Αν το βασικό ζητούμενο του συναπαντήματος του Ολυμπιακού με την Ολίμπια στο ΣΕΦ ήταν η νίκη και η βελτίωση σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική, επετεύχθει και με το παραπάνω. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν από την αρχή με το πόδι πατημένο στο γκάζι απέναντι στους Ιταλούς και με εξαίρεση δυο-τρία μικρά «νεκρά» διαστήματα, δεν ανησύχησαν αυτή τη φορά το κοινό τους, που πήρε συνάμα μια πρώτη γεύση από αυτά που θα ακολουθήσουν αν όλα κυλήσουν ομαλά στην σεζόν. Διότι είναι ξεκάθαρο πως το δείγμα απέναντι στην ομάδα του Έτορε Μεσίνα, είναι πολύ πιο κοντινό στις δυνατότητες των «ερυθρόλευκων», και όχι αυτό που επέδειξαν κόντρα στην Ζάλγκιρις την Παρασκευή. Και ακόμα δεν έχουν φτάσει ούτε στο 40%-50% όσων μπορούν να κάνουν…

Το βράδυ της Τρίτης αυτό που ήταν εφαλτήριο για να δούμε ομορφότερη και πιο γλυκιά εμφάνιση, ήταν η άμυνα. Το πλάνο της αντιμετώπισης των Σιλντς και Μίροτιτς πήρε άριστα τόσο σε ομαδικό, όσο και ατομικό επίπεδο, καθώς οι Γουόκαπ, Φουρνιέ, Βεζένκοβ και Πίτερς τα πήγαν εξαιρετικά απέναντι στους δυο καλύτερους παίκτες του αντιπάλου. Με τους δέκα πόντους που κατάφεραν οι δυο τους έχοντας 4/16 σουτ και 5 λάθη, όσο και αν σκόραρε ο ΛεΝτέι, ο Ντιόπ και ο Ριτσι του Μιλάνο δεν θα κέρδιζε. Έφτασε αγκομαχώντας τους 68 πόντους και από τη στιγμή που αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός ήταν καλός και εύστοχος επιθετικά, ήταν λογικό να κάνει την ζωή του πιο εύκολη. Η τελική συγκομιδή των 89 πόντων, ήρθε με 60% στα δίποντα και 44,4% στα τρίποντα, ποσοστό διπλάσιο απ’ ότι στις δυο πρώτες αγωνιστικές. Η αναλογία ασίστ λαθών κατέγραψε το πολύ καλό για την εποχή 20-11 και μοναδικό ψεγάδι της βραδιάς ήταν και πάλι τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ.

Στοιχείο βέβαια που βελτιώθηκε σημαντικά όταν «χτίστηκε» η διαφορά και κρίθηκε το ματς, όμως προκαλεί ανησυχία το γεγονός πως μια ομάδα που αγωνίστηκε χωρίς τον βασικό της σέντερ (σ.σ. Νίμπο) και είχε μέχρι χθες 7 έξτρα κατοχές ανά παιχνίδι, της διπλασίασε. Οι 13 πόντοι που βρήκε από τα επιθετικά ριμπάουντ η Ολίμπια δεν στοίχισαν στον Ολυμπιακό, που την πλήγωσε με το εμφατικό 26-11 στους πόντους από τα λάθη αντιπάλου. Η διαφορά είναι μεγάλη αν αναλογιστούμε πως οι παίκτες των φιλοξενούμενων έκαναν πέντε παραπάνω σφάλματα και σε μεγάλο βαθμό η εκμετάλλευση των λαθών σε συνδυασμό με την ευστοχία από μακριά, έκριναν το παιχνίδι. Ο τρόπος που αμύνθηκαν οι γηπεδούχοι, με δυναμικές ατομικές άμυνες, βοήθειες, αλληλοκαλύψεις και αλλαγές όταν χρειαζόταν, επέφερε αυτό το τραγικό 17/45 δίποντα για την ιταλική ομάδα. Με 37,8% στα σουτ δύο πόντων, δεν νικάς ούτε ομάδα κατώτερης διοργάνωσης, πόσο μάλλον τον Ολυμπιακό στην έδρα του.



Ο κόουτς Μπαρτζώκας, εκτός από μια ακόμα εμφάνιση MVP αγωνιστικής από τον Σάσα Βεζένκοβ, ευτύχισε να δει αρκετούς ακόμα παίκτες του να παίζουν πολύ καλά. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ, έκανε ένα από τα καλύτερα και πιο μεστά παιχνίδια της καριέρας του, δείχνοντας εμφανώς βελτιωμένος σε όλους τους τομείς. Η κλασσική περίπτωση παίκτη που τα καλοκαίρια οι περισσότεροι τον θεωρούν μισό-τελειωμένο και ο ίδιος επιστρέφει καλύτερος. Ο 34χρονος γκαρντ/φόργουορντ, εκτός από το ότι είναι ο μακροβιότερος Αμερικανός στην ιστορία της ομάδας, είναι ο ορισμός του «ανταποδίδω και με το παραπάνω την στήριξη του συλλόγου και του προπονητή». Και ας ξέρει πως μπορεί την Παρασκευή απέναντι στην Εφές να παίξει 8 λεπτά ή να είναι εκτός δωδεκάδας σε κάποια από τα επόμενα παιχνίδια. Αν και οι δεκαπέντε συμπαίκτες του αποκτήσουν αυτή τη φιλοσοφία, η φετινή δύσκολη ομολογουμένως εξίσωση της διαχείρισης ενός τόσο «γεμάτου» ρόστερ, θα λυθεί από τον κόουτς Μπαρτζώκα… νεράκι.

Εξαιρετική εμφάνιση πραγματοποίησε και ο Κώστας Παπανικολάου που ολοένα και ανεβαίνει μετά το εύλογο μέτρια ξεκίνημά του λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ εκτός από πολύ καλή άμυνα, ο Γουόκαπ ήταν ο κορυφαίος δημιουργός της ομάδας του και του γηπέδου. Απελευθερωμένος από την περυσινή ανάγκη να… ντύνεται εκτελεστής, και με λιγότερο χρόνο στο παρκέ για να είναι «φρέσκος», ο Τεξανός γκαρντ κάνει στην εντέλεια αυτά για τα οποία είναι μπασκετικά φτιαγμένος. Λύσεις έδωσε και μάλιστα σημαντικές και στις δύο πλευρές ο Βιλντόσα, μεστό και όπως πρέπει για συμπλήρωμα του Βεζένκοβ ήταν και το παιχνίδι του Πίτερς, ενώ στον Φουρνιέ (σ.σ. φαίνεται να καθιερώνεται στο «2») δεν επιθετικά το παιχνίδι παρότι το έψαχνε, αλλά στην άμυνα διάβαζε τα πάντα, έκλεψε μπάλες, έβαλε το κορμί του και δείχνει συνεχώς πόσο επαγγελματική νοοτροπία έχει και πόσο ταιριαστός είναι στην ομάδα.

Για το τέλος, αφήσαμε τον Μουστάφα Φαλ, ο οποίος παρά τα πέντε φάουλ του λόγω έλλειψης ρυθμού στην άμυνα, έδειξε σε λιγότερο από δεκατρία λεπτά, πόσο αλλάζει προς το πολύ καλύτερο την ομάδα. Πρόλαβε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα 4 ασίστ, που τον έφεραν στην δεύτερη θέση των δημιουργών της στην αναμέτρηση. Περισσότερη ανάλυση δεν «χωράει» και η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και θελκτική με την επιστροφή του Μιλουτίνοφ που κοντοζυγώνει. Πλέον, προέχει η αναμέτρηση της Παρασκευής με την Εφές…

Υ.Γ. Η σεζόν είναι μεγάλη, οι απαιτήσεις πολλές και θα χρειαστούν όλοι. Θα έχουν την ευκαιρία τους και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα κατανοητό για το κοινό καλό. Ο εξαιρετικός στον τελικό του Σούπερ Καπ, Ντόρσι, παρουσιάζει κάμψη και γι’ αυτό έπαιξε μόλις 6 λεπτά. Την Παρασκευή μπορεί να παίξει 25. Ο Πετρούσεφ νιώθει πως με την επιστροφή των Φαλ και Μιλουτίνοφ ο χρόνος του θα μειωθεί αισθητά και δείχνει να μην το δέχεται. Ο κόσμος, αναγνωρίζει τι έχει προσφέρει ο Λαρεντζάκης και γι’ αυτό τον μπίζαρε όταν μπήκε για το τελευταίο δίλεπτο. Ανεξάρτητα με το πως θα εξελιχθεί η σεζόν, άπαντες πρέπει να καταλάβουν πως το πλήρες και γεμάτο ποιότητα φετινό ρόστερ, τους προσφέρει την δυνατότητα να διεκδικήσουν με μεγάλες πιθανότητες την Ευρωλίγκα, γιατί αυτός είναι ο ομαδικός στόχος. Όποιοι δεν το κατανοήσουν (σ.σ. είναι κάτι που θέλει αρκετή δουλειά και χρόνο στο πνευματικό επίπεδο), απλά θα… περισσεύουν.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube