Με μια τρύπα στην… κορυφή

Τρύπα μεγάλη, κενό που βγάζει μάτι. Ολυμπιακός και ΑΕΚ υποφέρουν στην κορυφή της επίθεσης. Όταν οι υπόλοιποι φέρνουν την μπάλα μέχρι εκεί, τελειώνει και η επίθεση. Η μπάλα χάνεται κι όλα αρχίζουν από την αρχή.

Στο προηγούμενο σημείωμα είχαμε επισημάνει τη συγκεκριμένη αδυναμία. Τα παιχνίδια με Λεβαδειακό και Ξάνθη ήρθαν να επιβεβαιώσουν την επισήμανση. Αυτή είναι μια βασική ομοιότητα των δυο ομάδων. Από ‘κει και πέρα αρχίζουν οι διαφορές. Δηλαδή οι διαφορετικές παρατηρήσεις.

Ο Ολυμπιακός νίκησε από σπόντα τον Λεβαδειακό που έκανε δυο σερί καλά παιχνίδια (το πρώτο με τον Ατρόμητο) και δεν ευτύχησε να πάρει έστω έναν βαθμό. Στο ΟΑΚΑ οι πρωταθλητές δεν είχαν καν την καλή κυκλοφορία του πρώτου παιχνιδιού με τον Πανιώνιο. Ο δε Καμπιάσο κινήθηκε σε ρηχά νερά, παρά τη διάθεσή του να αναλάβει οργανωτικές πρωτοβουλίες.

Ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα ήταν η αδυναμία των εξτρέμ να περάσουν τους προσωπικούς τους αντιπάλους και να μπουν στην περιοχή του Τσιντότα. Ο Πάρντο, ο Ντουρμάζ και ο Σεμπά βρέθηκαν σε κακό βράδυ. Ο Κολομβιανός βαρύνεται με την επιλογή να ντριμπλάρει τον τερματοφύλακα αντί να πασάρει σε δυο συμπαίκτες του που είχαν φάτσα το αφύλακτο τέρμα. Τέτοιες συμπεριφορές καυτηριάζονται -φαντάζομαι- από τους προπονητές…

Ο Ολυμπιακός συνήλθε με την (καθυστερημένη) είσοδο του Ντοσεβί και ανέβασε κάπως ρυθμό. Η τύχη συμμάχησε μαζί του αλλά θα χρειαστεί μεγάλη βελτίωση ώστε να φανεί ανταγωνιστικός απέναντι στην Μπάγερν στα μέσα Σεπτέμβρη.

Ο Τραϊανός Δέλλας έμεινε δικαιολογημένα ευχαριστημένος από την προσπάθεια των παικτών του στα Πηγάδια. Η ΑΕΚ έτρεξε, είχε αξιοσημείωτη οργάνωση στο παιχνίδι της και πολύ καλά ξεμαρκαρίσματα έξω από την περιοχή του Τσενάμο. Μόλις, όμως, ερχόταν η ώρα για την τελική πάσα, κάπου στράβωνε η δουλειά. Το πρόβλημα εντάθηκε στο δεύτερο ημίχρονο όταν ο Λουτσέσκου βρήκε τον τρόπο να περιορίσει τον Πλατέλλα.

Συμπαθής και φιλότιμος ο Κρισάντους που μπήκε να παίξει σέντερ φορ στο δεύτερο ημίχρονο. Κακά τα ψέματα όμως. Λίγος για τις απαιτήσεις της ΑΕΚ. Τέλος, κάτι ήξερε ο κόουτς που έβαλε τον Μπουονανότε για μόλις πέντε λεπτά. Κάτι που από το δικό μας μυαλό δεν περνάει…