Ο Αστέρας Τρίπολης έκανε το... μπαμ με την απόκτηση του Έρβιν Τζουκάνοβιτς! Ο έμπειρος αμυντικός, με πλούσιο παλμαρέ από τα ιταλικά γήπεδα, θα φοράει την φανέλα της αρκαδικής ΠΑΕ και ετοιμάζεται να δημιουργήσει ένα εξαιρετικό δίδυμο στα μετόπισθεν με τον Πίτσου Ατιένθα, αλλά και να... απειλήσει μπροστά αφού είναι στόπερ που σκοράρει.
Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε και δούλευε ως... τζαμάς, αλλά μερικά χρόνια αργότερα έφτασε να αγωνίζεται στη Ρόμα και να κοντράρεται με τη σπουδαία Ρεάλ Μαδρίτης, να φοράει το εθνόσημο στο στήθος αλλά να χάνει και το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το 2014 γιατί τσακώθηκε με τον προπονητή του!
Το sportfm.gr κάνει ένα throwback στη ζωή και την καριέρα του Βόσνιου αμυντικού.
Ο Έρβιν Τζουκάνοβιτς γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1987 στο Σαράγεβο της Βοσνίας. Πριν μετακινηθεί στο ιταλικό πρωτάθλημα το 2014, είχε αγωνιστεί σε τέσσερις διαφορετικές χώρες, στη Βοσνία, την Αυστρία, τη Γερμανία και το Βέλγιο.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ζελέζνιτσαρ και μπορεί να παίξει ως αριστερός μπακ ή κεντρικός αμυντικός. Ο 35χρονος Βόσνιος φοράει σε όλη την καριέρα του το νούμερο 87 λόγω της ημερομηνίας γέννησής του.
Στην συνέχεια αγωνίστηκε σε Αούστρια Λουστενάου, Σούλτσμπεργκ, Έρντιγκεν, Ντέντερ, Έουπεν, Κορτράικ και Γάνδη. Στην Ντέντερ ήταν βασικός και έπαιξε πάνω από 50 παιχνίδια για τον σύλλογο σε ενάμιση χρόνο, γεγονός που προκάλεσε το ενδιαφέρον άλλων συλλόγων.
Ογκόλιθος στην άμυνα, «κίνδυνος» για τους αντιπάλους στην επίθεση
Αν μη τι άλλο, ο Τζουκάνοβιτς είναι εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια και έχει πολύ καλή τεχνική κατάρτιση. Ο Βόσνιος στόπερ ήταν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στις προωθημένες πάσες στο τουρκικό πρωτάθλημα την περασμένη σεζόν, έχοντας καλύτερα στατιστικά ακόμη και από άλλους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται από τη μέση και μπροστά (σσ. Ζάλαϊ), ενώ είχε επιλεχτεί ορισμένες φορές και στην κορυφαία ενδεκάδα της Super Lig.
Ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια πέρυσι ήταν κόντρα στη Φενέρμπαχτσε, έχοντας τρομερά στατιστικά: 11 επεμβάσεις, 4 μπλοκαρίσματα, 4 τάκλιν, 7/7 κερδισμένες μονομαχίες στο χορτάρι, 1/1 κερδισμένη εναέρια μονομαχία και 82.1% ποσοστό επιτυχημένων πασών. Μάλιστα, στα 11 από τα 38 ματς πρωταθλήματος που αγωνίστηκε στην Τουρκία, η ομάδα του μέτρησε σε αυτά clean sheets! Δεν το λες και λίγο…
O Τζουκάνοβιτς στην καριέρα του έχει μέσο όρο κοντά στη μία τελική ανά αγώνα (0.71), ενώ σκοράρει κάθε μία ανά τέσσερις τελικές προσπάθειες προς την αντίπαλη εστία. Άσχημα για αμυντικό δεν το λες! Η θέση του είναι κεντρικός αμυντικός, αλλά χρησιμοποιεί με την ίδια ευχέρεια και τα δύο του πόδια, ενώ η καλή του τεχνική του επιτρέπει να αγωνιστεί ακόμη και μπακ αν χρειαστεί, παρότι δεν είναι ο ταχύτερος ποδοσφαιριστής! Διακρίνεται και για το σκληρό, αλλά όχι αντιαθλητικό, του παιχνίδι, μετρώντας 1 κάρτα ανά 6,5 αγώνες (σε 376 συμμετοχές, έχει 56 κίτρινες, έχει αποβληθεί απευθείας 4 φορές και άλλες 5 με δεύτερη κίτρινη κάρτα).
Ήταν ο παίκτης που στην προπέρσινη σεζόν σκόραρε στην πρώτη αγωνιστική, πετυχαίνοντας το πρώτο τέρμα της Καραγκιουμρούκ στην κορυφαία κατηγορία μετά από 36 χρόνια!
Ο Τζουκάνοβιτς με την φανέλα της Ρόμα
Σε μια συνέντευξή του ο Έρβιν Τζουγκάνοβιτς είχε αποκαλύψει το παρασκήνιο της μεταγραφής στην Ρόμα το 2016.
«Ο Πιάνιτς μου έστειλε μήνυμα και μου είπε πως ο Σπαλέτι ρωτάει για εμένα. Στο μεταξύ, ο μάνατζέρ μου μου έλεγε πως η Ρόμα θέλει να με αποκτήσει και ήταν πραγματικά απίστευτο. Το πρωί πήγα στο αεροδρόμιο και ετοιμάστηκα για το ταξίδι μου στην Στουτγάρδη. Πάντα ήθελα να παίξω στην Bundesliga, αλλά κάτι μέσα μου έλεγε ότι δεν θα ήταν ιδανικά τα πράγματα.
Όταν εγκατέλειψα αυτή την ιδέα, επέστρεψα στο σπίτι μου και αργότερα εκείνη την ημέρα έμαθα για το ενδιαφέρον της Ρόμα. Έτσι ταξίδεψα στην Ρώμη ώστε να ολοκληρώσω τη μεταγραφή μου εκεί. Ο Σπαλέτι μου είπε στην αρχή ότι πήγα ως αντικαταστάτης του Ρίντιγκερ και του Μανωλά. Το δέχθηκα αλλά όταν έκανα κάποιες συνεχόμενες εμφανίσεις κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League, κατάλαβα ότι μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο.
Μετά από αυτό, ήταν δύσκολο για μένα να καθίσω στον πάγκο, αλλά ήξερα ότι μπορούσα να παίξω. Σύντομα, ήρθε μια πρόταση από την Αταλάντα και αποφάσισα να πάω δανεικός στην Αταλάντα».
Το κεφάλαιο της εθνικής Βοσνίας
«Ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα ενός επαγγελματία αθλητή είναι να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας του. Να σταθεί δίπλα-δίπλα με τους συμπαίκτες του, με την εμπιστοσύνη του κόσμου, της οικογένειας και όλης της χώρας, για να υπερασπιστεί τα χρώματα της σημαίας του.
Το συναίσθημα όταν ακούς τον εθνικό ύμνο είναι υπέροχο και σου δίνει κίνητρο σε κάθε γήπεδο. Από την πρώτη εμφάνιση το 2012 είχα τον στόχο να πάρω την εθνική μας ομάδα σε μια μεγάλη διοργάνωση.
Δυστυχώς αυτό το όνειρο έφυγε από εμένα το 2014 στη Βραζιλία και από τότε σκέφτομαι να αποσυρθώ. Ωστόσο, η ζωή και η καριέρα μου, μου δίδαξαν ότι με κόπο και προκλήσεις ξεπερνιούνται όλα τα εμπόδια.
Η αγάπη και η αφοσίωση στα εθνικά χρώματα πάντα με έφερναν πίσω, αλλά οι τραυματισμοί ήταν αυτοί που με σταμάτησαν και με ανάγκασαν να τελειώσω αυτό το κεφάλαιο με την εθνική ομάδα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στον σύλλογο της πατρίδας μου.
Είναι καιρός οι νέες γενιές να εκπληρώσουν την ίδια επιθυμία και να έχουν μεγαλύτερη τύχη στους μελλοντικούς αγώνες.
Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου με τους οποίους έγινα φίλος, άτομα από την ομάδα, δημοσιογράφους και ακούραστους και πιστούς φιλάθλους που μας ακολούθησαν στενά και μας στήριξαν σε όλα τα αποτελέσματα».
Κάπως έτσι, με έναν συγκινητικό αποχαιρετιστήριο λόγο, ο Τζουκάνοβιτς είπε αντίο στην εθνική του ομάδα πριν από δυο χρόνια. Πάμε να δούμε τον λόγο όμως, που ο Βόσνιος το 2014 είχε σταματήσει για λίγο να αγωνίζεται με τα χρώματα της χώρας του.
Ο 35χρονος στόπερ είχε κοντραριστεί έντονα με τον τότε προπονητή της εθνικής, Σαφέτ Σούσιτς.
«Του τηλεφώνησα, έστειλα μηνύματα, έψαξα να βρω τρόπο να μου πει τι πρέπει να κάνω για να παίξω ξανά για τη χώρα μου, αλλά ο Σαφέτ δεν απάντησε ποτέ σε καμία από τις κλήσεις ή τα μηνύματά μου... Γιατί; Υποθέτω ότι μόνο αυτός το ξέρει. Ήρθε η ώρα να τον ρωτήσω το εξής: Ο λόγος που με έδιωξαν από την εθνική ομάδα δεν δέχτηκα ως μάνατζερ τον αδερφό του Σαφέτ, Σιντ Σούσιτς, όταν μου έγινε πρόταση κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Βέλγιο; Αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν το είχα κάνει;.
Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσω, η εθνική ομάδα είναι κομμάτι του εαυτού μου και πάντα έτσι θα είναι... Δεν τα παρατάω από την ομάδα, αλλά από τον προπονητή και αυτό το ίδιο εύκολα όπως με παράτησε» ανέφερε ο έμπειρος στόπερ, τελειώνοντας την ομιλία του με τις λέξεις «Δεν μπορώ και δεν θέλω να αντέχω άλλο την αδικία του Σαφέτ Σούσιτς».
Από τη μεριά του ο Σούσιτς είχε σχολιάσει την επόμενη ημέρα:
«Αυτή είναι μια ιστορία πολλών ετών. Πριν παίξει για την εθνική ομάδα, είπε την ίδια ιστορία, ότι δεν ήταν στην εθνική μόνο επειδή ο Σιντ Σούσιτς δεν ήταν ο μάνατζέρ του. Μετά από αυτό, με κάλεσε και μου ζήτησε συγγνώμη και ορκίστηκε ότι δεν το είπε αυτό, και τώρα έβγαλε ξανά αυτή την ιστορία, κάτι που δεν είναι απολύτως αλήθεια», είχε αναφέρει και εξήγησε τους λόγους που δεν ήθελε να του μιλήσει:
«Ο πρώτος λόγος είναι ότι δεν τον εκτιμώ ως παίκτη και ο δεύτερος είναι ότι δεν τον εκτιμώ ως άντρα και το έχει αποδείξει περισσότερες από μία φορές».
Έκτοτε έκανε ένα μικρό διάλλειμα από την εθνική της χώρας του και αγωνίστηκε πάλι το 2015, σταματώντας μια και καλή το 2019. Κολλητός με τον Πιάνιτς και τον Τζέκο, σε βαθμό που περνάνε ώρες οι οικογένειές τους μαζί, ενώ κάνουν και διακοπές παρέα!
Ο Έρβιν Τζουκάνοβιτς αποτελεί μια από τις ποιοτικότερες μεταγραφές του Αστέρα Τρίπολης τα τελευταία χρόνια, με βάση του βιογραφικού του, έχοντας στις πλάτες του εμπειρία από μεγάλα γήπεδα, ενώ και ως προσωπικότητα αποτελεί ένα παράδειγμα αθλητή. Χωρίς να έχει πρωταγωνιστήσει ποτέ σε σκάνδαλα, σε άσχημες στιγμές, χωρίς να προκαλέσει, όντας πάντα μια αρχηγική παρουσία που έβγαινε μπροστά ακόμη και στις δύσκολες πορείες.
Όταν αγωνιζόταν στην Τζένοα δε, αφιέρωσε τη νίκη κόντρα στη Γιουβέντους (2-0) σε όλους τους αθώους ανθρώπους που επλήγησαν στο Νεοζηλανδικό Τζαμί μετά επίθεση μανιακού με όπλο που έφερε δεκάδες θύματα...
Ο Έρβιν Τζουκάνοβιτς ήρθε στην Τρίπολη με σκοπό να αναβαθμίσει τον Αστέρα και την άμυνά του, όχι για να... κολλήσει τα τελευταία ένσημα. Με σκοπό να «μεγαλώσει» τους Αρκάδες, όντας ίσως η μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία τους.
Ο ίδιος το παραδέχτηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του πως έχει μερικά χρόνια ακόμα, αλλά η τελευταία του σεζόν θα είναι δεδομένα στην Ζελέζνιτσαρ. Στην ομάδα που ανδρώθηκε, που του έδωσε για πρώτη φορά την ευκαιρία να παίξει σε επαγγελματικό επίπεδο, στην μεγάλη του αγάπη...
