Ζει ο Γιαννάκης Παπαδόπουλος!

Έπρεπε να δώσει επίσημο παιχνίδι η Εθνική Ομάδα των Ελπίδων για να θυμηθούμε ότι υπάρχει ποδοσφαιριστής με το όνομα Γιάννης Παπαδόπουλος. Στον Ολυμπιακό, οι οπαδοί της ομάδας κόντευαν να το ξεχάσουν. Οι προπονητές τον αξιοποιούσαν για να συμπληρώνουν τα οικογενειακά « διπλά».

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος ήρθε στο Πειραιά ως σπουδαία και8 ακριβή μεταγραφή από τον Ηρακλή. Μας έλεγαν τότε ότι πήραν έναν εξαιρετικό αμυντικό χάφ. Τους λέγαμε ότι πήραν ένα «οχτάρι» με αμυντικές και οργανωτικές ικανότητες και φυσικά πολύ δυνατό σουτ. Κάπου εκεί άρχισαν και οι πρώτες παρεξηγήσεις σχετικά με την χρησιμότητα του νεαρού. Στον σημερινό Ολυμπιακό δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του Λεντέσμα. Στον ρόλο του εσωτερικού αριστερού χαφ μπορεί και μάλιστα με αυξημένη επάρκεια. Το να βολοδέρνει μεταξύ πάγκου και (κυρίως) εξέδρας δεν συνιστά λύση ούτε για τον ίδιο ούτε για τον Ολυμπιακό.

Ένας παίκτης που μπαίνει ξαφνικά σε ντέρμπι με την ΑΕΚ και τα καταφέρνει μια χαρά είναι απορίας άξιο γιατί εξαφανίζεται μετά. Πρώτα από τον Βαλβέρδε, που διαφημίστηκε ως προπονητής που αναδεικνύει ταλέντα και στην συνέχεια από Κετσπάγια και Ζίκο.

Ο Μπάντοβιτς δεν πρέπει να μπει στην ίδια κατηγορία γιατί σύμφωνα με το ρεπορτάζ ετοίμαζε τον Γιάννη Παπαδόπουλο για επανεμφάνιση.

Το γκολ αλλά και η συνολική εμφάνιση του νεαρού διεθνή κόντρα στην Αγγλία πρέπει να χρησιμεύσουν ως αγωνιστικό και ψυχολογικό διαβατήριο, για να πάρει χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό. Σε ηλικία 21 ετών μόνο στην Ελλάδα εξακολουθείς να θεωρείσαι ταλέντο. Ο Γιαννάκης πρέπει ή να γίνει Γιάννης στον Ολυμπιακό ή να δοκιμάσει την τύχη του κάπου αλλού. Να παραμείνει Γιαννάκης είναι κρίμα…