Η νύχτα του ας «ξανασυστηθούμε»

Στην σύγχρονη εποχή της Ευρωλίγκας, αλλά και στον αθλητισμό γενικότερα, το σπουδαιότερο στοιχείο που μπορεί να έχει στην ιδιοσυγκρασία της μια ομάδα, είναι η σωστή διαχείριση των θετικών ή των αρνητικών αποτελεσμάτων. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, η ιστορία έχει αποδείξει πως ως οργανισμός γνωρίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό το μονοπάτι και τα έχει καταφέρει άριστα σε αυτό το κομμάτι, για να αντιδρά όπως πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, φέρνει εις πέρας την επόμενη αποστολή, πριν καν αρχίσει να αγωνίζεται για να την εκπληρώσει. Διότι το μεγαλύτερο κέρδος της αναμέτρησης με την Ρεάλ Μαδρίτης, εμφανίστηκε ως απλόχερο και γεμάτο ζεστασιά και στήριξη «δώρο» από τον κόσμο του, πριν το τζάμπολ.

Το θερμότερο ίσως από ποτέ χειροκρότημα και βουητό αποθέωσης στο πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα κατά την είσοδό του στο ΣΕΦ, ήταν η πρώτη σπίθα γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Και κυρίως η περίτρανη απόδειξη πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τις βαρύγδουπες… επαναστατικές κραυγές κατά πάντων, τις γεμάτες αγνωμοσύνη, «ξέρω εγώ, τα έλεγα εγώ», αναφορές και τις πολλές φορές ύποπτες αναρτήσεις, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα της ζωής και την ενεργή κοινή γνώμη. Αυτή που έχει μάθει να αναγνωρίζει τις αξίες, αυτούς που δουλεύουν σκληρά και έχουν προσφέρει. Που αποδέχεται και την κακή βραδιά και την ήττα και είναι εκεί για να στηρίξει, ως ανταμοιβή για όλα τα όμορφα που έχει ζήσει. Που γνωρίζει πως όταν υπάρχει πρόβλημα, δεν λύνεται με αφορισμούς και ισοπέδωση, αλλά με υπομονή, εμπιστοσύνη και πίστη.

Αυτό το χειροκρότημα και η ώθηση που μεταφράστηκε και σε φωνή ακόμα και όταν η Ρεάλ προηγήθηκε με +9 στο τρίτο δεκάλεπτο, έχει ίσως μεγαλύτερη αξία και από την ίδια την νίκη. Που ήταν αναγκαία για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους, αλλά και για την εξοικονόμηση πολύτιμου χρόνου, ώστε να δουλέψει εν μέσω νέων δύσκολων αγώνων η ομάδα, αυτά που πρέπει και να ανέβει βήμα-βήμα στο αγωνιστικό σημείο που μπορεί να φτάσει με βάση τις περγαμηνές του ρόστερ της. Ασφαλώς, όσο και αν φώναζαν οι δώδεκα χιλιάδες άνθρωποι που γέμισαν το γήπεδο μετά από τόσα μαζεμένα αρνητικά αποτελέσματα και κακή εικόνα, έπρεπε και οι πρωταγωνιστές να στηρίξουν τους ίδιους τους τους εαυτούς για να πέσει στο καναβάτσο η Ρεάλ Μαδρίτης. Ακόμα και αυτή η αγωνιστική αλλαγή όμως, η περισσότερη ένταση στο παιχνίδι, η σκληράδα στην άμυνα που εμφανίστηκε ξανά, η διάθεση-συγκέντρωση για τα ριμπάουντ και γενικότερα η… φλόγα που άρχισε να καίει, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός.



Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις καθαρές εξηγήσεις που είχαμε επισημάνει πως χρειάζονται και η «γροθιά» να σφίξει ξανά. Αυτό που έπρεπε να γίνει εσωτερικά, έγινε, και θα ξαναγίνει με γνώμονα το κοινό καλό. Το ότι αυτό μετουσιώθηκε αμέσως σε αλλαγή εικόνας, δεν προσφέρει εξασφάλιση επιτυχίας, ούτε μια καλή νίκη λύνει όλα τα αγωνιστικά προβλήματα. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, όπως και οι τεράστιες δυνατότητες του συγκεκριμένου υλικού. Τίποτα δεν χάνεται με δυο-τρεις κακές ήττες, τίποτα δεν κερδίζεται με ισάριθμες καλές. Απέναντι στην «βασίλισσα», έγινε ένα καλό πρώτο βήμα μπροστά απ’ όλους. Και μετουσιώθηκε στα αρκετά όμορφα που έγιναν στο παρκέ σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Το ότι ο Ολυμπιακός κράτησε την Ρεάλ των 87 πόντων μέσο όρο στην Ευρωλίγκα στους 69, είναι το πρώτο «κλειδί». Όπως επίσης πως χάθηκαν μόλις 4 αμυντικά ριμπάουντ σε έναν τομέα που νοσεί από την αρχή της σεζόν. Σημαντική υποσημείωση: Τα 23 από τα 43 «κατέβηκαν» από τους περιφερειακούς, ΜακΚίσικ, Γουίλιαμς-Γκος, Φουρνιέ, Βιλντόσα και Γουόκαπ. Αν επενδύσει σε αυτά τα δύο αναγκαία με βάση τον τρόπο που αμύνεται η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, θα έχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για να παίξει εξαιρετικό μπάσκετ. Αυτή τη φορά ήταν οι «ερυθρόλευκοι» που έπαιρναν έξτρα κατοχές από επιθετικά ριμπάουντ, με τα 15 να μεταφράζονται σε 19 πόντους, που σε σύγκριση με τους 5 που πήρε η «βασίλισσα» από αυτά, έκριναν σε μεγάλο βαθμό την αναμέτρηση. Δημιουργικά, οι 24 ασίστ (σ.σ. μοίρασαν έστω και μία οι δέκα από τους έντεκα που αγωνίστηκαν) για 10 λάθη είναι ένα ακόμα σημαντικό επίτευγμα.

Η Ρεάλ διατηρούσε προβαδίσματα μέχρι το σημείο που ο Ολυμπιακός έπαψε να της δίνει παιχνίδι στο «ανοικτό» γήπεδο, όταν η επίθεσή του δεν είχε καλές αποστάσεις και παρουσίαζε τις φυσιολογικές για την εποχή δυσλειτουργίες. Το τελικό +10 της διαφοράς, θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο, αν δεν χάνονταν τόσα λέι απ από εκνευρισμό, βιασύνη και πίεση. Αν κάποιος έλεγε πριν το τζάμπολ πως οι πειραιώτες θα νικήσουν καθαρά την Ρεάλ με 46,3% στα δίποντα και 35,5% στα τρίποντα, θα απαντούσε «έ μάλλον έπαιξε αμυνάρα». Έτσι και έγινε. Με εξαίρεση τις δέκα ασίστ του μπασκετικού ζωγράφου, Φακούντο Καμπάτσο, τα υπόλοιπα καλάθια των φιλοξενούμενων, ήρθαν με κόπο και αποκλειστικά λόγω ταλέντου. Αυτή τη φορά τα κορμιά έμπαιναν στα μάχη, τα χέρια ήταν πάνω στη μπάλα και η μάχη για κάθε κατοχή ήταν σκληρή. Ο,τι ακριβώς χρειαζόταν δηλαδή η ομάδα και στα προηγούμενα παιχνίδια.

Ο Σακίλ ΜακΚίσικ, έκανε ένα ακόμα εξαιρετικό παιχνίδι βάζοντας την σπίθα. Ο Σάσα Βεζένκοβ έχοντας πάρει ποιοτικές ανάσες από τον θετικό Πίτερς, μπήκε και «καθάρισε» την… μπουγάδα. Ο Τόμα; Γουόκαπ κράτησε όρθια την ομάδα στο τρίτο δεκάλεπτο με αποφασιστικά σουτ, δημιούργησε και έπαιξε άμυνα. Όταν θα επανέλθει στο 100% ανάλογα βράδια θα ζήσουμε πολλά. Ο Φαλ, πιο έτοιμος από τον φανερά διστακτικό-ανέτοιμο Μιλουτόνοφ, μοίρασε 6 ασίστ, όντας ο κορυφαίος δημιουργός της ομάδας, ενώ ο Φουρνιέ παρά τα πολλά άστοχα, είχε θετική παρουσία και στις δυο πλευρές. Θα αρχίσει σύντομα να τα βάζει, γιατί έχει την στόφα και την αξία. Σημαντικές βοήθειες και από τον άποντο, αλλά καθόλα συγκεντρωμένο και νοικοκύρη Γουίλιαμς-Γκος, ο οποίος όσο και αν λοιδορείται είναι απαραίτητος για την εύρυθμη ομαδική λειτουργία της περιφέρειας. Και για το τέλος, όπως και η αρχή, ο Γιώργος Μπαρτζώκας…



Με ένα εξαιρετικό κοουτσάρισμα, ψυχραιμία, σωστές αποφάσεις και περισσότερες αλλαγές για να βρεθεί η χρυσή τομή και τα κατάλληλα σχήματα. Γνωρίζει και κυρίως θέλει περισσότερο από τον καθένα το καλό της ομάδας είναι από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη, όμως είναι φυσιολογικό να χρειάζεται και αυτός τον χρόνο του για να πάρει το 100% απ’ όλους σε αυτή την καινούργια συνθήκη που έχει διαμορφωθεί. Το να... μηδενίζεται και τεχνηέντως να φορτώνεται πράγματα και ψεύδη από αντιπάλους, είναι, ως ένα βαθμό και όταν δεν υπερβαίνει τα όρια της προσβολής, κατανοητό. Από αυτούς που είναι μέρος τους όμως, αδιανόητο. Και λυπηρό. Δεν πρέπει να δίνει καμία σημασία, ούτε στους μεν ούτε στους δε.

Η συνέχεια έχει σε λίγες ώρες Μπαρτσελόνα…