Θεωρώ κίνηση εντυπώσεων την ανάδειξη του Νταρμπισάιρ ως MVP στο ματς της Νέας Σμύρνης. Ένα γκολ μπήκε, αυτός το έβαλε, τον ψηφίζουμε και τελειώνουμε.
Ωστόσο, για τον Άγγλο σέντερ φορ αξίζει να πούμε περισσότερα. Ο Νταρμπισάιρ, αποκλείεται να βραβευτεί ποτέ ως ο καλύτερος τεχνίτης, ο καλύτερος ντριμπλέρ και πάει λέγοντας. Το μεγάλο του προσόν είναι ότι παίζει αυτό που προβλέπει η θέση του… Κάνει όλα εκείνα που κρίνονται απαραίτητα για τη θέση του σέντερ φορ. Για να το πούμε... ανάποδα, κάνει όλα αυτά που αποφεύγει ο Λουίς Ντιόγκο.
Για την οικονομία της συζήτησης, δέχομαι ότι ο Βραζιλιάνος κατέχει το τόπι πολύ καλύτερα από τον Άγγλο. Με τη διαφορά ότι δεν θέλει, ότι δεν ξέρει να παίζει φάτσα στο αντίπαλο τέρμα. Κι ότι τόσο καιρό στον Ολυμπιακό δεν βρέθηκε κανένας να του το μάθει.
Ο Ματ Νταρμπισάιρ παίζει έχοντας πάντα στο νου του, να βρεθεί σε θέση βολής. Δίνει την μπάλα και «κόβει» κατευθείαν στο πέναλτι. Παίζει με πλάτη για να βγάλει την μπάλα πλάγια και να επωφεληθεί από τη σέντρα.
Χρησιμοποιεί μία το πολύ δύο επαφές με την μπάλα για να ολοκληρώσει την προσπάθειά του. Απόλυτα σωστή η επιλογή του Μπάντοβιτς να τον βάλει στην αρχική ενδεκάδα και μεγάλη ατυχία για τον ίδιο και την ομάδα του ο τραυματισμός, που τον άφησε εκτός στο δεύτερο ημίχρονο.
Με υγιή και ετοιμοπόλεμο τον Νταρμπισάιρ ίσως ο Ολυμπιακός είχε αποφύγει ορισμένες από τις αγωνιστικές κακοτοπιές του τελευταίου καιρού. Το γκολ που πέτυχε στη Νέα Σμύρνη θα του αναπτερώσει το ηθικό και θα του επιτρέψει να δικαιολογήσει τα τρία εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν το καλοκαίρι για την απόκτησή του.
Υ.Γ. Μια και μιλάμε για σέντερ φορ, ποιος μπορεί να εξηγήσει με πειστικό τρόπο γιατί, στο ντέρμπι, ο Μπάγεβιτς έβαλε τον Μπλάνκο να παριστάνει το δεξιό χαφ- εξτρέμ; Το είχε κάνει και ο Φερέρ κάποια φορά, θυμάμαι…