Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν αλλάξει την ιστορία του ποδοσφαίρου και το κενό τους είναι αναντικατάστατο. Ένας από αυτούς είναι αναμφίβολα και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος άλλαξε το γερμανικό και στη συνέχεια το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Όπως φυσικά και τη θέση του αμυντικού και ακόμη περισσότερο του λίμπερο, αφού ο τρόπος του ήταν πολύ πιο σύγχρονος από την εποχή του.
Σε ηλικία 78 ετών ο θρύλος της Μπάγερν «έφυγε» από τη ζωή και άφησε τον χώρο του ποδοσφαίρου φτωχότερο, αλλά συνάμα και τόσο πλούσιο με όλα αυτά που πρόσφερε τόσα χρόνια. Ο «Κάιζερ» των γηπέδων έφυγε για τους ουρανούς, εκεί όπου θα συναντήσει άλλους θρύλους και σίγουρα θα έχουν άπειρες ποδοσφαιρικές ιστορίες να εξιστορήσουν.
Γεννήθηκε σε μια εργατική κοινότητα στο Γκίζινγκ του Μονάχου, γνωστό ως «Glasscherbenviertel», ή συνοικία με σπασμένα γυαλιά μετά τους μαζικούς βομβαρδισμούς που υπέστη κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά τις μάλλον κυνικές απόψεις του πατέρα του για το ποδόσφαιρο και την σκέψη του μικρού Φραντς να ακολουθήσει αυτό το επαγγελματικό μονοπάτι, ο ίδιος πάλεψε κόντρα σε κάθε εμπόδιο που βρήκε στον δρόμο του ως το πάνθεον.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ερασιτεχνική SC Μόναχο 1906. Ωστόσο, μια ημέρα, ο Μπεκενμπάουερ και οι φίλοι του ενημερώθηκαν ότι λόγω έλλειψης χρηματοδότησης οι ακαδημίες της ομάδας θα κλείσουν, με τον Γερμανό μαζί με τους φίλους του να πρέπει να ψάξουν για ομάδα. Λίγο αργότερα λοιπόν, βρήκαν την Μόναχο 1860 και σκέφτηκαν όλοι μαζί την επόμενη χρονιά να γραφτούν εκεί.
Πως τα έφερε η μοίρα που λίγους μήνες μετά, στον τελικό του πρωταθλήματος νέων της περιοχής, η SC Μόναχο 1906 θα αντιμετώπιζε την Μόναχο 1860 και έτσι ο Μπεκενμπάουερ και οι φίλοι του πίστευαν πως θα ήταν η ιδανική ευκαιρία για να δουν το ταλέντο τους και να ξεχωρίσουν. Στην αρχή ο Γερμανός έπαιζε στη θέση του επιθετικού και σιγά-σιγά πήγαινε προς το κέντρο και τελικά βρήκε τη θέση του στην άμυνα. Σε εκείνο το ματς, λοιπόν, είχε μια κόντρα με έναν αντίπαλο αμυντικό και πολλές φορές ο διαιτητής έμπαινε στη μέση για να τους χωρίσει. Σε μια κλωτσιά, ο Μπεκενμπάουερ σηκώθηκε και τον έβρισε, ενώ σε μια στιγμή που δεν κοιτούσε ο διαιτητής, ο αμυντικός της αντίπαλης ομάδας χαστούκισε τον Γερμανό. Ήταν το χαστούκι που θα άλλαζε... τη ροή του ποδοσφαίρου.
Κάπως, έτσι το σχέδιο που είχαν οι πιτσιρικάδες για την ομάδα χάλασε, καθώς ο Μπεκενμπάουερ πίστευε πως η Μόναχο 1860 δεν του φέρθηκε καλά και έψαξε να βρει αλλού την ποδοσφαιρική του στέγη. Δεν είχε και πολλές επιλογές και έτσι πήγε στην ομάδα που έγινε ο «Κάιζερ» και ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό του όνειρο. Η Μπάγερν Μονάχου! Σε ηλικία 19 ετών έκανε το ντεμπούτο του στους Βαυαρούς, οι οποίοι τότε αγωνίζονταν στην 2η κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Την επόμενη χρονιά ο Μπεκενμπάουερ πέτυχε 16 τέρματα και βοήθησε σημαντικά στην άνοδο της ομάδας στην πρώτη κατηγορία.
«Αν ο Μπεκενμπάουερ πει στους Γερμανούς ότι η μπάλα είναι τετράγωνη, αυτοί θα τον πιστέψουν», είχε πει κάποτε ο Ότο Ρεχάγκελ θέλοντας να δείξει πόση μεγάλη επιρροή είχε στο γερμανικό ποδόσφαιρο και πόσο φυσικά πολύ το άλλαξε.
Η Μπάγερν λοιπόν σύντομα έγινε η μεγάλη δύναμη στο γερμανικό πρωτάθλημα και κέρδισε το πρώτο της τίτλο μετά από εννέα χρόνια, το Κύπελλο τη σεζόν 1965/66. Το 1967 κατέκτησε ξανά το Κύπελλο, ενώ ήρθε και το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Οι Βαυαροί την επόμενη χρονιά βγήκαν πέμπτοι στο πρωτάθλημα, αλλά αποκλείστηκαν στα ημιτελικά στο Κύπελλο. Το 1969 πέτυχαν κάτι σπουδαίο, αφού κατέκτησαν το νταμπλ για πρώτη φορά μετά από το 1937!
«Διέταζε και την επίθεση και την άμυνα με αρχοντιά: στην άμυνα τίποτα δεν του ξέφυγε, ούτε μια μπαλιά, ούτε μια μύγα, ούτε ένα κουνούπι μπορούσε να περάσει. Και όταν διέσχιζε το γήπεδο ήταν σαν φωτιά», είχε αναφέρει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο για τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Μεταξύ 1970 και 1976 ήταν ένας από τους λίγους αμυντικούς παίκτες που ήταν σταθερά μεταξύ των υποψηφίων για τη Χρυσή Μπάλα, καταφέρνοντας να την κερδίσει μάλιστα δύο φορές, το 1972 και το 1976.
Ο «Der Kaiser» ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο σκέψης των αμυντικών, αλλά και το παιχνίδι αρκετών. Ήταν αυτός ο τύπος που κυριαρχούσε στην πίσω γραμμή του γηπέδου, αλλά είχε τις επαφές και την ποιότητα ενός «δεκαριού». Το παιχνίδι του καμία σχέση με αυτή των αντιπάλων αμυντικών, όπου στηριζόταν σε εκείνο το διάστημα στη δύναμη. Έπαιρνες τους αμυντικούς της εποχής και έβρισκες παίκτες που έστελναν την μπάλα... όπου βρουν, έκοβαν με κάθε τρόπο ή ακόμα και έδιναν τα πόδια «στα χέρια», που λέμε. Ο Μπεκενμπάουερ, όμως, όχι. Του άρεσε να πειραματίζεται, ακόμη και να ρισκάρει, αλλά έμελε να επαναπροσδιορίζει τα όσα πίστευε ο καθένας για τη θέση!
Υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές για το πώς έγινε γνωστός ως Κάιζερ, αλλά το κομψό στυλ παιχνιδιού του -συχνά παίζοντας ως λίμπερο και χτίζοντας επιθέσεις από τα μετόπισθεν σε μια πρώιμη περιγραφή του... σημερινού build up- σίγουρα βοήθησε. Ο Μπεκενμπάουερ έμοιαζε... αέρινος με την μπάλα στα πόδια, μπορούσε να μεταφέρει με χαρακτηριστική ευκολία την μπάλα από τη μία μεριά στην άλλη του γηπέδου. Αργότερα, βελτίωσε περισσότερο τις κοντινές του πάσες και συνήθιζε να βγαίνει μπροστά, παίζοντας ένα-δύο με τους συμπαίκτες του. Πώς ήρθε αυτή η βελτίωση; Παίζοντας με τον τοίχο του σπιτιού του.
«Αυτός ο τοίχος ήταν ο πιο ειλικρινής συμπαίκτης που θα μπορούσατε να επιθυμήσετε», δήλωσε. «Αν παίξεις μια σωστή πάσα, θα την πάρεις πίσω σωστά, χωρίς να χρειάζεται να τρέξεις».
Με την εθνική Γερμανίας ο Μπεκενμπάουερ κατέκτησε το Μουντιάλ, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής. Πάμε όμως λίγο πίσω και συγκεκριμένα το 1970 για να αναφέρουμε μια ιστορία του Γερμανού που δείχνει το τι άνθρωπος και το τι αθλητής ήταν. Τα «πάντσερ» στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου αντιμετώπιζαν την Ιταλία. Ένας ματς αρκετά δύσκολο και έπρεπε οι δυο ομάδες να βάλουν τα δυνατά τους για να περάσουν στην επόμενη φάση.
Οι Ιταλοί προηγούνταν με 1-0 και στο 67’ ο Μπούρνιτς στην προσπάθειά του να κόψει τον Μπεκενμπάουερ τον ξάπλωσε στο έδαφος με τον Γερμανό να σφαδάζει από τον πόνο. Η ιατρική διάγνωση ήταν εξάρθρωση ώμου και όπως μπορεί να καταλάβει κανείς δεν γινόταν να συνεχίσει στο παιχνίδι. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο… Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ζήτησε αμέσως να του δέσουν το χέρι. Με έναν επίδεσμο, ουσιαστικά στερέωσαν το χέρι στο ύψος της καρδιάς του, σαν να αγγίζει το σήμα της χώρας του κατά τη διάρκεια του ύμνου. Σαν να πήρε έξτρα δύναμη από αυτό και συνέχιζε να παίζει μέχρι και στην παράταση! Μπορεί τελικά η Γερμανία να ηττήθηκε και η Ιταλία να πέρασε στην επόμενη φάση μέσα από το... ματς του αιώνα όπως το χαρακτήρισε μετέπειτα ο ίδιος, ωστόσο αυτό που είχε κάνει ο «Κάιζερ» ήταν κάτι παραπάνω από ηγετικό!
Από το 1977 μέχρι το 1980 αγωνίστηκε στην Νιού Γιόρκ Κόσμος, εκεί όπου είχε λιγότερη πίεση ομολογουμένως, ενώ στη συνέχεια πήγε στο Αμβούργο μέχρι το 1983. «Ήταν η καλύτερη απόφαση στη ζωή μου να έρθω στη Νέα Υόρκη. Εδώ είναι τόσο ιδιωτικά. Πηγαίνω σε μέρη χωρίς να με αναγνωρίζουν οι άνθρωποι», είχε πει κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στις ΗΠΑ. Λίγους μήνες πριν πάρει τη μεταγραφή εκεί, το 1977, το γερμανικό αθλητικό περιοδικό Kicker τον κατονόμασε ως «ο λευκός Πελέ» και λίγο μετά κατέληξε να παίζει με τον θρυλικό Βραζιλιάνο -είδωλό του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958- στο New York Cosmos. Ήταν μια γόνιμη περίοδος και για τους δύο, καθώς κέρδισαν τρεις φορές το North American Soccer League.
Συνολικά στην καριέρα του έπαιξε 560 φορές και σκόραρε 79 γκολ, ενώ το 1984 ξεκίνησε την καριέρα του στην προπονητική, αναλαμβάνοντας την εθνική Γερμανίας, τη Μαρσέιγ και φυσικά το «σπίτι» του, την Μπάγερν Μονάχου.
Τα επιτεύγματα του σπουδαίου «Κάιζερ» πολλά! Ωστόσο, αυτό που τον έκαναν τόσο σπουδαίο δεν είναι μόνο το αγωνιστικό του πρόσωπο, αλλά και η προσωπικότητα που είχε, τόσο στο γήπεδο, όσο και έξω από αυτό. Παρακαταθήκη που δεν γίνεται να χαθεί. Είχε δημιουργήσει το «Ίδρυμα Φραντς Μπεκενμπάουερ» για να υποστηρίξει άτομα με αναπηρίες. Συμμετείχε επίσης στη δημιουργία της φιλανθρωπικής ομάδας ποδοσφαίρου του Άουγκσμπουργκ Datschiburger Kickers, η οποία στόχο έχει να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το βίντεο-αφιέρωμα της Bundesliga αμέσως μετά την γνωστοποίηση του θανάτου του είναι αυτό που πρέπει για επίλογο. Αν μπορούν να χωρέσουν όλα αυτά τα επιτεύγματα ενός ΘΡΥΛΟΥ σε 4 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα...
_003740.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
