Η ιστορία της Μπαρτσελόνα είναι γεμάτη από σπουδαίους παίκτες.
Κρόιφ, Μαραντόνα, Ροναλντίνιο, Ινιέστα, Τσάβι, και αυτοί δεν είναι παρά ελάχιστοι στα 121 χρόνια του συλλόγου της Καταλονίας.
Παρ' όλα αυτά, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι από το 1899, όταν και γεννήθηκε με πρωτοβουλία του Ελβετού επιχειρηματία Χανς Γκάμπερ η Μπαρθελόνα για τους Ισπανούς και η Μπαρσελόνα για τους Καταλανούς, μόλις εννέα ποδοσφαιριστές έχουν φορέσει σε ολόκληρη την επαγγελματική τους καριέρα μόνο την μπλαουγκράνα φανέλα!
Γράφει ο Νίκος Ράλλης
Στη λίστα των «εννέα», λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς πως ο επικρατέστερος υποψήφιος, προκειμένου να γίνει ο 10ος της παρέας, είναι ο Λιονέλ Μέσι. Στα 33 του, και ενώ η υπόθεσή του απασχολεί εδώ και μήνες τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, ο Αργεντινός ετοιμάζεται να ανανεώσει το συμβόλαιό του με την «Μπάρτσα», πιθανότατα για δύο ακόμη χρόνια.
Τι σημαίνει αυτό;
Ήδη ο Μέσι με τη φετινή σεζόν έκλεισε 17 σερί στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, και πάει ολοταχώς για 19 και... βλέπουμε! Και δεν βάζουμε στην εξίσωση τις τρεις σεζόν του στην τρίτη και δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα, όταν ήταν ακόμη αμούστακο παιδάκι. Για την ιστορία, ο Πουγιόλ έκανε 15 σεζόν στην «Μπάρτσα», ενώ οι Ινιέστα και Τσάβι, που δεν είναι, ωστόσο, στη λίστα ''one-club men'', είχαν 16 και 17 αντίστοιχα.
Το ερώτημα, ωστόσο, από εκεί και πέρα είναι αν ο Μέσι, μετά και τη διαφαινόμενη, νέα ανανέωσή του, θα κρεμάσει στη Βαρκελώνη τα παπούτσια του, μπαίνοντας σε αυτήν τη πολύ μικρή λίστα, των παικτών της Μπαρτσελόνα, που δεν φόρεσαν άλλη φανέλα εκτός της μπλαουγκράνα ή θα κινήσει κατά MLS μεριά, όπως έχει κυκλοφορήσει. Θα το μάθουμε στο μέλλον αυτό.
Μέχρι τότε, πάμε να δούμε τους «εννέα» που έπαιξαν μόνο στην Μπαρτσελόνα!
Αντρέου Μπος
Ο πρώτος στη λίστα είναι ο θρυλικός Αντρέου Μπος. Αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα τη χρυσή εποχή, από το 1922 έως το 1929. Κέρδισε μαζί της, λοιπόν, πέντε πρωταθλήματα Καταλονίας και άλλα τρία Ισπανίας (προ La Liga), συμπεριλαμβανομένου του περίφημου πρωταθλήματος του 1928, όταν η «Μπάρτσα» κατέκτησε τον τίτλο σε τρίτο αγώνα απέναντι στη Σοσιεδάδ μετά τους δύο, που έληξαν ισόπαλοι 1-1 στο Σανταντέρ. Ήταν, δε, μέλος της ομάδας και την επόμενη χρονιά -παίζοντας μόλις σε τρία ματς- όταν ο σύλλογος πανηγύρισε το πρώτο του επίσημο πρωτάθλημα, στην παρθενική La Liga.
Εστέβε Πεδρόλ
Ο μέσος Πεδρόλ, που έπαιζε και ως αριστερός εξτρέμ, φόρεσε τα μπλαουγκράνα από το 1926 έως το 1941. Μέλος, φυσικά και αυτός της ομάδας του 1929, που κατέκτησε το ιστορικό, πρώτο πρωτάθλημα Ισπανίας, το οποίο, ωστόσο, έμελλε να είναι και το μοναδικό του, αφού η «Μπάρτσα» πήρε τον δεύτερο τίτλο της μόλις το 1945. Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Καταλανών Ποδοσφαιριστών. Εξορίστηκε στο Μεξικό κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και με την επιστροφή του στην Ισπανία, του επιβλήθηκε απαγόρευση ενός έτους.
Χοακίμ Μπρουγκέ
Εννέα σεζόν αγωνίστηκε στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, μεταξύ 1951 και 1960. Ήταν ένας πραγματικός... ογκόλιθος στην άμυνα λόγω του μεγέθους του. Η καριέρα του έληξε άδοξα, μόλις σε ηλικία 27 ετών, εξαιτίας ενός πολύ σοβαρού τραυματισμού. Πρόβαλε, όμως, να αγωνιστεί σε 196 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 7 γκολ, ενώ κατάφερε να κερδίσει 14 τίτλους, μεταξύ των οποίων 4 πρωταθλήματα και άλλα τόσα Κύπελλα!
Γιοάν Σεγάρα
Ο Σεγάρα ήταν ο αρχηγός της περίφημης «Μπαρτσελόνα των πέντε Κυπέλλων». Της θρυλικής ομάδας, που αποτελεί καμάρι για τους οπαδούς των «μπλαουγκράνα», καθώς κατέκτησε το χρονικό διάστημα μεταξύ 1951-1952 το πρωτάθλημα, το Κύπελλο, το Latin Cup (προκάτοχος των μετέπειτα διασυλλογικών διοργανώσεων), το Martini Rosso και το Eva Duarte. Ο Σεγάρα έπαιξε συνολικά 16 σεζόν στην «Μπάρτσα», από το 1949 μέχρι το 1965. Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή, μεγάλος «μαέστρος» της μπάλας. Ήταν, επίσης, διεθνής στην Ισπανία μεταξύ 1951 και 1962. Να σημειωθεί ότι ήταν προπονητής στην Μπαρτσελόνα Β στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ενώ τη σεζόν 1980-81 κάθισε στον πάγκο της πρώτης ομάδας ως βοηθός.
Σίγκφριντ Γκράσια
Το βασικό αριστερό μπακ της Μπαρτσελόνα από τη σεζόν 1952-53 μέχρι το 1966-67! Φόρεσε την μπλαουγκράνα φανέλα σε 525 παιχνίδια(!), ενώ συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής με την Ισπανία το 1962. Υπήρξε 10 φορές διεθνής, ενώ με την αγαπημένη του Μπαρτσελόνα πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και τα τρία Κύπελλα Εκθέσεων της τροπαιοθήκης της.
Μάρτι Βεργκές
Παρόμοια περίπτωση με εκείνη του Γκράσια o μέσος Βεργκές. Μέλος της Μπαρτσελόνα για 12 σεζόν, από το 1954 έως το 1966. Και αυτός ήταν στη Χιλή μαζί με τον Σίγκφριντ Γκράσια. Ήταν επίτιμος πρόεδρος των βετεράνων της «Μπάρτσα» μέχρι τον θάνατό του, φέτος, στις 17 Φεβρουαρίου.
Φεράν Ολιβέγια
Όπως και οι υπόλοιποι, ο Φεράν Ολιβέγια «έβγαλε» ολόκληρη την επαγγελματική του καριέρα στην Μπαρτσελόνα, κάνοντας το ντεμπούτο του το 1956 και αποχωρώντας 13 χρόνια μετά, το 1969, έχοντας κερδίσει δύο πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα Εκθέσεων και τέσσερα Copas del Rey. Ένας από τους πιο εμβληματικούς αρχηγούς της ομάδας, αλλά και της εθνικής Ισπανίας. Αυτός, άλλωστε, σήκωσε το Ευρωπαϊκό του 1964 στον ουρανό της Μαδρίτης!
Κάρλες Ρέσακ
Τελευταίοι χρονολογικά είναι οι δύο Κάρλες. Πρώτος ο τεράστιος Ρέσακ, που μεγαλούργησε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα από την περίοδο 1964-65 έως το 1981, δηλαδή 16 ολόκληρες σεζόν! Και πέρα από αυτά τα χρόνια, ο Ρέσακ ήταν ήδη άλλα έξι στις ακαδημίες της «Μπάρτσα», ενώ μετά τη συνταξιοδότησή του ανέλαβε ρόλο βοηθού στην Μπαρτσελόνα Β (1983-84), στη συνέχεια, και για τρία χρόνια, ήταν προπονητής στην ομάδα νέων (1984-87) και ακολούθως έγινε ξανά βοηθός, αλλά αυτήν τη φορά του Αραγονιές (1987-88) και του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ (1988-96) στην πρώτη ομάδα. Συνολικά, δηλαδή, αν τα βάλετε κάτω, ο Ρέσακ ήταν στην Μπαρτσελόνα από 12 ετών και έφυγε μετά τα 50 του! Ως παίκτης κατέκτησε με τους «μπλαουγκράνα» 1 πρωτάθλημα, 4 Κύπελλα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Εκθέσεων και 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ πήρε το βραβείο Pichichi για τα 17 γκολ του τη σεζόν 1970-1971.
Για τον Ρέσακ αξίζει να θυμίσουμε την εξής καταπληκτική, αλλά και στενάχωρη παράλληλα, ιστορία: Όταν ο μανιώδης καπνιστής Κρόιφ χρειάστηκε να μπει εκτάκτως στο χειρουργείο για εγχείρηση καρδιάς στη διάρκεια της σεζόν 1990-91, βγήκε μπροστά και ανέλαβε πρώτος προπονητής, οδηγώντας την «Μπάρτσα» στον 11ο τίτλο της. Ως πρώτος προπονητής, δε, επέστρεψε και τον Μάιο του 1996, όταν ο μακροβιότερος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζοσέπ Λουίς Νούνιες, απέλυσε τον «Ιπτάμενο Ολλανδό». Η απόφασή του, όμως, να αποδεχθεί την πρόταση του Νούνιες, στοίχησε στον Ρέσακ τη φιλία του με τον Κρόιφ. Τελικά, και ενώ βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατάθλιψη, ο σερ Μπόμπι Ρόμπσον τον αντικατέστησε, φέρνοντας για τη θέση του βοηθού έναν άγνωστο τύπο ονόματι Χοσέ Μουρίνιο. Ο Ρέσακ έγινε σκάουτερ, άρχισε να ταξιδεύει και σε ένα από τα ταξίδια του στην Αργεντινή ανακάλυψε τον Λιονέλ Μέσι.
Κάρλες Πουγιόλ
Ο δεύτερος μεγάλος Κάρλες της Μπαρτσελόνα, που φόρεσε μόνο τη φανέλα της, είναι και ο τελευταίος από τη λίστα ''one-club men'' των Καταλανών. Και μιλάμε, βέβαια, για τον εμβληματικό Πουγιόλ. Έπαιξε μία σεζόν λιγότερη από τον συνονόματό του Ρέσακ, δηλαδή 15, από το 1999 έως το 2014! Και κατέκτησε τα πάντα, περισσότερα από τους υπόλοιπους, που φόρεσαν στην επαγγελματική καριέρα τους μόνο τα μπλαουγκράνα: Έξι πρωταθλήματα, 2 Copas del Rey, 3 Champions League, 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης και άλλα 2 Ισπανίας. Ο ζωντανός θρύλος της «Μπάρτσα», ένας αληθινός ηγέτης, από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών, ήταν, βέβαια, και βασικό μέλος της εθνικής ομάδας, «γράφοντας» 100 συμμετοχές και πανηγυρίζοντας το δεύτερο Ευρωπαϊκό της ''Roja'' το 2008 και το παρθενικό Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.
