Tέσσερις ευκαιρίες, τρία γκολ. Η ποιότητα της Άρσεναλ, έδωσε την καθαρή νίκη και την πρόκριση. Χίλιες αναλύσεις να κάνουμε για το ματς, αν δεν παραδεχτούμε το προφανές, τότε θα βγάλουμε λάθος συμπεράσματα. Η ομάδα του Βενγκέρ, ούτε πιέστηκε, ούτε αγχώθηκε από τον μαχητικό Ολυμπιακό. Εκμεταλλεύτηκε την ποιότητα ορισμένων ποδοσφαιριστών της και πέτυχε σχετικά άνετα το σκοπό της.
Στο πρώτο γκολ ο Οζίλ και ο Ράμσεϊ χωρίς να κάνουν κάτι μαγικό, βάζουν στη μέση τον Ομάρ, ο Ράμσεϊ βγάζει τη σέντρα και ο Ζιρού βρίσκεται αφύλακτος. Οι δύο σέντερ μπακ του Ολυμπιακού ήταν μακριά του… Στο δεύτερο γκολ ο Κάμπελ κάνει την άμυνα του Ολυμπιακού να σαστίσει στην αρχή και στη συνέχεια να εκπλαγεί, βγάζοντας μόνο του και πάλι τον Ζιρού. Ας κάνουμε εδώ μια επισήμανση: Αν υπάρχει μια ανισορροπία ποιότητας στις τρεις γραμμές των «ερυθρολεύκων», αυτή βρίσκεται στην άμυνα του. Από εκεί θα πρέπει ν’ αρχίσει, όποτε κριθεί πως πρέπει ν’ αρχίσει, η ενίσχυση του Ολυμπιακού.
Ο Μάρκο Σίλβα δεν παρέταξε φοβισμένη την ομάδα του στο Φάληρο. Την έβγαλε από την αρχή ψηλά με στόχο να πιέσει τον αντίπαλο και να πετύχει πρώτη γκολ. Στα πρώτα είκοσι λεπτά, οι «ερυθρόλευκοι» φαινόταν να κυριαρχούν στο γήπεδο και οι επιθέσεις τους, χάρη στο ταλέντο του Φορτούνη, την σπιρτάδα του Πάρντο και την τρέλα του Μαζουακού, διαδέχονταν η μία την άλλη. Ύστερα ήρθε ο Ζιρού. Μίλησε η κλάση της Άρσεναλ και όλα μετατράπηκαν σε τυπική διαδικασία. Ο κόουτς καλά τα σχεδίασε, αλλά η ομάδα προδόθηκε από την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης σε τέσσερις συγκεκριμένες φάσεις. Είναι όμως και η αυτοσυγκέντρωση θέμα ατομικής ποιότητας των ποδοσφαιριστών.
Γι’ αυτό τον Ολυμπιακό, δεν αξίζουν δάκρυα. Χρειάζεται να συνεχίσει τον δρόμο που έχει χαράξει με εμπιστοσύνη στο πλάνο του προπονητή. Στο Europa League, υπάρχουν τα περιθώρια για διάκριση. Αρκεί να βελτιωθούν οι αμυντικές αντιδράσεις και να περνάνε πιο σωστά οι τελικές πάσες. Η συνολική παρουσία του Ολυμπιακού, φέτος στο Champions League, ήταν αξιοσημείωτη. Ο δρόμος είναι μακρύς, αρκεί η απογοήτευση της στιγμής να μην τον αλλάξει.