Θέλει δουλειά, λεφτά και (πάλι) λεφτά…

Τραγωδία άνευ προηγουμένου. Θα μπορούσε να είχε παίξει υποφερτά, να είχε στριμώξει την Μακάμπι και χάνοντας τις ευκαιρίες στο τέλος να αποκλειστεί. Δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά εκτός από τον αποκλεισμό. Καλά να πάθει έτσι που εμφανίστηκε.

Στο πρώτο ημίχρονο ήθελε μεγάλα κουράγια για να τον βλέπεις και να πιστεύεις παράλληλα ότι αυτό το «πράγμα» είναι Ολυμπιακός. Μία μικρομεσαία ομάδα ήταν με ανύπαρκτη μεσαία γραμμή που αντί να έχει το νου της στο γήπεδο, τον είχε στο ρολόι. Ντουντού και Μαρέσκα ήταν εκτός παιχνιδιού για ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Τέτοιο χάλι δεν εξηγείται με την κοινή λογική. Κι εδώ που τα λέμε ο Λίνεν δεν είχε με ποιους να τους αλλάξει.

Τον Χολέμπας όμως που δεν «σταύρωσε» μία σωστή ενέργεια σε ολόκληρο το παιχνίδι; Δεν γίνεται να ‘ναι ο Ραούλ Μπράβο στον πάγκο και να παίξει δύο ημίχρονα ο ανύπαρκτος Γερμανός. Εδώ ο Λίνεν έχει τεράστιες ευθύνες. Και για την έμπνευση του να βάλει τον Μοντέστο δεξί μπακ, επίσης.

Έχει σοβαρές ευθύνες ο κόουτς για τα τραύματα που προκάλεσε στους οφθαλμούς μας αυτός ο Ολυμπιακός. Λάθος ήταν που βάζοντας τον Ιμπαγάσα απέσυρε τον Ζαϊρί κι όχι τον Όσκαρ.

Από τον Μαροκινό θα μπορούσε να περιμένει μία ατομική ενέργεια. Από τον Ισπανό τι ακριβώς περίμενε, μήπως μπορεί να
μας πει;

Αυτός ο Ολυμπιακός που θύμισε το συνονθύλευμα των πλέι οφ, δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Ούτε στο πρωτάθλημα έχει τύχη. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ας κάνει την καρδιά του πέτρα κι ας ανοίξει πάλι το πορτοφόλι του. Να πάρει δύο αμυντικούς χαφ της προκοπής κι έναν σέντερ φορ μήπως και φτιάξει ανταγωνιστική ομάδα για φέτος. Όσο για τον Ντιόγκο ας βρει κάπου να τον δώσει είτε ως ποδοσφαιριστή είτε ως πυγμάχο. Νισάφι πια…