Αναμφίβολα, όσοι βρέθηκαν το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου στο ΣΕΦ και είδαν δια ζώσης το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Παρί, παρακολούθησαν ένα από τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Αρχικά, διαπίστωσαν με τον πιο εμφατικό τρόπο, πως το δημιούργημα του Τόμας Ίσαλο, που κατέκτησε πέρυσι το Eurocup, έχει βάσεις και υλικό από την κάτοχο του BCL το 2023, Βόννη και συνεχίζει με επιτυχία ο rookie προπονητής, Τιάγκο Σπλίτερ, δεν είναι ούτε πυροτέχνημα, ούτε άδικα στην πρώτη θέσης της βαθμολογίας με δέκα πλέον συνεχόμενες νίκες. Η σταχτοπούτα της φετινής διοργάνωσης, εκτός του ότι κάνει κάτι ανεπανάληπτο, είναι πανέμορφη στο μάτι και έχει φέρει μια καινούργια… πρόταση για το μπάσκετ.
Αν αυτή θα αποδειχθεί αποτελεσματική ως το τέλος της φετινής διαδρομής, το που θα την βγάλει και αν θα βρεθεί ο τρόπος να την σταματήσουν τα φαβορί στην συνέχεια, είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα. Για την ώρα όποιος αγαπά το άθλημα και το βλέπει και για την διασκέδασή του εκτός από το φίλαθλο-οπαδικό ενδιαφέρον, δεν έχει παρά να της βγάλει το καπέλο. Και να αναγνωρίσει πως είναι η προσωποποίηση του «γρήγορο μπάσκετ, δεν σημαίνει βιαστικό και άναρχο, χωρίς πλάνο». Ο συνδυασμός της ομοιογένειας και της δουλειάς σχεδόν τριών χρόνων σε ένα συγκεκριμένο πλάνο, μαζί με τα περίσσια αποθέματα αθλητικότητας και ταχυδύναμης που διαθέτει η Παρί, την κάνουν δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Ακόμα και οι συνεχόμενες αλλαγές τριών ή και τεσσάρων παικτών στην πεντάδα της, μπερδεύουν τον αντίπαλο (σ.σ. ακόμα και τους σπίκερ ραδιοφώνου), δεν του δίνουν την δυνατότητα να προσαρμοστεί αμυντικά και επιθετικά σε συγκεκριμένα σχήματα και παράλληλα κρατά φρέσκους όλους τους παίκτες.
Ένας συνδυασμός οργανωμένου streetball με κανόνες κολεγιακού μπάσκετ, με παίκτες που φαίνεται πως το απολαμβάνουν από τα αποδυτήρια και πριν την προθέρμανσή τους. Με το… καλλιτεχνικό τελετουργικό και τους χορούς, μέχρι και την άσκηση για σουτ από το κέντρο, που δεδομένα αποσυμπιέζει τους παίκτες και λειτουργεί ως αντίβαρο στην έλλειψη εμπειρίας από την διοργάνωση και ισχυρής προσωπικότητας στο ρόστερ. Και όμως, ο Ολυμπιακός, αποδείχθηκε πως βρήκε τον τρόπο για να την σταματήσει, όμως άργησε πολύ να τον εφαρμόσει. Όταν το σκορ έδειξε επτά λεπτά πριν το τέλος, 60-80, σε μια πλήρη απεικόνιση της ανωτερότητας των φιλοξενούμενων σε όλους τους στατιστικούς και όχι μόνο τομείς, θαρρείς και το πληγωμένο «εγώ» και η έκδηλη… τσαντίλα από τον τρόπο που αυτό είχε διαμορφωθεί, άλλαξε εντελώς το τσιπάκι των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Μέχρι εκείνο το σημείο, είχαν πληρώσει την κακή αμυντική τους συμπεριφορά που άφηνε τους Γάλλους να σκοράρουν και να δημιουργούν με ευκολία, να ανανεώνουν συνεχώς κατοχές με επιθετικά ριμπάουντ και να μην πληρώνουν σε καμία στιγμή τα πολλά λάθη που έκαναν. Η απουσία ενός ακόμα σέντερ, και με δεδομένη την κόπωση του Μιλουτίνοφ, ο οποίος το τελευταίο διάστημα κράτησε μόνος του όρθια την θέση «5», στέρησε την «κολώνα» στην δεύτερη ζώνη άμυνας και οι γοργοπόδαροι Σορτς, Ιφί, Μάλκολμ και Γουόρντ, δρούσαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Η έλλειψη του Φαλ, στέρησε ένα από τα βασικά και πολύ πιο αναγκαία στο χθεσινό παιχνίδι όπλα του Ολυμπιακού, την δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Η δουλειά που έπρεπε να κάνουν οι γκαρντ ήταν διπλή και στην επίθεση, κάτι που σε συνδυασμό με την μια ημέρα λιγότερης ξεκούρασης απ’ ότι ο αντίπαλος, κόστισε. Μέσα σε όλα αυτά, βάλτε στην εξίσωση το ότι ο Βεζένκοβ έπαιξε καταπονημένος από ίωση, με πόνους σε διάφορα σημεία του κορμού, αλλά και την ίωση του Παπανικολάου…
Και κάπου εδώ, εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός που δεν τα παρατάει ποτέ. Μέσα σε τριάμισι λεπτά, με τους Φουρνιέ, Βιλντόσα και Γουίλιαμς-Γκος να παίζουν σκυλίσια άμυνα, το σχήμα με τον Πίτερς στο «5», γίναμε μάρτυρες ενός πρωτόγνωρου 22-0 στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Με συνεχόμενα (σ.σ. επτά!) κλεψίματα, τάπες, βουτιές στο παρκέ και ορθολογικές επιθέσεις, που έβαλαν «φωτιά» στο ΣΕΦ. Ίσως αν αυτή η αγωνιστική συμπεριφορά είχε εφαρμοστεί από την αρχή, η Παρί δεν θα έβρισκε ποτέ άνεση και ψυχολογία για να παίξει το μπάσκετ της και η ιστορία του αγώνα να είχε γραφτεί διαφορετικά. Οι φιλοξενούμενοι, ξεπέρασαν αυτό το σοκ, βρήκαν τρία μεγάλα σουτ και είχαν και την τύχη με το μέρος του στο τέλος, όταν το επιθετικό ριμπάουντ που δείχνουν να έχουν εξασφαλίσει Βεζένκοβ και Πίτερς, χάνεται και ο Λο τελειώνει το παιχνίδι με τρίποντο, εκμεταλλευόμενος και την αμυντική ανισορροπία που δημιουργήθηκε μετά το… τρακάρισμα και την πτώση των δυο «ερυθρόλευκων» στο παρκέ.
Στο τέλος της ημέρας η γαλλική ομάδα πήρε αυτό που άξιζε και ο Ολυμπιακός μένει με το «αχ» του ανεκπλήρωτου άθλου, που θα έμενε για πάντα στα κιτάπια της διοργάνωσης. Η πρώτη εντός έδρας ήττα στην σεζόν δεν του αλλάζει ιδιαίτερα τα βαθμολογικά του πλάνα, ενώ ακολουθούν τρία παιχνίδια (Ερυθρός Αστέρας εκτός, Βίρτους και Άλμπα εντός) μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, που αν γίνει ένα 2/3 ή ακόμα καλύτερα 3/3, θα βάλουν δίπλα στην συγκομιδή ένα άκρως θετικό πρόσημο έντεκα ή δώδεκα νικών. Σημασία για την ώρα έχει η αποκατάσταση των τραυματιών, να βρεθεί λίγος χρόνος για ξεκούραση μετά το ταξίδι στην Ρόδο, αλλά και μια όσο το δυνατόν πιο σωστή επιλογή (σ.σ. για αυτό ορθώς αργεί και ξεψαχνίζεται) στην θέση «5». Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, και υπάρχουν πολύ καλής ποιότητας... καύσιμα για να διανυθεί με επιτυχία.
Υ.Γ.: Η παρουσία του Μόουζες Ράιτ στο ΣΕΦ, η αποθέωσή του από τον κόσμο, το χαμόγελό του και ο τρόπος που τον αγκαλιάζουν οι συμπαίκτες του και ο οργανισμός, είναι η πιο δυνατή εικόνα της βραδιάς. Περαστικά στο παλικάρι και το βέβαιο είναι πως βρίσκεται στα καλύτερα ιατρικά και όχι μόνο χέρια, για να σταθεί και πάλι όρθιος και να ξεπεράσει αυτή την αναποδιά.
Υ.Γ.2: Δεν αποκλείεται ο σέντερ που θα αποκτηθεί, να έχει ξαναφορέσει την φανέλα της ομάδας. Για την ώρα απόφαση δεν έχει ληφθεί, γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που εξετάζονται. Όμως δεν θα αργήσει…
_232401.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_021303_133133.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
