Σχεδόν στο σύνολο του ο Τύπος, ομονόησε σχετικά με το πώς και το γιατί της επικράτησης επί του Παναιτωλικού. Το γήπεδο κι ο κόσμος έφεραν τη νίκη. Για την απόδοση της ομάδας και την αγωνιστική της εικόνα, γράφτηκαν ελάχιστα κολακευτικά σχόλια.
Τι θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς να αγγίζει τα όρια της υπερβολής. Το μόνο θετικό ότι ο Παναιτωλικός δεν κατάφερε να ανησυχήσει στα σοβαρά τον Καπίνο. Να το αποδώσουμε στη συμπαγή άμυνα των γηπεδούχων ή στην αναιμική επίθεση των φιλοξενούμενων; Μάλλον στο δεύτερο κι ας διαφωνεί ο Μάκης Χάβος που αντί να δικαιολογηθεί για την κακή εικόνα της ομάδας του προσπάθησε να βγει κι από πάνω…
Ο κάκιστος Παναιτωλικός βοήθησε να κρυφτούν οι αδυναμίες του τριφυλλιού ειδικά στο επιθετικό παιχνίδι. Ναι μεν η απουσία του Ζέκα έφτασε να είναι καθοριστική για τον Παναθηναϊκό αλλά τα προβλήματα ανάπτυξης του παιχνιδιού ξεπερνούν τον πορτογάλο χαφ που του έλαχε ο κλήρος να αναλάβει και οργανωτικά καθήκοντα.
Σε ματς με αυξημένο βαθμό δυσκολίας τα προβλήματα θα επανέλθουν όσο φιλότιμα κι αν προσπαθεί ο Ζέκα όσο τρέξιμο κι αν ρίχνει ο Αμπείντ. Ο Γιάννης Αναστασίου χρειάζεται να έχει διαθέσιμες δύο ποιοτικές επιλογές επιπλέον. Η μια στη μεσαία γραμμή και η άλλη στην επίθεση. Ειδικά εκεί χρειάζεται ένας παίκτης που να ανταπεξέρχεται στα πλάγια αλλά και να πατάει περιοχή καλύπτοντας αν χρειαστεί τη θέση του σέντερ φορ.
Σωστά ο κόουτς λέει πως σε κάθε παιχνίδι η ομάδα θα παίζει για τη νίκη. Τι άλλο θα μπορούσες μα πεις όταν είσαι προπονητής στον Παναθηναϊκό. Όμως για να είναι τόσες οι νίκες στον αριθμό που να σε «βγάζουν» Ευρώπη χρειάζονται δύο μεταγραφές ώστε εκτός από τη Λεωφόρο, να νικάει αυτή καθαυτή η ομάδα…