Παιδιά να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Πρώτος φεύγει ο Ρανιέρι…

Διαβάζω και ακούω να παραιτηθεί ο Σαρρής. Κουβέντες του θυμού και της απόγνωσης. Τις λένε, αυτοί που εκτιμούσαν – όπως κι εγώ – ότι ο Κλαούντιο Ρανιέρι, ήταν μια καλή επιλογή. Κακή ήταν η νοοτροπία του. Κακές ήταν οι παρέες του. Στην ΕΠΟ το κατάλαβαν κι έβαλαν δίπλα του τον Καραγκούνη, για να του κόψει τις κακές παρέες και συναναστροφές. Όλοι είπαμε «κάλλιο αργά, παρά ποτέ». Τα «χώσαμε» στον Σαρρή, αλλά δεχτήκαμε πως στην παρούσα φάση, η τοποθέτηση του Καραγκούνη, δίπλα στον Ρανιέρι ήταν η μόνη λύση.

Τώρα μετά τη ντροπή με τα Νησιά Φερόε, ο Σαρρής έγινε πάλι το εύκολο θύμα για να ξεσπάσει η οργή και η απόγνωση μας. Να φύγει ο Σαρρής, αλλά την Τρίτη παίζουμε φιλικό με την Σερβία. Να πάμε στα Χανιά, με προπονητή τον Ρανιέρι; Ν’ αναβάλλουμε το φιλικό ή να το κλείσουμε το μαγαζί επ’ αόριστο όπως έγινε με τα εγχώρια πρωταθλήματα; Να παραιτηθεί και ν’ αντικατασταθεί ο Σαρρής και να υπάρξουν απαντήσεις για όλα αυτά δεν προλαβαίνουμε. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Πρώτος φεύγει ο Ρανιέρι. Ας πάει στο καλό και ας παιδευτεί η ΕΠΟ μαζί του για την αποζημίωση.

Κατά τα λοιπά, ισχύει η δήλωση του Τοροσίδη. «Έτσι όπως παίζουμε, δεν μπορούμε να κερδίσουμε, ούτε χωριό». Δήλωση καταστροφική. Γιατί όταν σε «παίζει» μέσα στην έδρα σου, μια ομάδα ερασιτεχνών, δεν ωφελεί να ψάχνεις γωνία στο δεκάρικο. Όσα ξέραμε κι όσα ζήσαμε δέκα χρόνια τώρα, τα ξεχνάμε. Εκείνες οι Εθνικές ομάδες, δεν υπάρχουν. Τώρα ξεκινάμε από τα βασικά. Πως νικάς στην έδρα σου, μια ομάδα από ψαράδες!...