Το ημερολόγιο έδειχνε 1 Ιουνίου του 2009, όταν ο Παναθηναϊκός υποδεχόταν τον Ολυμπιακό στον τέταρτο τελικό των playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος. Η συγκεκριμένη ημερομηνία έμεινε χαραγμένη στη μνήμη των φιλάθλων του «τριφυλλιού» για πολλούς λόγους. Οι δύο κυριότεροι εξ αυτών ήταν ότι η ομάδα τους κατέκτησε τον τίτλο και το «αντίο» ενός εκ των τοτέμ του συλλόγου.
Ο λόγος για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, ο οποίος έριχνε την αυλαία σε μια σπουδαία καριέρα, κατά την οποία κατέκτησε 25 τίτλους συνολικά! Μια διαδρομή που ήταν συνυφασμένη με το πράσινο, σε μια σχέση που διήρκησε 19 ολόκληρα χρόνια και ήταν γεμάτη χαρές και «κούπες».
Τα πάντα ξεκίνησαν το 1990, όταν ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να προχωρήσει σε μια σπάνια -για τα δεδομένα του αθλητισμού- ανταλλαγή. Συγκεκριμένα, έδωσε στη Γλυφάδα τον κορυφαίο πολίστα Δημήτρη Σελετόπουλο για να πάρει ως αντάλλαγμα ένα αμούστακο παιδί για το τμήμα μπάσκετ. Τον 16χρονο Φραγκίσκο Αλβέρτη, ο οποίος φημιζόταν για το… δολοφονικό του σουτ.
Όπως συνήθως συμβαίνει στις μεγάλες ιστορίες αγάπης, η αρχή ήταν δύσκολη για τον ταλαντούχο πιτσιρικά, που έπρεπε να σταθεί δίπλα σε πολύ πιο έμπειρους και μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες, σε μια εποχή που το «τριφύλλι» δεν… ανθούσε. Κι αυτό είχε μείνει μακριά από τους τίτλους και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1993 για να πανηγυρίσει μια «κούπα»: στον τελικό Κυπέλλου κόντρα στον Άρη.
Έκτοτε, τα πράγματα πήραν τον… δρόμο τους και ακολούθησε μια λαμπρή καριέρα για τον πιο επιτυχημένο Έλληνα μπασκετμπολίστα, βάσει συλλογής τίτλων. Ο Φράγκι «μεγάλωνε» κάθε χρόνο όλο και περισσότερο, παρέα με τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Σε αγωνιστικό επίπεδο πέρασε από πολλά στάδια: ήταν ένας φόργουορντ που εκτελούσε ακόμα και με κλειστά μάτια, ενώ αγωνίστηκε από το «2» (ειδικά τη σεζόν με τον Ντομινίκ Γουίλκινς) μέχρι και το «4» στα τελευταία χρόνια.
Το 1999 πανηγύρισε το πρωτάθλημα μέσα στο άντρο του αιώνιου αντιπάλου βάζοντας τέλος σε μια «κατάρα» που συνόδευε τους «πράσινους», μία χρονιά σήκωσε πρώτος απ’ όλους -καθότι αρχηγός- το Κύπελλο Πρωταθλητριών στην Πυλαία, ενώ το 2001 πήρε από το χέρι την ομάδα του και την οδήγησε μαεστρικά στον τίτλο πραγματοποιώντας μια μυθική εμφάνιση στον πέμπτο τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό.
Σε αυτή τη λαμπρή καριέρα υπήρχαν και δύσκολες στιγμές, όπως το επεισόδιο με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο κλειστό της Δάφνης, στην πρώτη σεζόν του Σέρβου τεχνικού στην Ελλάδα. Εκείνο που δεν αμφισβητεί ουδείς είναι ότι ο Αλβέρτης υπήρχε ένας από τους πλέον εμβληματικούς αρχηγούς στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένας άνθρωπος που αποτελούσε τον απόλυτο δείκτη ισορροπίας στα αποδυτήρια της ομάδας και φρόντιζε έτσι ώστε να λύνονται τα όποια εσωτερικά ζητήματα με τη φωνή της λογικής.
Η σεζόν 2008-09 έμελλε να είναι η τελευταία του σε αθλητική περιβολή. Ο χρόνος συμμετοχής του είχε περιοριστεί αρκετά, αλλά πάντα η παρουσία του στον πάγκο έπαιζε καίριο ρόλο για την ψυχολογική ανάταση των «πράσινων». Την 1η Ιουνίου του 2009, ο ίδιος είπε «αντίο» με τον καλύτερο τρόπο, αφού ο Παναθηναϊκός επικράτησε 94-81 του Ολυμπιακού, έκανε το 3-1 στη σειρά των τελικών και κατέκτησε το πρωτάθλημα για 7η συνεχόμενη σεζόν ισοφαρίζοντας το σχετικό ρεκόρ του Άρη και σφραγίζοντας το δεύτερο τριπλ κράουν στην ιστορία του.
Ο «Φράγκι» καθισμένος στην άκρη του πάγκου με τζιν παντελόνι και ένα polo μπλουζάκι δεν μπορούσε να περιμένει το τέλος του αγώνα: λίγα δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε πήγε δίπλα στο τεχνικό επιτελείο του «τριφυλλιού» κι έζησε από κοντά τις τελευταίες στιγμές του ως εν ενεργεία αθλητής. Παρότι δεν είχε αγωνιστεί από τις 29 Ιανουαρίου εκείνου του έτους.
Στη μοναδική καριέρα του με τον Παναθηναϊκό ως αθλητής, ο Αλβέρτης κατέκτησε 11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 5 Ευρωλίγκες (1996, 2000, 2002, 2007, 2009), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (1996). Φυσικά υπηρέτησε τον σύλλογο από διάφορα πόστα μέχρι πρότινος, ενώ το 2014 ως υπηρεσιακός προπονητής πανηγύρισε έναν ακόμα τίτλο.
Λίγους μήνες αργότερα (σ.σ. στις 11 Οκτωβρίου του 2009), οι «πράσινοι» τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο τον αγαπημένο «Φράγκι» των φιλάθλων τους, αφού έδωσαν αποχαιρετιστήριο φιλικό αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας μπροστά σε 20.000 οπαδούς τους. Η φανέλα με το νούμερο 4 αποσύρθηκε και κρεμάστηκε στην οροφή του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, με τον ίδιο να παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο μύθο του συλλόγου, Δημήτρη Διαμαντίδη.
Μετά το τέλος του ματς, ο Αλβέρτης πήρε το μικρόφωνο και μίλησε στις καρδιές των φίλων της ομάδας: «Ξέρετε πολύ καλά τι νιώθω για εσάς, την ομάδα και πως όλοι μαζί πονάμε και χαιρόμαστε γι’ αυτήν. Αν μπορούσα να ξεκινήσω από την αρχή για να ανταποδώσω αυτά που μου έχετε δώσει, να ξέρετε ότι θα το έκανα αυτή τη στιγμή. Σας ευχαριστώ για όλα. Και να θυμάστε: και στις χαρές και στις λύπες μαζί». Τόσο απλά, τόσο Παναθηναϊκά...
