«Φέτφα»: Αφού με τον Μέσι είναι ντροπή, μήπως με τον Μάικ Γαλάκο;

Επιτέλους μπάλα από την ΑΕΚ. Αν απέναντι σ’ αυτόν τον Πανσερραϊκό που μπήκε στη Ριζούπολη με έναν αμυντικό χαφ κι όλους τους άλλους χωρίς αμυντικές… στεναχώριες, κατάφερνε να μελαγχολήσει τον κόσμο της τότε, η καρέκλα του Μπάγεβιτς θα έτριζε και οι φιλοδοξίες της θα ψαλιδίζονταν σημαντικά.

Η επιλογή του Ντούσκο να βάλει τον Μπερνς υπήρξε ευεργετική για την Ένωση και μας αποκάλυψε έναν παίκτη με ταχύτητα, ντρίμπλα και κίνηση στους ανοικτούς χώρους.

Αν βελτιωθεί και στο σκοράρισμα, ο Λεονάρντο θα χάσει δικαιολογημένα τη θέση του στη βασική ενδεκάδα.

Η ΑΕΚ έχει το πλεονέκτημα να παίρνει παιχνίδια μόνο από τα κέφια του Σκόκο και του Τζιμπούρ.

Ο Σήφης Δασκαλάκης που όλο έρχεται στον Ολυμπιακό κι όλο παραμένει στον Εργοτέλη, συνεχίζοντας έτσι, κάποια στιγμή θα απασχολήσει τον Φερνάντο Σάντος.

Για τον Δημήτρη Ελεύθερόπουλο πώς να το γράψεις αυτό το πράγμα. Χαίρεσαι που τον βλέπεις υγιή να παίρνει βαθμούς με τις θαυμάσιες αποκρούσεις του.

Ο Σερζ Ντιε της Καβάλας είναι ιδιότυπη περίπτωση. Εγωιστής, καυγατζής με έντονη φιλανθρωπική δράση. Κράτησε όρθια την Καβάλα με το μεστωμένο παιχνίδι του. Χωρίς ηρωισμούς έκοβε και μοίραζε.

Για τον Φετφατζίδη θα πρέπει να το ξανασυζητήσουμε. Προς το παρόν είναι η μόνη από τις απρόσμενες επιλογές που χαίρεται ο κόσμος από την τηλεόραση.

Αφού είναι ντροπή να τον συγκρίνουμε με τον Μέσι, ψάχνω να βρω Έλληνα που να του μοιάζει και δυσκολεύομαι. Ο Τσιάρτας έπαιζε πιο πίσω και πιο αργά. Ο Νινιάδης και λόγω σουλουπιού έρχεται πιο κοντά. Οι κοντινές συρτές ασίστ μου φέρνουν στο νου τον Μάικ Γαλάκο όταν -μεγαλώνοντας- σταμάτησε να παίζει σέντερ-φορ.

Μπράβο στον Σταύρο Αδαμίδη, πρόεδρο της ΑΕΚ. Βγήκε, τα «έχωσε» στον Μαρινάκη, μετά περιέλαβε τον Πιλάβιο και ολοκλήρωσε με τον διαιτητή, Αμπάρκιολη.

Για να μην λένε στην ΑΕΚ ότι ο πρόεδρός τους κωλώνει.