Μια ανακοίνωση της Δέσποινας Βανδή που αξίζει να διαδοθεί!

Με τα χρόνια έμαθα να μην ταυτίζω την ποιότητα του χαρακτήρα των καλλιτεχνών με την ποιότητα -όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι- του έργου τους. Υπό αυτήν την έννοια κάποια ζεϊμπέκικα του Σφακιανάκη μου είναι οικεία σε σύγκριση με τα ποπ άσματα της Βανδή.

Η απόφασή της να ακυρώσει τη συνεργασία της με τον Νότη Σφακιανάκη μετά τις δηλώσεις του τελευταίου περί υποστήριξης της «Χρυσής Αυγής» πρέπει να επαινεθεί και να διαδοθεί. Η Δέσποινα Βανδή έχει μεγάλο ακροατήριο ειδικά ανάμεσα στη νεολαία. Μια διάθεση που παρατηρώ ήδη στο διαδίκτυο για την περίπου ηρωοποίηση της τραγουδίστριας τη θεωρώ αποπροσανατολιστική.

Η Βανδή δεν έκανε κάτι αναμενόμενο. Η συγκατοίκηση με Χρυσαυγίτες σε επαγγελματικούς χώρους αντιμετωπίζεται από πολλούς ως αναγκαίο κακό. Μια ματιά να ρίξουμε γύρω μας, θα καταλάβουμε. Το να σπάσεις μια επαγγελματική συμφωνία γι’ αυτόν το λόγο είναι πολιτική πράξη. Η Δέσποινα Βανδή πήρε πολιτική θέση με την απόφασή της. Αν η ερμηνεία της πράξης της φτάσει μέχρι την «κατάταξή» της στα σύμβολα του αντιφασιστικού αγώνα θα είναι τεράστιο λάθος. Πήρε μια απόφαση για λόγους αξιοπρέπειας και μνήμης.

Η αξιοπρέπεια προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο μιλά για τον Σφακιανάκη στη σχετική ανακοίνωσή της. Η μνήμη προκύπτει από την επισήμανση που κάνει ότι οι γονείς της ήταν μετανάστες. Της αξίζουν συγχαρητήρια. Η ανακοίνωσή της ίσως αξίζει όσο και μια μεγάλη αντιφασιστική εκδήλωση. Αυτό γιατί το μήνυμά της θα φτάσει σε ακροατήρια που δεν φτάνουμε όλοι οι υπόλοιποι.

Και κάτι ακόμα. Από κάτι έντεχνους που τώρα στα χρόνια της κρίσης έχουν κρυφτεί προτιμώ την θαρραλέα στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν αλλάζω μουσικές προτιμήσεις, δεν θεωρώ υποχρέωσή μου να… διαδώσω τα τραγούδια της. Θεωρώ υποχρέωσή μου να διαδώσω την ανακοίνωσή της.

Ας τη διαβάσουμε:

«Τον Νότη τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν 16 χρόνια. Από τότε κατάλαβα πως ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, όπως και αν ακούγεται και μεταφράζεται αυτό, ξεχωριστός ως καλλιτέχνης και με συνέπεια ωστόσο ως προς και τα δύο, όλον αυτό τον καιρό.

Ακραίος και ανατρεπτικός σε αξίες και πιστεύω. Δικαίωμα του κάθε ελεύθερου ανθρώπου σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, να λέει τη γνώμη του και να την υποστηρίζει.

Διαφωνούσα κατά καιρούς σε πολλά από αυτά που έλεγε, άλλοτε συμφωνούσα, όσο εξτρεμιστικά και αν εκφραζόταν (Νότης είναι αυτός). Παρά την διαφορετική άποψη που έχουμε γενικότερα στις σχέσεις, στην ζωή και τη δημοκρατία, θεωρούσα ότι καλλιτεχνικά θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σε μια μουσική σκηνή.

Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι τα πράγματα που μας χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που μας ενώνουν. Αποχωρώ με λύπη.

Και κάτι τελευταίο…
Εμένα οι γονείς μου ήταν μετανάστες...

Αυτό».