Η Ευρώπη της Δημοκρατίας είναι πουκάμισο αδειανό!

Μεγάλες κουβέντες για την Ευρώπη της Δημοκρατίας και της αλληλεγγύης ακούγονται από την ώρα της τρομοκρατικής-δολοφονικής επίθεσης στο Παρίσι.

Κουβέντες που έρχονται να καλύψουν την αμηχανία των περισσότερων ευρωπαίων ηγετών μπροστά στα δεκάδες αθώα θύματα των τζιχαντιστών.

Στο Παρίσι κύλησε αίμα αθώων. Η Ευρώπη όμως δεν είναι αθώα του αίματος.

Αναγνωρίζω ότι σε τόσο δύσκολες στιγμές είναι αδύνατο να αναμετρηθούμε με τις συνθήκες που οδήγησαν σ’ αυτή την τραγωδία.

Τώρα περισσεύει ο φόβος. Η συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων είναι αυτονόητη. Δικαιολογημένα λέμε ότι είμαστε όλοι Γάλλοι.

Η τρομοκρατία είναι αποτρόπαια πράξη. Δεν υπάρχει δικαιολογία για τους δολοφόνους. Υπάρχουν όμως πολλοί λόγοι για να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να ρίξουμε μια ματιά στον κόσμο όπως διαμορφώνεται γύρω μας.

Τα χέρια των τρομοκρατών είναι οπλισμένα από την πολιτισμένη Δύση. Ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Γαλλία με επικεφαλής τις ΗΠΑ εκπόνησαν το σχέδιο για την ανατροπή του Σύριου προέδρου Άσαντ όπως έκαναν πριν λίγα χρόνια με τον Καντάφι στην Λιβυή.

Για να διευκολύνουν τις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις ενεργειακές πηγές περιορίζοντας την επιρροή της Ρωσίας, εξέθρεψαν ένα τέρας. Χωρίς να βγάλουν κανένα συμπέρασμα από τη δράση της Αλ Κάιντα δημιούργησαν –έστω άθελά τους- τον ISIS και το «Ισλαμικό Κράτος». Χρηματοδότησαν, εκπαίδευσαν και εξόπλησαν Σύριους αντικαθεστωτικούς και τους προέκυψε μια αιμοσταγής μηχανή που ξέφυγε από τον έλεγχό τους. Κι όταν η μηχανή άρχισε να σκορπάει τον θάνατο και φουντώσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η πολιτισμένη Ευρώπη έστησε φράχτες κι άφηνε να πνίγονται στη Μεσόγειο, της Γης οι κολασμένοι. Τα θύματα του εμφυλίου, οι πρόσφυγες.

Με αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να αναμετρηθούμε όλοι μας. Κι όταν λέμε πως είμαστε όλοι Γάλλοι να ξεκαθαρίζουμε πως εννοούμε τον γαλλικό λαό. Γιατί οι Κυβερνήσεις είχαν βουτήξει τα χέρια τους στο αίμα αθώων. Είναι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί όσων συμβαίνουν τώρα στην Συρία, παλιότερα στη Λιβυή και στο Ιράκ. Ο δικός μας πολιτισμός, ο δυτικός είναι που υποκίνησε εμφύλιους και αιματοχυσίες. Πριν από Γάλλοι, έπρεπε να έχουμε γίνει όλοι Σύριοι αλλά δεν γίναμε.

Η βία γεννά βία. Η αδικία και η εκμετάλλευση επίσης.

Κάποτε η Αφρική πότισε με τον ιδρώτα και το αίμα των κατοίκων της που μεταφέρονταν σκλάβοι, το θαύμα της πρώιμης καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Δύση. Τώρα πληρώνουν όσοι έχουν πλούσιο υπέδαφος κι ενέργεια. Παρακολουθούμε συντετριμμένοι το δράμα που ζει ο γαλλικός λαός.

Κατανοούμε ότι τώρα ο διχαστικός λόγος της ακροδεξιάς και του θρησκευτικού φανατισμού θα φουντώσει στην πολιτισμένη Ευρώπη. Τουλάχιστον ας διατηρήσουμε την ευθυκρισία μας. Τον ξέρουμε τον ένοχο (ιμπεριαλισμός). Και είναι γνωστή η αιτία (το κέρδος).
Η Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης είναι αδειανό πουκάμισο.