Λίγο ακόμα και θα πιστέψουμε ότι το μεγαλύτερο προσόν για έναν σέντερ φορ είναι να πρεσάρει τους αντίπαλους αμυντικούς. Γιατί αν είναι να βάλουμε κάτω τα προσόντα του Λουίς Ντιόγο, έτσι όπως τα έχει καταφέρει τα τελευταία δύο χρόνια, το πιο αξιοπρόσεκτο προσόν του είναι η άμυνα.
Του Γιώργου Χελάκη
Χρήσιμο προσόν, αλλά όχι για να παίζει φουνταριστός στον Ολυμπιακό. Μπράβο στη Φλαμένγκο, συγχαρητήρια στην Μπενφίκα, τιμή και δόξα σε όποια ομάδα βρεθεί πρόθυμη να πάρει έναν τέτοιο... αμυντικό για την επίθεσή της. Για να μην παρεξηγηθούν τίποτα θερμοκέφαλοι οπαδοί του Ντιόγο σπεύδω να διευκρινίσω ότι εφόσον αποκτηθεί ένας κανονικός σέντερ φορ τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της παραμονής του στον Ολυμπιακό. Δεν είναι χαμένη περίπτωση και ίσως με τον Βαλβέρδε καταφέρει να ξαναγίνει και επιθετικός.
Ολα όμως έχουν τα όριά τους. Επειδή ενδεχομένως θα φύγει ο Ντιόγο, έχει φύγει και ο Νταρμπισάιρ, είναι κομμάτι ριψοκίνδυνο να βολευτεί ο Ολυμπιακός με έναν σέντερ φορ που για να παρουσιάσουμε το βιογραφικό του πλήρως θα πρέπει να κινητοποιηθεί ολόκληρο το τμήμα διεθνών της «SportDay». Τέτοιους άμα λάχει έφερνε και ο Λίνεν από τη Γερμανία. Είπαμε ο αμυντικός χαφ είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Περισσότερο από κάθε άλλη, αυτή είναι μία θέση του προπονητή. Καμία αντίρρηση και μπράβο στον Βαλβέρδε που βρήκε και έπεισε τον Μοϊσές Ουρτάδο να ξεθεώνεται στο ποδοβολητό για λογαριασμό του Ολυμπιακού.
Γίνεται να λες ότι στον Παναθηναϊκό έχουν τον Κατσουράνη και τον Ζιλμπέρτο Σίλβα και εσύ ως αγνός και τίμιος γαύρος τον Μοϊσές και τον Ντουντού. Να λέει όμως ο βάζελος ότι έχει μπροστά τον Σισέ και ο γαύρος να ψάχνει ποιος είναι αυτός ο Μπίλιτς ή ο Τσιτέ, συγγνώμη, αλλά υπάρχει θέμα. Ναι μεν ο Ερνέστο πήρε τα κλειδιά από τον Μαρινάκη, αλλά να μην τα ξαναλέμε. Μαγαζί με το κλειδί στο χέρι να κάνεις κουμάντο εν λευκώ και να σου κάνει πλάκα ο Παναθηναϊκός δεν χωνεύεται ούτε από τους οπαδούς και νομίζω ούτε από τον Μαρινάκη. Και αυτά περί ψηλού και κοντού είναι πολύ ωραία σαν αφηγήσεις. Μου θυμίζουν την εποχή του Δομάζου και του Αντωνιάδη...