Είναι από τις στιγμές που όλα μοιάζουν τόσο ασήμαντα… Ένας νέος άνθρωπος, φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά υγιέστατος, χάθηκε σε μια στιγμή. Ο Στέβαν Γέλοβατς δεν είναι πλέον εδώ. Η μοίρα επιφύλασσε το πιο σκληρό της παιχνίδι στον αγαθό γίγαντα της ΑΕΚ, που μετά από τρεις εβδομάδες νοσηλείας λύγισε βυθίζοντας στη θλίψη όλο τον μπασκετικό κόσμο κι ακόμη περισσότερο όσους τον έζησαν από κοντά…
Η μέρα που σταμάτησε ο χρόνος
Ο 32χρονος Σέρβος έμπαινε στο τελικό στάδιο της αποθεραπείας του από βαρύ διάστρεμμα που είχε υποστεί στις 30 Οκτωβρίου και τον αγώνα με τον Ιωνικό στη Νίκαια. Ήταν «σκασμένος» που δεν θα προλάβαινε τον καθοριστικό αγώνα με την Ρίγα για το BCL, αλλά αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά για να επιστρέψει δυνατός μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος.
Παραμονή του «τελικού» με τους Λετονούς, ενώ έκανε το ατομικό του πρόγραμμα με ποδήλατο και κάποια βάρη στο γυμναστήριο του κλειστού της ΑΕΚ, ήρθε το σοκ. Ο γίγαντας των 208 εκατοστών κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος μπροστά στα μάτια εμβρόντητων συμπαικτών του και οι άκαρπες προσπάθειες να τον συνεφέρουν μαρτυρούσαν πως δεν επρόκειτο απλώς για ένα λιποθυμικό επεισόδιο…
Γνωρίζοντας πως σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και κάποια δευτερόλεπτα μπορεί να είναι καθοριστικά, ο γενικός διευθυντής της ομάδας, Γιώργος Χήνας, με τη βοήθεια άλλων μελών της ομάδας, έβαλε τον Στέβαν στο αυτοκίνητό του και κίνησαν για το Metropolitan. Μαζί και σύσσωμη η ομάδα. Πού καιρός για σκέψη στον αγώνα με τη Ρίγα;
Μη αναστρέψιμη κατάσταση
Τα νέα από την πρώτη στιγμή δεν ήταν καλά. Εγκεφαλικό επεισόδιο, είπαν οι γιατροί, που όσο τον σταθεροποιούσαν, συνέστησαν υπομονή περίπου 48 ώρες για να διαπιστωθεί πώς θα εξελιχθεί η υγεία του. Ο χρόνος δεν αποδείχτηκε ο καλύτερος γιατρός. Παρά τις επεμβάσεις που έγιναν, τη μεταφορά του σε άλλο νοσοκομείο και τις δύο προσπάθειες να τον επαναφέρουν, ο Γέλοβατς δεν ανταποκρίθηκε. Εδώ και περίπου 10 μέρες ήταν σαφές πως δεν υπήρχε επιστροφή και ήταν εγκεφαλικά νεκρός.
Το σπαρακτικό μήνυμα της αδερφής του, Σέρα, μαρτυρούσε πως όλοι ήλπιζαν σε ένα θαύμα. «Ξέρω ότι μπορείς να με ακούσεις και γι’ αυτό θέλω να με ακούσεις προσεκτικά: Μη φοβάσαι, εδώ είναι η αδερφή σου. Ζω για την ημέρα που θα γελάσεις ξανά δυνατά από καρδιάς, όπως μόνο εσύ μπορείς, αγάπη μου», έγραφε στο Instagram. Δυστυχώς όμως το θαύμα δεν έγινε ποτέ…
Η ΑΕΚ, που με τα όσα δικά της προβλήματα στάθηκε από την πρώτη στιγμή και με κάθε δυνατό τρόπο στο πλευρό της οικογένειάς του που ήρθε από τη Σερβία, σεβόμενη την επιθυμία των δικών του τήρησε σιγή ιχθύος. Η ομάδα, που ήταν σε σοκ όλο αυτό το διάστημα, έβρισκε με έναν μαγικό τρόπο τις δυνάμεις και τα αποθέματα να πάρει σημαντικές νίκες και να τις αφιερώνει στον Στέβαν. «Έβλεπα στο ταμπλό το πρόσωπό του, όταν εκτελούσα τις βολές», έλεγε ο Δημήτρης Μαυροειδής μετά τη νίκη επί της Ρίγας.
Οι γονείς του και η σύντροφός του, με την οποία δεν είχαν προλάβει να κάνουν οικογένεια, πήραν την απόφαση για τη διακομιδή του στη Σερβία πριν λίγες μέρες. Είχαν συμβιβαστεί με την ιδέα της απώλειάς του και ήταν πλέον αποκλειστικά δική τους απόφαση πότε θα αφήσουν το χέρι του. Το έκαναν στις 5 Δεκεμβρίου, ακριβώς τρεις εβδομάδες μετά την καταραμένη στιγμή που το παλικάρι τους έσβησε σε μια στιγμή.
Ένας καλοκάγαθος γίγαντας
Ο Στέβαν Γέλοβατς θα μείνει στη μνήμη όλων γιατί πέρα και πάνω από ένας αξιόλογος αθλητής ήταν ένα καταπληκτικό παιδί. Διακριτικός, ευγενικός, καλοσυνάτος και πάντα χαμογελαστός, αρκετά αγχώδης σύμφωνα με τον Στέφανο Δέδα, αλλά και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τον συμπαίκτη του. Ο χαρακτήρας του αποτυπωνόταν και στο παιχνίδι του, καθώς του έλειπε μεν η σκληράδα που θα τον οδηγούσε ίσως σε ανώτερο επίπεδο, αλλά η ποιότητα και τα τεχνικά του χαρακτηριστικά περίσσευαν.
Γεννημένος στο Νόβι Σαντ, στις 8 Ιουλίου του 1989, δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με το μπάσκετ. Μεγάλωσε με πρότυπα τους συμπατριώτες του που διέπρεπαν στους Κινγκς, Βλάντε Ντίβατς και Πέτζα Στογιάκοβιτς, αλλά η φανέλα που είχε σπίτι του ήταν του Σακίλ Ο’ Νιλ. Ίσως επειδή στο πρόσωπο του θηριώδη «Σακ» έβλεπε τον παίκτη που βάσει χαρακτηριστικών δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει.
Ένας ταξιδιώτης του μπάσκετ
Ο Ερυθρός Αστέρας γρήγορα διέγνωσε την προοπτική του βλέποντάς τον στα πρώτα του βήματα σε ΚΚ και Μέγκα Βιζούρα και στα 19 του τον απέκτησε. Δεν έμεινε όμως παρά λίγους μήνες στη μεγάλη ομάδα του Βελιγραδίου και άρχισε μια καριέρα που τον βρήκε από την Τουρκία (Αντάλια, Γκαζιαντέπ), τη Λιθουανία (Λιέτουβος Ρίτας, συμπαίκτης του Γλυνιαδάκη) και την Ιταλία (Καζέρτα), μέχρι τη Γερμανία (Μπάμπεργκ, συμπαίκτης του Ζήση), τη Ρωσία (Νίζνι κάνοντας ρεκόρ στην ιστορία της VTB League με 49 πόντους, καταρρίπτοντας τους 42 του… Κιθ Λάνγκφορντ) και την Ιαπωνία (Σα Νέο Φίνιξ), ενώ δοκίμασε την τύχη του και στο ΝΒΑ με τη συμμετοχή του στο summer league του 2016 με τους Μάβερικς. Στέριωσε μόνο στην Σαραγόσα, όπου έμεινε την τριετία 2014-2017, καθώς πάντα αναζητούσε νέες προκλήσεις. Στα ταξίδια του έμαθε ρωσικά, αγγλικά, ισπανικά και λίγα τουρκικά. Ένας πραγματικός πολίτης του κόσμου...
Η δικαίωση και τα σχέδια που έμειναν στα χαρτιά…
Παρότι δεν έκανε ποτέ την τεράστια καριέρα, οι κόποι του ανταμείφθηκαν στα «παράθυρα» για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς τού έδωσε την ευκαιρία για πρώτη φορά στα 28 του και αυτός την άρπαξε από τα μαλλιά μετρώντας 11,8 πόντους, 4,9 ριμπάουντ και 1,1 ασίστ σε 22,3 λεπτά κατά μέσο όρο συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πρόκριση της Σερβίας στα τελικά της Κίνας. Κι ας είδε τη διοργάνωση από την τηλεόραση κάνοντας... πέρα για τους Ευρωλιγκάτους και ΝΒΑερ συμπατριώτες του.
Ο... δρόμος τον έφερε λίγες εβδομάδες αφότου έκλεισε τα 32 στην Ελλάδα. «Είμαι ενθουσιασμένος, που θα είμαι κομμάτι της ιστορίας ενός τόσο μεγάλου κλαμπ, όπως είναι η ΑΕΚ. Ξέρω πού ήρθα. Υπήρξα αντίπαλος της ΑΕΚ, πρόσφατα, όταν αγωνιζόμουν στη Μπάμπεργκ. Ανυπομονώ να παίξω και να φορέσω τη φανέλα με το δικέφαλο αετό», έλεγε όταν έφτασε τον Αύγουστο στην Αθήνα. Πρόλαβε όμως να αγωνιστεί σε μόλις επτά ματς με την «Ένωση» και οι φιλοδοξίες που είχε με τη φανέλα της, όπως και τα όνειρα να γίνει προπονητής μικρών παιδιών στο τέλος της καριέρας του, δεν μπόρεσαν ποτέ να υλοποιηθούν. Καταστράφηκαν ένα μουντό απόγευμα Κυριακής στα Άνω Λιόσια…
«Όχι έτσι, δεν είχαμε συμφωνήσει έτσι, αγόρι μου», ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Ζόραν Λούκιτς, προπονητή του στη Νίζνι. «Να σε φυλάνε οι άγγελοι», αυτό του στενού του φίλου και γκαρντ της Μονακό, Ντανίλο Άντζουσιτς.
Το τελευταίο από τα πολλά του ταξίδια δυστυχώς δεν έχει επιστροφή. Κανείς όμως δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτόν τον καλοσυνάτο γίγαντα και το χαμόγελό του.
RIP, Stevan Jelovac.
