Τί κάνει άραγε έναν αθλητή ξεχωριστό-μοναδικό ώστε να μείνει για πάντα στο Πάνθεον της ιστορίας του εκάστοτε σπορ;
Στον χώρο του μπάσκετ και ειδικά στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ υπάρχουν τόσοι και τόσοι αθλητές που μνημονεύονται εδώ και χρόνια για τις δυνατότητες και τα επιτεύγματά τους και θα συνεχίσουν να μνημονεύονται εσαεί.
Ο Μπιλ Ράσελ για τα 10 δαχτυλίδια του και το γεγονός πως κυριάρχησε τη δεκαετία των 60s και «έσπασε» τα κλειστά στερεότυπα για τους μαύρους αθλητές στο ΝΒΑ. Ο Μάικλ Τζόρνταν που με τα επιτεύγματα και το mentality του είναι ο μόνος αθλητής που έγινε συνώνυμο του μπάσκετ, με το όνομά του να ξεπερνάει και να... προηγείται μάλιστα της ίδιας της λίγκας. Οι ΛεΜπρόν Τζέιμς και Κόμπι Μπράιαντ που άγγιξαν τον μύθο του «Air». Όπως και ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο με τη... ρομαντική αφοσίωσή του στους Μπακς και τα απίστευτα φυσικά του προσόντα, αλλά και το «θηρίο» κάτω από τη ρακέτα, Σακίλ Ο'Νιλ, μαζί με τον καλύτερο σουτέρ όλων των εποχών, Στεφ Κάρι.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αυτής της λίστας. Μια λίστα στην οποία θα έπρεπε το όνομα του Τάιρον Μάγκσι Μπογκς να βρίσκεται ψηλά και να ακούγεται πιο συχνά, σε έναν από τους πιο «αδικημένους» αθλητές της ιστορίας του ΝΒΑ.
Για να ξεχωρίσει κάποιος στον σκληρό κόσμο του μπάσκετ πρέπει να έχει κάτι το μοναδικό. Και ο Μάγκσι Μπογκς το είχε. Για αυτό άλλωστε επιλέχθηκε στο Νο.12 του draft του 1987, αγωνίστηκε για 14 χρόνια στα παρκέ του ΝΒΑ, παραμένοντας μέχρι και σήμερα ένας από τους κορυφαίους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τους Σάρλοτ Χόρνετς. Και όλα αυτά με μία υποσημείωση. Έβλεπε τον κόσμο από τα 160 εκατοστά!
«Η καρδιά μου είναι μεγαλύτερη από το ύψος μου»
Σε ένα χώρο όπου κυριαρχούν οι ψηλοί, ο Μπογκς ήταν αποφασισμένος να σπάσει τα στερεότυπα και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Το έργο του ήταν σαφώς δύσκολο εξ' αρχής, όμως από μικρή ηλικία είχε θέση σαν στόχο το να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά και να δείξει σε όλους, προπονητές, συμπαίκτες, κόσμο, ότι αξίζει να βρίσκεται στην «ελίτ», καθώς άπαντες στεκόντουσαν στο προφανές, το μικρό «δέμας» του.
Ο ίδιος είχε αποδεχθεί από νωρίς τον εαυτό του, εστιάζοντας σε όλα εκείνα τα στοιχεία που επιδέχονταν βελτίωση πάνω στο μπάσκετ ώστε να φτάσει εκεί που ήθελε και να ξεφύγει από την ίδια την πραγματικότητα. Το... φιλμ της ζωής του άλλωστε, όπως και πολλών παικτών του ΝΒΑ εκείνη την εποχή, έκρυβε από νωρίς πολύ πόνο και κακουχίες.
Γεννημένος και μεγαλωμένος σε κακόφημη περιοχή της Βαλτιμόρης (η μητέρα του 1.55cm και ο πατέρας του 1.65cm) βίωσε από... πρώτο χέρι την σκληρή πραγματικότητα. Μόλις στα πέντε του χρόνια κινδύνεψε να πεθάνει, όταν χτυπήθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα στη γειτονιά του. Λίγα χρόνια αργότερα, ένας άνδρας ξεψύχησε μπροστά του μετά από άγριο ξυλοδαρμό που δέχθηκε από αγνώστους με μπαστούνι του μπέιζμπολ.
Όσο για την οικογένειά του; Ο πατέρας του συνελήφθη και κατηγορήθηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση για ένοπλη ληστεία όταν ο Μάγκσι ήταν μόλις 12 ετών, ενώ την ίδια εποχή ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά. Αποφασισμένος να «δραπετεύσει» από όλα αυτά, κατέφυγε στον αθλητισμό και το μπάσκετ που ήταν η μόνη του διέξοδος.
«Η καρδιά μου είναι μεγαλύτερη από το ύψος μου, οπότε δεν είχα να αποδείξω ότι ανήκω στους καλύτερους επειδή η καρδιά μου ήταν εξίσου μεγάλη με τη δική τους», είχε αναφέρει σε συνέντευξή του μετά από χρόνια, τονίζοντας πως όλα αυτά που βίωσε τον έκαναν σκληρό και τον άλλαξαν.
«Δεν ήθελα να ήμουν ψηλός, ποτέ δεν το είχα ευχηθεί»
Έχοντας προσελκύσει πάνω του τα βλέμματα με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο Κολλέγιο του Wake Forrest, ο Μπογκς κλήθηκε στην εθνική ομάδα των Η.Π.Α., κατακτώντας το Μουντομπάσκετ του 1986 στην Ισπανία. Και όλα αυτά, ενώ ακόμα δεν είχε επιλεχθεί στα draft!
Η πόρτα του ΝΒΑ άνοιξε για εκείνον έναν χρόνο αργότερα, όταν οι Ουάσινγκτον Μπούλετς τον διάλεξαν στο Νο.12 του draft. Αυτομάτως έγινε ο πιο κοντός παίκτης που είχε αγωνιστεί στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη μέχρι τότε, διατηρώντας μέχρι και σήμερα αυτό το... ιδιαίτερο ρεκόρ!
Αξιοσημείωτο είναι πως στη rookie σεζόν του ήταν κατά 42 εκατοστά πιο κοντός από τον μέσο όρο των αθλητών του ΝΒΑ! Επιπλέον, το παιχνίδι της μοίρας τον έφερε συμπαίκτη με τον Μανούτε Μπολ, ο οποίος μέχρι και σήμερα παραμένει ο πιο ψηλός παίκτης της ιστορίας με ύψος 2.31. Με απλά λόγια, τους χώριζαν.... 71 εκατοστά!
Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του πάντως έμελλε να το περάσει στους Σάρλοτ Χόρνετς, εκεί όπου αγωνίστηκε για εννέα συναπτά έτη (1988-97). Ήταν ο βασικός γκαρντ, αλλά και ο «ενορχηστρωτής» της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας σε έξι σεζόν πάνω από 8 ασίστ μέσο όρο. Εκρηκτικός, γρήγορος και φανταζί παίκτης, διάβαζε υπέροχα το γήπεδο όπως ελάχιστοι.
Ακόμα και σήμερα το όνομά του βρίσκεται ψηλά στις στατιστικές λίστες των Χόρντες, όντας πρώτος σε ασίστ και κλεψίματα στην ιστορία του συλλόγου (5.557 και 1067 αντίστοιχα), δεύτερος σε συμμετοχές (632) και έκτος στον πίνακα των σκόρερ με 5.531 πόντους.
«Δεν ήθελα να ήμουν ψηλός, ποτέ δεν το είχα ευχηθεί. Ο κόσμος μπορεί να μην το πιστεύει, όμως ποτέ δεν είχα ευχηθεί να ήμουν ψηλός. Απλώς είχα αποδειχθεί τον εαυτό μου όπως ήταν. Ήταν δύσκολο γιατί δεχόμουν συνεχώς αστεία και πειράγματα για το ύψος μου, αλλά ποτέ δεν ευχόμουν να είμαι ψηλός. Ήθελα απλά να παίξω μπάσκετ. Ακόμα και αν ήταν στη δεύτερη κατηγορία θα ήμουν και πάλι ικανοποιημένος.
Γνωρίζοντας τον τύπο παιδιού που ήμουν, αλλά και το πόσο ανταγωνιστικός ήμουν, τα ήθελα όλα. Δεν σκόπευα να μείνω ικανοποιημένος με αυτό που κάποιος άλλος είχε σχεδιάσει για εμένα. Ήθελα μόνος μου να σχεδιάσω τη μοίρα και το πεπρωμένο μου, κάτι που με τα χρόνια τα καταλάβαινα ολοένα και περισσότερο», ήταν τα λόγια του τα οποία περικλείουν όλη την ψυχοσύνθεσή του και τον χαρακτήρα του.
Ένας «κοντορεβιθούλης» στο... άντρο των ψηλών, όχι μόνο κατάφερε να σταθεί επάξια τόσα χρόνια, αλλά και να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στο ΝΒΑ. Αυτός ήταν ο «Μάγκσι»!
