Έχοντας κάνει το πολυπόθητο break με το… καλημέρα της σειράς, ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει δύο σημαντικά εμπόδια στον δεύτερο τελικό. Πρώτον, την αναμενόμενη αγωνιστική αντίδραση του Παναθηναϊκού, και δεύτερον την διαχείριση της δικής του πίεσης για να γίνει και το δεύτερο βήμα μπροστά στο κοινό του. Και τα δύο παρουσιάστηκαν σε μπόλικες δόσεις στο παρκέ του ΣΕΦ, όμως οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν και πάλι τον τρόπο να αντέξουν, να ελέγξουν την κατάσταση όταν για ένα ημίχρονο δεν πατούσαν καλά στον αγωνιστικό χώρο και την κατάλληλη στιγμή να κάνουν την αντεπίθεσή τους, που ήταν αρκετή για να απέχουν πλέον μία νίκη από την κατάκτηση του τρεμπλ και του τρίτου συνεχόμενου νταμπλ τους. Σε έναν τελικό που ήταν ματσάρα, τα είχε όλα, αλλά η εικόνα του ανέδειξε για δεύτερη συνεχόμενη φορά νικήτρια την ομάδα που έπαιξε συνολικά καλύτερα.
Ή αν θέλετε, αυτή που βρήκε περισσότερους πρωταγωνιστές την κρίσιμη στιγμή και φαίνεται ξεκάθαρα μέχρι ώρας πιο προετοιμασμένη πνευματικά για αυτούς τους τελικούς και αυτό τον τίτλο. Παρά τα προβλήματα και τις απουσίες, παρόλο που απέναντί του ο Ολυμπιακός έχει βρει τον φετινό πρωταθλητή Ευρώπης, κάτι που κάνει ακόμα πιο σημαντικό το επίτευγμά του, θαρρείς πως είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση και απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο του. Από τον πρώτο (σ.σ. προπονητή), μέχρι τον τελευταίο του πάγκου, άπαντες έχουν δώσει σημασία στο τι πρέπει να κάνουν στο παρκέ, αψηφώντας και τα κιλά… σκόνης που σηκώνει η αντίπαλη πλευρά. Με αυτά, ας ελπίσουμε να ασχοληθούν οι αρμόδιοι, αν και στην χώρα που ζούμε, δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Πριν περάσουμε πάντως στο τι έγινε στον δεύτερο τελικό, και επειδή το μπάσκετ έχει και παρελθόν, πρέπει κάποιοι να αποφασίσουν αν τελικά ευσταθούσαν ή όχι, αυτά που έλεγαν πως το άθλημα είναι δίκαιο και πως κερδίζει πάντα ο καλύτερος, πως οι βολές και η διαιτησία δεν παίζουν κανένα ρόλο και αποτελούν μια καλή δικαιολογία για τον ηττημένο και πολλά άλλα.
Αν έχουν κοντή μνήμη, μπορούν να ανατρέξουν στο διαδίκτυο και ακόμα περισσότερο να συγκρίνουν τις τότε εποχές που όλα ήταν ρόδινα και όσοι μιλούσαν ήταν… γραφικοί. Αν αυτή η σύγκριση γίνει με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά κριτήρια, το αποτέλεσμα για τις δεκάδες αλλοιώσεις αποτελεσμάτων (σ.σ. μοναδική χθεσινή εξόφθαλμη φάση το οριακά εκπρόθεσμο καλάθι του Κέιναν) και τις δουλειές προπονητών, παικτών και τίτλων που χάθηκαν, θα προκαλέσει… μελαγχολία. Πάμε όμως παρακάτω διότι όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και παράλληλα παρακολουθούμε υπέροχους τελικούς, κόντρα μάλιστα στις συνθήκες κόπωσης που υπάρχουν και για τις δυο ομάδες, λόγω της εξαντλητικής σεζόν. Βλέπουμε τελικούς που ο Ολυμπιακός είναι μπροστά με 2-0, όμως κανείς δεν μπορεί να νιώθει σίγουρος πως έχει κατακτήσει τον τίτλο, αφού απέναντί του έχει μία ομάδα που σε 48 ώρες κατάφερε να αλλάξει το παιχνίδι της, δείχνοντας πως έχει σφυγμό και σαφώς υψηλότατη ποιότητα.
Ο Αταμάν με τέσσερις αλλαγές στην πεντάδα ανακάτεψε την τράπουλα, «πείραξε» παράλληλα τον εγωισμό των πενταδάτων του και κατάφερε να παίξει με περισσότερη στόχευση στην επίθεση και κυρίως πιο επιθετικά στην άμυνα. Σημάδεψε σωστά τα μις ματς, έβαλε τα μακρινά σουτ, δεν έκανε λάθη και επέβαλε τον ρυθμό του στο πρώτο ημίχρονο. Οι «ερυθρόλευκοι» πλην της σταθεράς του Μιλουτίνοφ και τις λύσεις που έδινε ο Γουίλιαμς-Γκος, ήταν μπερδεμένοι, είχαν άγχος στην τελική προσπάθεια, έκαναν λάθη (σ.σ. 6 στα πρώτα 12,5 λεπτά, όταν στο ΟΑΚΑ είχαν συνολικά 7!) και έχαναν αρκετά αμυντικά ριμπάουντ. Παρόλα αυτά, χάρη σε κάποια μεγάλα σουτ, κατάφεραν να πάνε… άβρεχτοι στα αποδυτήρια, καθώς μπασκετικά, το -1 ήταν άκρως ενθαρρυντικό και προμήνυε ίσως αυτό που θα επακολουθούσε στην, κυριολεκτικά (απίστευτη ζέστη) και μεταφορικά, λάβα του ΣΕΦ.
Σε ένα ημίχρονο όπου οι παίκτες του Μπαρτζώκα σούταραν με 4/15 τρίποντα, είχαν μόλις ένα κλέψιμο, 8 ασίστ για 6 λάθη και μόλις 2 πόντους από τα 4 επιθετικά τους ριμπάουντ, το 38-39, ήταν αναμφίβολα καλή είδηση. Αρκεί να έπαιρναν μπρος στην συνέχεια. Έτσι και έγινε. Με μπροστάρη τον Κέιναν, ο οποίος από το μηδέν του πρώτου μέρους έβαλε 11 στο τρίτο δεκάλεπτο και 16 συνολικά, το ματς πήρε εντελώς διαφορετική μορφή, με τον Ολυμπιακό να κυριαρχεί και σε αντίθεση με τον αντίπαλό του, εξαργύρωσε αυτά τα έξι-επτά λεπτά του πολύ καλού παιχνιδιού που έκανε και στις δυο πλευρές του παρκέ, με ένα σημαντικό +14. Παρόλο που έγιναν σε αυτό το διάστημα 5 λάθη, τα 4/7 τρίποντα, τα 4 κλεψίματα και οι 9 πόντοι από επιθετικά ριμπάουντ, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την έκβαση του αγώνα και την εξασφάλιση της νίκης. Ο Παναθηναϊκός, λόγω και της κόπωσης των γηπεδούχων από το κλειστό rotation, επέστρεψε μερικώς στο παιχνίδι, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» μια με τον πολύ καλό και χθες, Παπανικολάου, μία με τον σταθερά καλό κόντρα στους «πράσινους», Γουίλιαμς-Γκος, άλλες φορές με τον Πίτερς και πολλάκις με τον Μιλουτίνοφ, έβρισκαν τις λύσεις.
Με οκτώ περισσότερους πόντους από σχεδόν ίδια λάθη αντιπάλου, και άλλους επτά από έξτρα κατοχές επιθετικών ριμπάουντ, ο Ολυμπιακός «κλείδωσε» την νίκη, που ήταν και προϊόν μεγαλύτερης θέλησης, μπασκετικής αιχμαλωσίας, περισσότερου πάθους και συγκέντρωσης στα κρίσιμα σημεία. Σε τελικούς που έχουν καταργήσει την θεωρία και την λογική, καθώς οι παίκτες του εξαιρετικού και στους τελικούς, Γιώργου Μπαρτζώκα, έχουν νικήσει σε παιχνίδια 90 πόντων! Με το 2-0 υπέρ τους, οι νταμπλούχοι Ελλάδας πηγαίνουν στο ΟΑΚΑ την Δευτέρα χωρίς την παραμικρή πίεση, και έχουν την ευκαιρία παίζοντας ακόμα πιο συγκεντρωμένα και ξανά με κλειστά τα αφτιά, να τελειώσουν την δουλειά και να κατακτήσουν κάτι που με την μέχρι ώρας εικόνα των τελικών δικαιούνται. Η ευκαιρία για να κλείσουν με απόλυτη επιτυχία μια πολύ δύσκολη σεζόν για τους λόγους που έχουν χιλιοειπωθεί είναι τεράστια, όμως ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα και θα πρέπει εκτός από τα απαιτούμενα αποθέματα ενέργειας και την σοβαρότητα, να βρεθούν και άλλες λύσεις μπασκετικά για να «κλειδώσει» ο τίτλος στον Πειραιά.
Υ.Γ. Οι παίκτες με τους σφυγμούς στα όρια, πολλές φορές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Όπως οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν παράπονα με τις χειρονομίες του Σλούκα (σ.σ. αν το πρόβλημα ήταν ο Μπαρτζώκας, ο υπόλοιπος οργανισμός, τα μέλη του και ο κόσμος τι έφταιξαν για να γίνονται μάρτυρες τέτοιων συμπεριφορών;) ο οποίος αντιδρά στις ύβρεις, έτσι και οι φίλοι του Παναθηναϊκού προκλήθηκαν από την συμπεριφορά του Κέιναν, ο οποίος ομολογουμένως υπερέβαλε στο τέλος προς τους αντιπάλους. Στο τέλος της ημέρας, η ένταση και η τοξικότητα (ηλίου φαεινότερο χρόνια τώρα από πού πηγάζει κατά κύριο λόγο) περνάει και στους παίκτες. Παρόλα αυτά, την επόμενη στιγμή μπορεί να τα βρουν, ενώ το κοινό και των δύο ομάδων φέτος, με εξαίρεση τις βωμολοχίες, δεν έχει ξεπεράσει τα όρια και στα εννέα φετινά ντέρμπι.
Υ.Γ.2: Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Πάρη Δερμάνη και τον Παναθηναϊκό για την απώλειά του. Η είδηση μας σοκάρει όλους, διότι έστω και μια-δυο κουβέντες να είχες την τύχη να αλλάξεις μαζί του, καταλάβαινες για το τι άνθρωπος ήταν. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Follow @ ZervasNikolaos