Στο καλό και να μας γράφει…

Στο καλό και να μας γράφει. Κρατάμε τον μετρημένο χαρακτήρα του, τις κοινότυπες δηλώσεις και τους λυτρωτικούς πανηγυρισμούς του.

Μια χαρά τα κατάφερε με την Μπράγκα, αλλά για να κάνει ένα ποιοτικό βήμα στην καριέρα του ήταν απροετοίμαστος. Η μισή ευθύνη δική του και η άλλη μισή εκείνων που τον επέλεξαν και τον έφεραν.

Ήξερε να δημιουργεί σκληροτράχηλες ομάδες που παίζουν για να πάρουν το αποτέλεσμα. Είχε το νου του στην αμυντική οργάνωση του παιχνιδιού και γι’ αυτό έπαιρνε τα λιγότερα ρίσκα. Απέφυγε να πιέζει μπροστά για να μη βρίσκεται εκτεθειμένος πίσω.

Πέρασε τον Ολυμπιακό για Μπράγκα και του συμπεριφέρθηκε ανάλογα. Έβλεπε τη στατιστική και τα ρεκόρ, αλλά δεν άκουγε τη δυσφορία της εξέδρας. Έριξε βάρος στην αξιοποίηση των στημένων φάσεων, αλλά αγνόησε την ανάγκη για γρήγορο ποδόσφαιρο με αδιάκοπη κίνηση των επιθετικών.

Απέτυχε παταγωδώς να καταστήσει χρήσιμο τον Μασάντο και πλην του Μανωλά άφησε χωρίς αξιοποίηση και βελτίωση τους υπόλοιπους νεαρούς των «ερυθρόλευκων». Συμπεριφέρθηκε σαν επαρχιώτης στην Ομόνοια και έχασε γρήγορα την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό στα αποδυτήρια. Αδιαφόρησε για το περιβάλλον μέσα στο οποίο συνέχιζε αήττητος και έσπαγε τα ρεκόρ.

Ούτε από γιούχα καταλάβαινε, ούτε από επικριτικά πρωτοσέλιδα, ούτε από τα σφυρίγματα των διαιτητών που όλοι (οι άλλοι) γκρίνιαζαν ότι προστατεύουν την ομάδα του.

Ίσα-ίσα με τη μέτρια απόδοση και τις καχεκτικές νίκες έδινε το δικαίωμα να αμφισβητείται η ανωτερότητα του Ολυμπιακού και επανέρχεται η συζήτηση για την απόλυτη εξωαγωνιστική κυριαρχία του. Στο καλό και να μας γράφει.

Μια χαρά βιογραφικό έφτιαξε επτά μήνες στην Ελλάδα, τόνωσε ασφαλώς και τον τραπεζικό του λογαριασμό. Τώρα χρειάζεται κάποιος που θα λύσει τον αγωνιστικό κόμπο και θα απελευθερώσει τον Ολυμπιακό. Κι ας μην είναι από την Ισπανία. Ας είναι από ‘δω κοντά…