Πρέπει να ξέρεις για να χτυπάς τόσο επαγγελματικά όπως ο Άλμπερτ Ριέρα...

Δεν ξέρω πόσοι παρατηρήσατε προσεχτικά το χτύπημα του Ριέρα στον Κοντοέ. Όσοι βιαστούν να το παρομοιάσουν με το αντίστοιχο του αδερφού του στον Παντελή Καφέ κάνουν λάθος.

Ο Άλμπερ Ριέρα δεν κινείται εναντίον του Κοντοέ. Καθοδηγούμενος μόνο από τον εκνευρισμό του, θέλει να χτυπήσει τον αντίπαλό του και παράλληλα να μην τον πάρει χαμπάρι κανείς. Είναι σαφές ότι ανταποδίδει την φιλοφρόνηση του Κοντοέ με πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς θέλει να κάνει. Υπό την έννοια αυτή χτυπάει εκ προμελέτης με πλήρη μεθόδευση και προγραμματισμό. Η ενέργεια του εκτός από αντισυναδελφική φανερώνει και κάτι από το χαρακτήρα του.

Υποθέτω ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί με την διάπλαση των παίδων. Ο Άλμπερτ Ριέρα θα τιμωρηθεί με βάση όσα προβλέπει ο κανονισμός (τρεις αγωνιστικές) και η υπόθεση θα θεωρείται λήξασα. Ωστόσο τέτοιες ενέργειες πρέπει να στιγματίζονται όχι μόνο από αφηρημένη και γενική υποχρέωση αλλά και από μια διαπαιδαγωγική αντίληψη που συμπεριλαμβάνεται στις διαστάσεις του δημοσιογραφικού λειτουργήματος (αν υποτεθεί ότι η δημοσιογραφία εξακολουθεί να υφίσταται και ως λειτούργημα).

Επειδή στη διοίκηση του Ολυμπιακού έχουν καταλογιστεί αρκετές επιβαρύνσεις για λόγους συμπεριφοράς θα ήταν μια καλή ευκαιρία αυτή να αποδοκιμαστεί δημόσια και επίσημα η ενέργεια του Ριέρα. Κατά τα λοιπά στην Νέα Σμύρνη το καρπούζι μοιράστηκε στη μέση. Ο Ολυμπιακός και Πανιώνιος πήραν ότι τους άξιζε από το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός κομμένος στη μέση με τους Ντουνού και Ιμπαγάσα να λειτουργούν υποτυπωδώς ανασταλτικά κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές φάσεις αλλά και να κινδυνεύσει περισσότερο από το συνηθισμένο αφού ο Μοντεστό απουσίαζε από την μεσαία γραμμή. Από την άλλη ο Πανιώνιος παρά της κραυγαλέες ελλείψεις του έπαιξε με σχέδιο και οργάνωση παίρνοντας την ισοπαλία έστω και με ένα τυχερό γκολ. Από το παιχνίδι αυτό επιβεβαιώθηκαν δύο πράγματα.

Το πρώτο ότι ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι με διαφορά ο καλύτερος στόπερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Το δεύτερο είναι ότι η παρουσία του Τάκη Λεμονή στον πάγκο του Πανιωνίου δεν λειτούργησε ευεργετικά μόνο στον ψυχολογικό τομέα αλλά βελτίωσε κατακόρυφα την απόδοση της ομάδας.