Σε ανθρώπους με την πείρα και τη διορατικότητα του Ντούσαν Μπάγεβιτς, έχεις την προσδοκία ορισμένα πράγματα και να μην διαφεύγουν της προσοχής και να αξιολογούνται σωστά. Στην προκειμένη περίπτωση σίγουρα δεν συμβαίνει το δεύτερο κι ίσως να μην συμβαίνει ούτε το πρώτο. Ο πολύπειρος κόουτς έχει βρεθεί κι άλλες φορές σε ομάδες με διοικητικά προβλήματα και περίπου μέτριους ποδοσφαιριστές. Είναι όμως η πρώτη φορά που η ομάδα του είναι τόσο απείθαρχη και τόσο κακή αγωνιστικά.
Στηρίζοντας -χρόνια τώρα- την άποψη ότι ο Ντούσκο υπερέχει παντός άλλου που κάθεται σε πάγκο ελληνικής ομάδας πίστευα ότι η ΑΕΚ θα ανταποκριθεί τουλάχιστον στα στοιχειώδη. Επιθετικό-θεαματικό ποδόσφαιρο και συγκροτημένη εικόνα ομάδας στο γήπεδο και τα αποδυτήρια. Τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει. Οι παίκτες φαίνεται να έγιναν «εραστές» της ελάσσονος προσπάθειας.
Το ντέρμπι της Τετάρτης ήταν χαρακτηριστικό. Συμπεριφέρθηκαν σαν βαριεστημένοι γραφειοκράτες μεσημέρι Παρασκευής περιμένοντας το Σαββατοκύριακο, χωρίς πάθος και φιλοδοξία. Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί φταίνε διάφορα πράγματα. Μεταξύ άλλων φταίει και ο ίδιος ο Μπάγεβιτς. Έχει-φαίνεται-χάσει τα αντανακλαστικά του, δεν εμπνέει ούτε και φοβίζει. Κάθε εβδομάδα καταγράφεται κι ένα περιστατικό που φανερώνει απειθαρχία.
Ο κόουτς έχει την υποχρέωση να τα σταθμίσει όλα αυτά και να απαλλάξει τον εαυτό του από μια ψυχοφθόρα για τον ίδιο διαδικασία που ούτε την ομάδα ωφελεί. Λόγοι που έχουν να κάνουν με την προστασία του ίδιου αλλά και του ονόματος που έχει δημιουργήσει, της επαγγελματικής διαδρομής. επιβάλλουν να σταθμίσει σε τι ωφελεί η παραμονή του στον πάγκο της ΑΕΚ. Πριν του δείξουν την πόρτα της εξόδου κι αναγκαστεί να τη διαβεί ως αποτυχημένος πρέπει να πάρει αποφάσεις του. Πάει πολύ-συν όλα τα άλλα-να του καταλογιστεί «γεροντικό» πείσμα.