέρον από την Τσέλσι, με την οποία οι συζητήσεις προχώρησαν αρκετά γρήγορα. Πέρασε τις ιατρικές εξετάσεις στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αφού αγωνιζόταν εκείνο το διάστημα με την κ23 της Ισπανίας, αλλά λίγες μέρες αργότερα, ο αγγλικός σύλλογος απέσυρε ανεξήγητα την προσφορά του.
Ήταν ένα ακόμη πισωγύρισμα για τον Σάμου, μέχρι που ο Άντονι Θουμπιθαρέτα, ο νέος αθλητικός διευθυντής της Πόρτο, είδε στο πρόσωπό του μια ευκαιρία. Από αυτές που εντοπίζουν οι πορτογαλικοί σύλλογοι και μετά μοσχοπουλούν σε κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Η συμφωνία οριστικοποιήθηκε έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων, με την Πόρτο να περιλαμβάνει μια ρήτρα που της επιτρέπει να αποκτήσει το 80% έναντι επιπλέον 10 εκατομμυρίων ευρώ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Ένα αστείο ποσό, βάσει των όσων έχει δείξει μέχρι στιγμής ο 20χρονος επιθετικός.
Ήδη έχει πετύχει 7 γκολ σε έξι αγώνες, ενώ σκόραρε δις κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Έχει βάλει περισσότερα γκολ από τον Σόρλοθ (1 γκολ) και τον Χουλιάν Άλβαρεζ (2 γκολ) μαζί, κάνοντας αρκετούς οπαδούς της Ατλέτι να αναρωτιούνται γιατί ο σύλλογος δεν επένδυσε σε αυτόν. Αλλά έτσι λειτουργεί το ποδόσφαιρο. Ένας παίκτης που περισσεύει για μια ομάδα, μπορεί να είναι ο θησαυρός κάποιας άλλης. Και η Πόρτο με τον Ομορόντιον, ο οποίος έχει ρήτρα αποδέσμευσης 100 εκατ. ευρώ, φαίνεται πως χτύπησε φλέβα χρυσού.
