Είναι αυτή η κατάφορη αδικία.
Όταν ένας διάσημος -μεγάλος, σούπερ σταρ, πείτε τον όπως θέλετε- ποδοσφαιριστής νικηθεί σε πέναλτι, κρίσιμο μάλιστα, από τερματοφύλακα, ο οποίος δεν είναι δα και τόσο γνωστός ή παίζει σε ομάδα που δεν συγκαταλέγεται στις «μεγάλες», ασχολούμαστε περισσότερο ακριβώς σε αυτό: Στο ότι το έχασε, ότι αστόχησε! Κανείς δεν στέκεται στον τύπο, απέναντι, που το «έβγαλε».
Το όνομα του γκολκίπερ θα ξεχαστεί το αμέσως επόμενο λεπτό, οι κάμερες θα γυρίσουν πάνω στον περίλυπο εκτελεστή και όλος ο κόσμος θα ασχολείται με αυτόν. Πρώτοι οι δημοσιογράφοι. Και δεν θα αλλάξει αυτό. Η «δουλειά» του τερματοφύλακα είναι να λέει «όχι» στην πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, δηλαδή το γκολ. Οπότε τα «φώτα» σπάνια πέφτουν πάνω του.
Τα ξημερώματα της Τρίτης (29/06), λοιπόν, και καθώς το καθηλωτικό ματς της Γαλλίας με την Ελβετία συνεχιζόταν και μετά τα μεσάνυχτα, είχαμε για ακόμη μία φορά στην ιστορία το ίδιο σκηνικό: Ο Κιλιάν Εμπαπέ, το μεγάλο αστέρι της γαλλικής ομάδας, έχασε το τελευταίο πέναλτι και έγινε ο μοιραίος για την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γαλλία, που έμεινε εκτός Euro. Το σοκ, λίγα 24ωρα μετά μετά, παραμένει τεράστιο για τους «τρικολόρ».
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Το σοκ δεν το προκάλεσε ο Εμπαπέ. Τα πέναλτι χάνονται. Κοτζάμ Μπάτζο το έστειλε πάνω από την εξέδρα, για να μη θυμηθούμε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ.
Εκείνος που προκάλεσε το σοκ ήταν ο γκολκίπερ των Ελβετών, Γιαν Ζόμερ! Ένας υπέροχος τύπος, που μαγειρεύει εξαιρετικά και παίζει κιθάρα. Όταν δεν μεταμορφώνεται σε... penalty killer!
Γράφει ο Νίκος Ράλλης
Ο Γιαν Ζόμερ δεν είναι «καινούριος» στο σπορ. Ούτε καν. Κουβαλάει στις πλάτες του χρόνια προϋπηρεσίας. Όσοι παρακολουθούν γερμανικό ποδόσφαιρο, τον ξέρουν πολύ καλά. Βασικός και αναντικατάστατος στην Μπορούσια Γκλάντμπαχ από το 2014, αποκτήθηκε από τα «πουλάρια» για να καλύψει το κενό του Τερ Στέγκεν. Κατευθείαν, δίχως δεύτερη σκέψη, πήρε τα γάντια... σπίτι του από τον συμπατριώτη του Λουσιέν Φαβρ. Οι Αντρέ Σούμπερτ, Ντίτερ Χέκινγκ και Μάρκο Ρόζε, οι οποίοι ακολούθησαν στον πάγκο, ούτε που διανοήθηκαν να τον μετακινήσουν από τη θέση του. Όλες οι ομάδες της Γκλάντμπαχ από το 2014 και μετά ξεκινούν από αυτόν.
Ακούγοντας άλλους, παλιούς συμπαίκτες και προπονητές, να εκφράζουν την άποψή τους για τον -γεννημένο στις 17 Δεκεμβρίου 1988 στο Μορζ, έναν ελβετικό δήμο που βρίσκεται κατά μήκος της λίμνης της Γενεύης- Ζόμερ, κάπου... ενοχλείσαι! Δεν βρίσκουν ούτε ένα σφάλμα σε αυτόν όσοι τον ξέρουν! Ένα ψεγάδι, κάτι! Αντίθετα, στα 32 του θεωρείται ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Bundesliga, είναι ο μόνιμος «φύλακας άγγελος» της Ελβετίας, ενώ, γενικά, είναι ένας πάρα πολύ ωραίος τύπος.
Στα αποδυτήρια, όπως έχουν πει άνθρωποι που τον γνωρίζουν, είναι ηγέτης, αλλά πάντα ένας ήρεμος ηγέτης. Λέει τα πράγματα καθαρά, χωρίς, όμως, να θυμώνει. Εκπέμπει μια ηρεμία και ξέρει πώς να τη μεταδώσει στην ομάδα. Αλλά στον αγωνιστικό χώρο είναι ένας «κέρβερος». Βγάζει τρομερό πάθος μέσα στο παιχνίδι, καθοδηγώντας με μαεστρία την άμυνά του.
Η ιστορία του Ζόμερ ξεκινάει το 2003, όταν εντάχθηκε στην ομάδα Νέων της Βασιλείας. Δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και μετά από άλλα δύο χρονιά στην K21 του συλλόγου, δόθηκε το 2007 δανεικός στη Βαντούζ, που τότε έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος Λιχτενστάιν. Έκανε εκπληκτική σεζόν, παίζοντας στα 33 από τα 34 παιχνίδια της ομάδας του, η οποία πανηγύρισε στο τέλος της χρονιάς την άνοδο.
Ακολούθησαν άλλες 17 εμφανίσεις στο άσημο ποδοσφαιρικά Λιχτενστάιν, προτού η Βασιλεία... υπενθυμίσει στον 20χρονο τερματοφύλακα ότι της ανήκει! Έχοντας έλλειψη στη θέση, η 20 φορές πρωταθλήτρια Ελβετίας τού έδωσε την ευκαιρία που έψαχνε, με τον Ζόμερ να παίζει σε έξι ματς τη σεζόν 2008-09. Την επόμενη χρονιά, όμως, δόθηκε εκ νέου δανεικός, αυτήν τη φορά στη δυνατή Γκρασχόπερς, για να έρθει, τελικά, η καθιέρωση στη Βασιλεία τη σεζόν 2011-12. Από τότε, δέκα χρόνια πριν δηλαδή, ο Ζόμερ είναι βασικός παντού!
Έχοντας συμμετάσχει στις «μικρές» ομάδες της Ελβετίας -και αφού τερμάτισε δεύτερος με την ομάδα Κ21 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2011- η ανταμοιβή του Ζόμερ για το γεγονός ότι έγινε το Νο. 1 στη Βασιλεία, ήταν το ντεμπούτο του με τη «μεγάλη» Ελβετία στις 30 Μαΐου 2012 εναντίον της Ρουμανίας.
Μετά από τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο με τη Βασιλεία, διατηρώντας, μάλιστα, ανέπαφη την εστία του σε 65 ματς από τα 170 συνολικά στην ομάδα, το καλοκαίρι του 2014 μετακόμισε στο Γκλάντμπαχ για χατίρι της ιστορικής Μπορούσια. Ο Ζόμερ, όπως προαναφέραμε, καθιερώθηκε αμέσως ως ένας από τους καλύτερους του πρωταθλήματος στη θέση του, φτάνοντας τη σεζόν 2019-20 να ψηφιστεί γκολκίπερ της χρονιάς, πάνω από τον Πέτερ Γκουλάτσι και τον τεράστιο Μάνουελ Νόιερ. Είναι η χρονιά, θυμίζουμε, όπου τα «πουλάρια» τερμάτισαν στην 4η θέση, για να παίξουν φέτος στο Champions League, φτάνοντας μέχρι τη φάση των «16», όπου τους έβαλε... stop η Μάντσεστερ Σίτι.
Μέχρι σήμερα, ο Ζόμερ έχει 229 αγώνες στην Bundesliga, κρατώντας 64 φορές ανέπαφη την εστία του. Και όχι μόνο αυτό. Μέσα σε αυτήν τη δεκαετία των «γεμάτων» σεζόν, έχει εκπροσωπήσει τη χώρα του σε τέσσερα μεγάλα τουρνουά: Στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2014 και 2018, στο Euro 2016 και στο φετινό. Και είναι ο λόγος για τον οποίο η Ελβετία πανηγυρίζει την πρόκρισή της για πρώτη φορά στα προημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, βγάζοντας νοκ-άουτ ολόκληρη Γαλλία.
Ο Ζόμερ, σε σχέση με τον Τερ Στέγκεν, τον οποίο αντικατέστησε πριν από επτά χρόνια, δεν έχει μεγάλες διαφορές. Ο Γερμανός είναι λίγο ψηλότερος, αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι το ύψος το ατού του Ελβετού, ο οποίος βλέπει τον κόσμο μόλις από τα 1,83μ. Τα χαρακτηριστικά τους, ωστόσο, είναι παρόμοια και αυτό ακριβώς είδαν οι άνθρωποι της Γκλάντμπαχ και «έσκασαν» σχεδόν 10 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσουν από τη Βασιλεία.
Πρώτα απ' όλα, και οι δύο είναι παγκόσμιας κλάσης στο να αποκρούουν σουτ. Ο δε Ζόμερ έχει και άλλο ένα πλεονέκτημα: Είναι εξαιρετικός στα πέναλτι! Penalty killer είναι το παρατσούκλι του και είδαμε γιατί απέναντι στον Εμπαπέ... Και όχι μόνο αυτό, Τερ Στέγκεν και Ζόμερ είναι δύο από τους πιο ευέλικτους τερματοφύλακες χάρη στα αντανακλαστικά τους, που μοιάζουν με... γάτα, ενώ είναι εξαιρετικοί αμφότεροι με την μπάλα στα πόδια τους.
Χαρακτηριστικά, ο θρυλικός Πέτερ Σμάιχελ έχει πει για τον Ελβετό: «Είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους τερματοφύλακες στην Ευρώπη. Όχι ο μεγαλύτερος, αλλά δείτε πώς παίζει με την μπάλα στα πόδια του. Δεν το κάνουν πολλοί τερματοφύλακες αυτό». Ο Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ, δε, είχε πει το επικό κάποτε, όντας παίκτης του Αμβούργου: «Ο Ζόμερ είναι καλύτερος με τα πόδια από τους περισσότερους παίκτες της Σάλκε. Δεν κάνω πλάκα, το πιστεύω πραγματικά»!
Αλλά υπάρχει εξήγηση για το γεγονός ότι ο Ελβετός ξέρει -εκτός από το να την αποκρούει- να παίζει την μπάλα με τα πόδια του. Ο ίδιος το έχει αποκαλύψει σε παλαιότερες δηλώσεις του: «Όταν ήμουν πιτσιρικάς στη Βασιλεία, ήμουν πάντα... μέσα! Σοβαρά, δεν καθόμουν ποτέ στο τέρμα! Ήθελα να μπαίνω μέσα και να βάζω γκολ. Είχα ένα ή δύο χρόνια όταν ήμουν ο Νο. 3 τερματοφύλακας, όπου έπαιζα συχνά δεξί μπακ ή χαφ στην προπόνηση και έμαθα πάρα πολλά από αυτό, παίζοντας εναντίον του Σακίρι και του Πέτριτς»!
