Από τους τίτλους και την Ευρώπη, στο… παλιό στάτους: Τι συνέβη στη Λέστερ;

Από το ζενίθ, στο ναδίρ. Η Λέστερ επικράτησε 2-1 της Γουέστ Χαμ αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, καθώς η νίκη της Έβερτον αρκούσε για να τη διατηρήσει στην Premier League, ρίχνοντας παράλληλα τις «αλεπούδες» στην Championship μετά από εννέα συνεχόμενες σεζόν στα σαλόνια - κατά τις οποίες έφτασε να κατακτά τίτλους και να κάνει πορείες στην Ευρώπη...

Τα τελευταία δέκα χρόνια, χονδρικά, υπήρξαν άκρως ενδιαφέροντα για τη Λέστερ. Μία ιστορική ομάδα που βέβαια ποτέ δεν θεωρήθηκε ακριβώς μέλος της ελίτ. Μία 2η θέση το... 1929, τέσσερις χαμένοι τελικοί Κυπέλλου, άντε και τρία League Cup συν ένα Community Shield, πολλά σκαμπανεβάσματα μεταξύ των πρώτων κατηγοριών, αυτά είχαν να επιδείξουν οι «αλεπούδες» από τότε που ιδρύθηκαν το μακρινό 1884.

Πριν από 10 χρόνια λοιπόν, η Λέστερ πάσχιζε να επιστρέψει στα σαλόνια της Premier League μετά από μία ταραχώδη περίοδο, που την είχε βρει μέχρι και στη League One (2008/09). Η πρόκριση στον τελικό των playoffs θα χανόταν σε εκείνο το ασύλληπτο ματς με τη Γουόφορντ, όπου το πέναλτι για το 2-2 μετατράπηκε σε ήττα, 3-1, σε λίγα δευτερόλεπτα. Παρ’ όλα αυτά, η πολυπόθητη επιστροφή στα σαλόνια θα ερχόταν έναν χρόνο αργότερα με την κατάκτηση του τίτλου στην Championship.



Η παραμονή εξασφαλίστηκε με ντεμαράζ στο τέλος της σεζόν, όμως το 2015 θα εξελισσόταν σε turning point στην ιστορία του συλλόγου. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία και εν συνεχεία οδήγησε τις «αλεπούδες» σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Πρωταθλήτρια Αγγλίας η Λέστερ, για πρώτη φορά στην ιστορία της και με εισιτήριο για τους ομίλους του Champions League!

Η επόμενη χρονιά περιλάμβανε μία κακή πορεία εντός συνόρων και μία ευρωπαϊκή επέλαση μέχρι τους «8», ωστόσο ήταν σαφές πλέον πως οι «αλεπούδες» είχαν αλλάξει στάτους.



Τίτλος μπορεί να μην κατακτήθηκε, όμως το άλλοτε... ασανσέρ, που περιφερόταν μεταξύ Premier και Championship είχε πλέον σταθερή παρουσία στην πρώτη δεκάδα. Η δε έλευση του Μπρένταν Ρότζερς το 2019 θα εκτόξευε ξανά τη Λέστερ, καθώς θα ακολουθούσαν δύο πλασαρίσματα στην 5η θέση (με την τετράδα να χάνεται για λίγο), η κατάκτηση του Κυπέλλου το 2021 αλλά και η πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Europa Conference League μόλις πέρυσι.

Όλα αυτά χάρη ασφαλώς στην οικονομική και διοικητική σταθερότητα που παρείχε η οικογένεια Σριβανταναπράμπα, που πληγώθηκε βέβαια από τον θάνατο του Βιχάι στο δυστύχημα με το ελικόπτερο το 2018. Ο γιος του, Αϊγιαβάτ ανέλαβε τότε τα ηνία της ταξιδιωτικής αυτοκρατορίας King Power και φυσικά της Λέστερ, που συνέχισε να αναπτύσσεται.



Η ανάπτυξη αυτή προήλθε κυρίως από τη σύνεση με την οποία διαχειρίστηκε ο σύλλογος τα μεγάλα έσοδα που ήρθαν από την κατάκτηση του τίτλου του ’16 και την είσοδο στο Champions League. Οι... σειρήνες από μεγαλύτερες ομάδες για τα αστέρια του κλαμπ ήρθαν φυσιολογικά, ωστόσο ποτέ δεν έφευγε πάνω από ένα τη χρονιά.

Το 2016 ήταν ο Ενγκολό Καντέ, το 2017 ο Ντάνι Ντρινκγουότερ, το 2018 ο Ριάντ Μαχρέζ, το 2019 ο Χάρι Μαγκουάιρ, το 2020 ο Μπεν Τσίλγουελ, το 2022, μετά από μονοετές... διάλειμμα ο Γουέσλι Φοφανά.

Την ίδια ώρα, τα έσοδα από αυτές τις μεταγραφές χρησιμοποιούταν για να έρθουν κυρίως νεαροί παίκτες με μεγάλη προοπτική, όπως ο Βιλφρέντ Εντιντί, ο Κελέτσι Ιχεανάτσο, ο Τζέιμς Μάντισον, ο Τσαγκλάρ Σογιουντσού, ο Γιούρι Τίλεμανς, ο Τίμοθι Καστάνιε και ο Πάτσον Ντάκα.

Είχαμε λοιπόν να κάνουμε με μία ομάδα που είχε καταφέρει να διαχειριστεί την απότομη δόξα και τα απροσδόκητα έσοδα, να εδραιωθεί ως αξιόπιστος σύλλογος του κορυφαίου ίσως πρωταθλήματος στον κόσμο και να αποκτήσει καλό credit στη μεταγραφική αγορά. Ποιος δεν θα ήθελε να παίξει στη Λέστερ, να φτιάξει το όνομά του και είτε να ανταγωνίζεται τους καλύτερους σε Αγγλία και Ευρώπη, είτε να πουληθεί στη συνέχεια σε κάποιο ακόμη σπουδαιότερο κλαμπ;



Τα ωραία, ωστόσο, κάποτε τελειώνουν. Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η πτώση ήρθε φυσιολογικά. Άλλωστε το σύνηθες στάτους της ομάδας ήταν εκείνο του... ασανσέρ. Για να βρει κανείς την τελευταία φορά που η Λέστερ είχε συμμετάσχει στη μεγάλη κατηγορία για εννέα σεζόν σερί, πρέπει να φτάσει πίσω στην περίοδο 50’s-60’s. Κακά τα ψέματα, κοιτάζοντας την ιστορία του κλαμπ, πιο φυσιολογικός φαντάζει ένας υποβιβασμός παρά ένας τίτλος ή μια ευρωπαϊκή έξοδος! Ενδεικτικό το γεγονός ότι η Λέστερ είναι πλέον πρώτη σε υποβιβασμούς από την Α' κατηγορία μαζί με την Μπέρμιγχαμ, έχοντας δώδεκα...

Η πτώση θα ερχόταν και το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού το 2020 θα την έφερνε νωρίτερα. Ακόμη κι αν δεν φάνηκε εξαρχής, άλλωστε μεταξύ 2021 και 2022 οι «αλεπούδες» κατέκτησαν Κύπελλο & Community Shield, ενώ έκαναν μεγάλη πορεία στην Ευρώπη. Ωστόσο οι συνέπειες θα έκαναν την εμφάνισή τους μακροπρόθεσμα, με τον σύλλογο να δαπανά ποσά κάτω των 100 εκατομμυρίων ευρώ την τελευταία διετία, ενώ προηγουμένως είχε φτάσει να χαλάσει μέχρι και 115 «χαρτιά» σε ένα καλοκαίρι – το 2018.



Κάτι λοιπόν τα έσοδα που χάθηκαν στο γήπεδο, κάτι εκείνα που έχασε, αναμενόμενα λόγω του τεράστιου περιορισμού στα ταξίδια, η King Power, ο οικονομικός αντίκτυπος ήταν μεγάλος. «Φυσικά θέλω να ενισχύσω το ρόστερ, το είπα και πέρυσι αλλά εάν είναι δύσκολο από οικονομικής άποψης, δεν θα μπω σε... πόλεμο με τον σύλλογο» ήταν τα λόγια του Ρότζερς το προηγούμενο καλοκαίρι, με τον Βορειοϊρλανδό να μην βγάζει καν τη χρονιά στο τέλος...

Την ίδια ώρα, η μεταγραφική πολιτική έμοιαζε να αλλάζει. Το μοντέλο που ήθελε κυρίως νεαρούς, εξελίξιμους ποδοσφαιριστές τροποποιήθηκε μετά την έλευση του Ρότζερς, που προτιμούσε πιο καταξιωμένους και έτοιμους παίκτες. Μεταγραφές όπως εκείνες των Γιάνικ Βέστεργκααρντ, Αγιόθε Πέρεθ και Ντένις Πράετ δεν δικαίωσαν τον πακτωλό των χρημάτων που δαπανήθηκαν για λογαριασμό τους.

Κάπως έτσι, σπουδαία περιουσιακά στοιχεία που σε κάθε μεταγραφική περίοδο ακουγόταν πως θα αποχωρήσουν, όπως ο Μάντισον, ο Σογιουντσού και ο Τίλεμανς, παρέμεναν στο ρόστερ και εντέλει ήπιαν το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού. Και αν αποχωρήσουν τώρα, σίγουρα θα είναι για ποσά πολύ μικρότερα από εκείνα που θα προσέλκυαν πέρυσι ή πρόπερσι. Ήδη βλέπει κανείς στα αγγλικά Μέσα αναφορές στο «πιο ακριβό ρόστερ που υποβιβάστηκε ποτέ».



Η δε αποχώρηση του Κάσπερ Σμάιχελ πριν από έναν χρόνο ουσιαστικά δεν καλύφθηκε ποτέ επάξια, καθώς Ντάνι Γουόρντ και Ντάνιελ Ίβερσεν μοιράστηκαν την ευθύνη και κατέληξαν να δεχτούν 68 γκολ στο πρωτάθλημα - 4η χειρότερη αμυντική επίδοση στην κατηγορία!

Παράλληλα, η Λέστερ έδειξε να χάνει και τη δύναμή της στις πωλήσεις. Το 2021 μπήκαν στα ταμεία μόλις τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, το δε 2022, σημειώθηκε φυσικά η τεράστια μεταγραφή του Φοφανά στην Τσέλσι έναντι 80 εκατομμυρίων, ωστόσο αυτή προήλθε περισσότερο από χάρη στην χαοτική έλευση του Τοντ Μπόελι στην ιδιοκτησία των «μπλε».

Συνοψίζοντας, προφανώς ο λόγος για την πτώση της Λέστερ δεν γίνεται να είναι μονάχα ένας. Έπαιξε τον ρόλο της η πανδημία του κορωνοϊου, οι κακές επιλογές και φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, πιθανότατα το γεγονός ότι ο υποβιβασμός της ομάδας δεν μοιάζει με εξαίρεση αλλά περισσότερο με τον κανόνα που ακολουθούσε τον σύλλογο τα προηγούμενα χρόνια.

Δίχως αυτό βέβαια να σημαίνει πως οι «αλεπούδες» δεν μπορούν να επανέλθουν. Ήδη, πιθανότατα, οι στοιχηματικές εταιρείες τις χρίζουν φαβορί για την άνοδο από την Championship την επόμενη σεζόν. Πρέπει όμως τα λάθη να ληφθούν υπόψιν και φυσικά να έρθει ένας προπονητής αντί του Ντιν Σμιθ, που θα εμπνεύσει ότι δύναται να επαναφέρει την ομάδα εκεί που τη μάθαμε όχι στο σύνολο της ιστορίας της αλλά στο πρόσφατο παρελθόν.