Τέτοιες ημέρες πέρυσι βρισκόμασταν σε ρυθμούς Παγκοσμίου Κυπέλλου και όλοι όσοι υποστηρίζαμε την Αργεντινή, θέλαμε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο να το σηκώσει ο Λιονέλ Μέσι και η παρέα του. Το μεγάλο σοκ ήρθε στην πρεμιέρα με την ήττα από το... πουθενά από τη Σαουδική Αραβία, ωστόσο στη συνέχεια όλα κύλησαν όπως πρέπει και το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Χαμόγελα, δάκρυα ευτυχίας και ο pulga είχε εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο! Και όλοι όσοι τον αγαπάμε, ήμασταν ευτυχισμένοι!
Πίσω από όλα αυτά όμως, το δικό του χεράκι είχε βάλει και ο Λιονέλ Σκαλόνι. Ο προπονητής κάθε ομάδας συνήθως είναι ο αφανής ήρωας, που όταν πέφτουν τα φώτα, θα είναι ο τελευταίος που θα πάρει τα μπράβο. Στον τελικό λοιπόν του Κατάρ, όταν όλη η ομάδα της Αργεντινής ήταν ένα κουβάρι στο γήπεδο, ο Σκαλόνι καθόταν στον πάγκο, συγκινημένος και απλά κοιτούσε τους παίκτες του. Έφτανε απλώς μια αγκαλιά από τον Παρέδες, για να γυρίσει απλώς την πλάτη του, να ξανακοιτάξει το γήπεδο και να ξεσπάσει σε λυγμούς.
Μια εικόνα χαραγμένη στο μυαλό όλων που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Και δεν θα ξεχαστεί, γιατί χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τον Αργεντινό τεχνικό, αλλά δεν είχε τη δόξα των μεγάλων προπονητών, όπως του Κάρλο Αντσελότι, του Πεπ Γκουαρδιόλα, ή του Ζοσέ Μουρίνιο. Και όμως κατάφερε να γίνει με την χώρα του Παγκόσμιος Πρωταθλητής!
Καλά όλα αυτά, όμως η αρχή του Λιονέλ Σκαλόνι στην εθνική ομάδα δεν ήταν εύκολη, ούτε ο ίδιος αποτελούσε την πρώτη επιλογή της Ομοσπονδίας. Ο Αργεντινός ήταν μια λύση εκτάκτου ανάγκης όταν αποχώρησε ο Χόρχε Σαμπάολι από την τεχνική ηγεσία. Ο Σκαλόνι όμως έμεινε, δεν έφυγε ποτέ, δούλεψε με την ομάδα και ήξερε τη δυσκολία του να είσαι προπονητής του Μέσι και των άλλων σταρ. Όμως κατάφερε να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση και να βγει νικητής.
Πάμε λοιπόν στο 2018, όταν ο Σκαλόνι με τον Αϊμάρ ανέλαβαν την «αλμπισελέστε» και σιγά-σιγά με δουλειά, υπομονή και μεράκι άρχιζε να θυμίζει ξανά ομάδα από τα παλιά. Όλη η ομάδα ήταν πάνω στον Μέσι και ο pulga ήταν ο αρχηγός εκτός και εντός γηπέδων. Είχαν όλοι έναν κοινό όνειρο, την κατάκτηση του Μουντιάλ, για τον Μέσι και τους ίδιους και το κατάφεραν.
Πρώτα όμως ήρθε το Copa America, αλλά και το Finalissima για να πάρουμε μια γεύση εμείς… οι κοινοί θνητοί το τι θα ακολουθήσει. Το Copa America ήρθε ως επιστέγασμα της σκληρής δουλειάς και της μεγάλης προσπάθειας που κατέβαλαν άπαντες, κάτω από την αγκαλιά του Σκαλόνι και του επιτελείου του. Έπρεπε να κάνουν υπομονή 28 χρόνια οι Αργεντίνοι για να σηκώσουν έναν τίτλο. Διάστημα το οποίο τους φάνηκε σαν... αιώνας, αλλά το τρόπαιο ήταν γλυκό και μιας μορφής εξιλέωση για τις παλιοσειρές: Τον Μέσι, τον Ντι Μαρία, τον Οταμέντι και τα άλλα παιδιά!
Μήνες αργότερα, ήρθε το μεγάλο όνειρο, το Μουντιάλ του Κατάρ, όπου όλοι ξέρουμε τι έγινε. Ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, ένας τελικός-θρίλερ, όπου η Αργεντινή προηγούνταν με 2-0, η Γαλλία ισοφάρισε σε 2-2, μετέπειτα έγινε 3-3, ο Κολό Μουανί νικήθηκε από τον Μαρτίνες στη μεγαλύτερη ευκαιρία όλων των τελικών, με το παιχνίδι τελικά να οδηγείται στα πέναλτι.
Εκεί, όπου η «αλμπισελέστε» είχε για φύλακα άγγελο τον Ντίμπου Μαρτίνες, αλλά και τον Γκονσάλο Μοντιέλ ο οποίος εκτέλεσε το τελευταίο πέναλτι και εκτός από γκολ, έβαλε και το χαμόγελο στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων! Ένα βράδυ που θα θυμόμαστε πολύ καιρό. Και έρχεται η χθεσινή βραδιά στο Μαρακανά. Όπου η Αργεντινή αντιμετώπισε την Βραζιλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με την «αλμπισελέστε» να επικρατεί με 1-0 χάρη στον Οταμέντι. Σε ένα ιστορικό αποτέλεσμα, υποχρεώνοντας τη μεγάλη αντίπαλο στην πρώτη εντός έδρας ήττα της ιστορίας της σε προκριματικά Μουντιάλ.
Δύο χρόνια, μετά τον θρίαμβο της ομάδας στον τελικό του Copa America που γράφτηκε στο ίδιο γήπεδο. Τότε και τώρα, από μια παλιοσειρά να καθαρίζει. Ο Ντι Μαρία το 2021, ο Οταμέντι το 2023. Αυτοί που μαζί με τον Μέσι και μερικούς ακόμη, λοιδωρήθηκαν από τους συμπατριώτες τους. Άκουσαν να τους λένε «λίγους», ότι δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της ιστορικής φανέλας της Αργεντινής στην πλάτη τους και τους ζητούσαν επιτακτικά να φύγουν. Για να έρθει ο Σκαλόνι να μαζέψει αυτά τα συντρίμμια μιας... διαλυμένης ομάδας.
Ένα σύνολο που έχανε τον έναν τελικό μετά τον άλλον, που ήξερε ότι τα χρόνια περνούσαν και η αντίστροφη μέτρηση για τη δύση της καριέρας τους πλησίαζε. Χωρίς έναν τίτλο στο διεθνές στερέωμα! Μέχρι να εμφανιστεί το μαγικό... πουλμανάκι. Η «Scaloneta» με οδηγό τον Λιονέλ Σκαλόνι, συνοδηγό τον Πάμπλο Αϊμάρ και εκεί παραδίπλα τον Βάλτερ Σάμουελ και ορισμένους ακόμη γνωστούς ανθρώπους στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής. Είχαν την προσωπικότητα, την μεθοδικότητα για να κάνουν αυτή την διαλυμένη ομάδα να πιστέψει ξανά στον εαυτό της.
Μετά το επεισοδιακό ματς με τη Βραζιλία τα ξημερώματα της Τετάρτης, ο Λιονέλ Σκαλόνι φρόντισε να ξαφνιάσει άπαντες. Τους παίκτες του, τον κόσμο, ίσως λιγότερο την ηγεσία της ομοσπονδίας. Ο Αργεντινός τεχνικός φανέρωσε τη σκέψη του να αφήσει την ομάδα και ένα δάκρυ παραλίγο να στάξει. Ίσως και να έσταξε...
«Κάτι σημαντικό που ήθελα να πω είναι ότι πρέπει να σταματήσω την μπάλα και να αρχίσω να σκέφτομαι. Έχω πολλά πράγματα να σκεφτώ αυτή τη στιγμή.
Αυτοί οι παίκτες μου έχουν δώσει πολλά, έχουν δώσει πολλά σε ολόκληρο το προπονητικό επιτελείο και εγώ ήρθε η στιγμή να σκεφτώ. Πρέπει να σκεφτώ πολύ τι θα κάνω.
Δεν είναι αντίο, αλλά πρέπει να σκεφτώ, γιατί ο πήχης είναι πολύ ψηλά και είναι δύσκολο να συνεχίσεις και είναι δύσκολο να συνεχίσεις να κερδίζεις και αυτοί οι τύποι το κάνουν δύσκολο.
Είναι καιρός να σκεφτείς αυτή τη φορά, θα πω στον πρόεδρο, θα το πω στους παίκτες αργότερα γιατί αυτή η Εθνική χρειάζεται έναν προπονητή που να έχει όλη την ενέργεια και να είναι καλά».
Ο Λιονέλ Μέσι, αλλά και οι υπόλοιποι παίκτες ανέφεραν έπειτα πως θα προσπαθήσουν να τον μεταπείσουν. Ευχή, όλων, η παραμονή του, συνεχίζοντας το έργο του από εκεί που το έχει αφήσει. Να συνεχίσει να είναι ο άνθρωπος που έκατσε στον πάγκο της «αλμπισελέστε» κατά τύχη, την έκανε ομάδα, την έκανε οικογένεια, την έκανε μια παρέα που την αγαπήσαμε τόσο πολύ!
Και αν αποφασίσει τελικά να φύγει από το τιμόνι της ομάδας, ας είναι. Γιατί η Αργεντινή νίκησε τη Βραζιλία μέσα στο Μαρακανά για πρώτη φορά στα χρονικά σε επίπεδο προκριματικών και αυτό θα είναι το καλύτερο happy end… Και όλοι εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την Scaloneta που οδήγησε την Αργεντινή, αλλά και τους φίλους της στην κορυφή του κόσμου και μας έκανε να ζήσουμε την απόλυτη ποδοσφαιρική ευτυχία!
Το ταξίδι ήταν μαγικό, πέρασε από χίλια κύματα και πολλές δυσκολίες, αλλά άξιζε τον κόπο. Αν είναι ο τερματικός του σταθμός να είναι το Μαρακανά, χαλάλι... ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_085035.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
