Ολυμπιακός χωρίς δημιουργία και άμυνα, γλυκό χωρίς ζάχαρη

Το εξαιρετικό σερί των επτά νικών του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα έλαβε τέλος στο ντέρμπι κορυφής, καθώς η Φενέρμπαχτσε έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ στο ΣΕΦ απέναντι σε μια ομάδα χωρίς ιδέες και λύσεις, προβλήματα της τελευταίας στιγμής, που ήταν εγκλωβισμένη, εκτός των άλλων, στην εξαιρετική άμυνα της ομάδας του Γιασικεβίτσιους. Οι 49 λέξεις του προλόγου, αποτελούν την περίληψη όσων διαδραματίστηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο Φάληρο, αλλά υπάρχουν και σημαντικότερα. Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Οι «ερυθρόλευκοι», δεν είναι στα τέλη Ιανουαρίου η υπερομάδα που έδειξαν στην Μαδρίτη απέναντι στην Ρεάλ, αλλά ούτε και η τόσο κακή που αγωνίστηκε κόντρα στην Φενέρ.

Η φράση, αφορά όλους όσοι ενθουσιάζονται υπερβολικά με ένα μεγάλο αποτέλεσμα και προσθέτουν πρόωρα τους τίτλους στις τροπαιοθήκες, αλλά και σε αυτούς που απογοητεύονται από μια κακή βραδιά και τους φταίνε όλοι και όλα. Απέναντι στην δεύτερη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός στερήθηκε μια ώρα πριν φύγει η αποστολή για το γήπεδο τον κορυφαίο της αμυντικό στην περιφέρει και πιο συνεπή δημιουργό της, Τόμας Γουόκαπ, αλλά και τον παίκτη που είναι… μανούλα να δίνει λύσεις με κάθετο παιχνίδι στην επίθεση και ενέργεια και στις δυο πλευρές του παρκέ, Σακίλ ΜακΚίσικ. Δεν είχε χρόνο ούτε… θεωρία να κάνει για να βρεθούν εναλλακτικοί τρόποι παιχνιδιού και κάλυψης των κενών. Συνήθως, οι «ερυθρόλευκοι» σε αυτές τις περιπτώσεις συσπειρώνονται και όλοι κάνουν ένα βήμα μπροστά για να καλύψουν τα «κενά». Ε, δεν γίνεται να συμβαίνει πάντα. Και όχι απέναντι σε όλους τους αντιπάλους. Και η τουρκική ομάδα είναι πολύ καλή.

Από την στιγμή που η πρώτη ζώνη άμυνας άφηνε λόγω αυτών των απουσιών πεδίο ελεύθερο στους γκαρντ της Φενέρ, η δουλειά θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει. Οι φιλοξενούμενοι, που παρά τα δομικά τους προβλήματα και την έλλειψη ενός κανονικού σέντερ από την αρχή της σεζόν έχουν κάνει εξαιρετική σεζόν, πήραν από τις αρχές του δευτέρου δεκαλέπτου τον έλεγχο του ρυθμού και δεν τον έχασαν ποτέ. Η αρχή έγινε με πολλά εύστοχα τρίποντα που δημιούργησαν στην συνέχεια χώρους για αρκετά λέι απ σαν σε περίπατο στο πάρκο (σ.σ. πολύ κακή η αμυντική παρουσία και των Φαλ, Μιλουτίνοφ). Η τουρκική ομάδα που ήρθε στον Πειραιά όντας τρίτη από το τέλος σε μέσο όρο ασίστ με 16,3, μοίρασε με καλή κυκλοφορία μπάλας, σωστές αποστάσεις και περίσσια ψυχραιμία, 21, και αυτό της έδωσε την μισή νίκη. Η υπόλοιπη, ανήκει στην κονιορτοποίηση της αντίπαλης δημιουργίας, αφού ο Ολυμπιακός των 22 τελικών πασών ανά ματς, έμεινε στις 14…



Ακόμα και όταν οι άμυνες δεν έβγαιναν, η Φενέρ επιδιδόταν σε συνεχόμενα… αντρικά φάουλ, που εκτός του ότι αποσοβούσαν το καλάθι, έκαναν τα χέρια των αντιπάλων να νιώθουν πίεση και να αμφιβάλλουν στην αμέσως επόμενη επίθεση. Αυτή η τακτική κόστισε 37 βολές, όμως με αυτή την μορφή του παιχνιδιού, όχι μόνο δεν στοίχισε, αλλά ο αντίπαλος δεν απειλήθηκε ουσιαστικά ποτέ. Νίκησε... χαλαρά και ίσως πιο εύκολα απ' ότι και ο ίδιος περίμενε. Το καθαρό μυαλό και η ψυχραιμία δεν εμφανίστηκε ποτέ στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο, με αποτέλεσμα να επιδίδεται ο Φουρνιέ σε ρεσιτάλ προσωπικών ενεργειών (σ.σ. προς τιμήν του το παραδέχθηκε), πολύ μακριά από το μπάσκετ του Ολυμπιακού, χωρίς κυκλοφορία, στόχευση, προσπάθειες για ξεμαρκάρισμα και χωρίς πολλά-πολλά, μια… τρύπα στο νερό. Μακράν το χειρότερο φετινό ματς για τους Πειραιώτες και ένα από τα χειρότερα των τελευταίων χρόνων. Συμβαίνουν αυτά, αρκεί να μπορείς να βρίσκεις τι φταίει και να το διορθώνεις.

Η Φενέρμπαχτσε είχε πλουραλισμό και πήρε πολλά, εκτός από τον κορυφαίο της, Γκούντουριτς, και από τους Μπιμπέροβιτς, ΜαΚόλουμ, Ζάγκαρς, Σάνλι και φυσικά, Χέιζ-Ντέιβις. Εκτός του ότι κούρασε τον Βεζένκοβ και στις δύο πλευρές του παρκέ, του επέτρεψε μόλις 8 προσπάθειες (μία (!) στο δεύτερο ημίχρονο) σε ένα βράδυ που ήταν αναγκαίο να εκτελέσει διπλάσιες μπας και γινόταν το, βάσει εικόνας, θαύμα της ανατροπής. Στην αντίπερα όχθη, πλην του 29χρονου φόργουορντ, κανείς δεν έδωσε το κάτι παραπάνω και μάλλον ήταν όλοι τους αρνητικοί. Με 42,1% στα δίποντα εντός έδρας δύσκολα κερδίζεις τον βασικότερο ανταγωνιστή σου για την πρώτη θέση, ιδιαίτερα όταν του επιτρέπεις 65,6% άκοπα και χωρίς να… ιδρώσει. Με τον Βιλντόσα να έχει θλάση στον κοιλιακό από το πρώτο μέρος και τον Γουίλιαμς-Γκος εγκλωβισμένο στα αμυντικά τρικ του «Σάρας», οι πλέι μέικερ δεν οργάνωσαν σωστά, δεν δημιούργησαν, ούτε σκόραραν. Και χωρίς τους γκαρντ σου σε καλή μέρα, δεν μπορείς να έχεις παραπάνω απαιτήσεις. Την ώρα μάλιστα που ο Ντόρσι μπήκε και ήταν σα να μη μπήκε και ο Λαρεντζάκης δεν πήρε μια ευκαιρία μπας και βγάλει μια-δυο άμυνες και αλλάξει ο ρυθμός.

Η βραδιά ανήκει στο παρελθόν και βαθμολογικά είναι πολύ πιθανό να μην στοιχίσει καθόλου. Ο Ολυμπιακός παραμένει στον στόχο του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι οφ και είναι στο χέρι του να τον πετύχει, αρκεί να μην παρουσιάσει και άλλες φορές τόσο κακή εμφάνιση και φυσικά να είναι λίγο πιο τυχερός με τους τραυματισμούς. Η εικόνα όμως δημιουργεί προβληματισμό, σε πολλά επίπεδα, με πιο διακριτή την μη αξιοποίηση ενός εκ των κορυφαίων και σίγουρα πιο ακριβών διδύμων ψηλών στην Ευρώπη. Το πρόβλημα υπήρχε, αλλά αμφότεροι λόγω τραυματισμών δεν είχαν βρει ρυθμό. Πλέον, Φαλ και Μιλουτίνοφ έχουν ρυθμό, αλλά σε δύο σερί παιχνίδια που ο αντίπαλος είχε έλλειμα στο «5», έμεινε στην θεωρία το όποιο πλεονέκτημα. Δεν γίνεται να έχεις απέναντί σου τον Σάνλι στη θέση του σέντερ και να μην στοχεύεις εκεί. Είτε με πικ εν ρολ, είτε με dirve πάνω στα αργά του πόδια. Για να φτάσει ο Ολυμπιακός εκεί που ονειρεύεται, είναι κομβικό, παράλληλα με την σταθεροποίηση της απόδοσης των περιφερειακών του, να βάλει στο επιθετικό του… κόλπο και τους δύο.

Υ.Γ. Τα δύο τελευταία παιχνίδια, ανέδειξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό την αναγκαιότητα που υπάρχει να δηλωθεί ο ΜακΚίσικ στις εγχώριες διοργανώσεις για να αυξήσει ο Ολυμπιακός τις πιθανότητές του, όταν αυτές κριθούν, να τις κατακτήσει.

Υ.Γ.2: Πολύ όμορφη η πρωτοβουλία της ΚΑΕ με τον Ερυθρό Σταυρό για τα χιλιάδες αρκουδάκια που πετάχτηκαν στο παρκέ πριν το τζάμπολ. Όμορφη εικόνα, μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο και μπόλικη ζεστασιά και αγάπη σε παιδιά που το χρειάζονται. Εύγε!

Υ.Γ.3: Σημασία είναι να είσαι καλά αγωνιστικά και χωρίς απουσίες τον Απρίλιο και τον Μάιο. Η διαδρομή είναι ωραία και αξίζει, αλλά τότε κρίνονται όλα.