Συγκρατείστε τα ονόματά τους

• Πρώτος και καλύτερος, ο 18χρονος φορ του Λεβαδειακού Στέλιος Βασιλείου. Ο Κίκε Ερνάντεθ τον χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά είτε ως παρτενέρ είτε ως αλλαγή του Βίκτορ Αγκάλι. Ο νεαρός δεν έχει ύψος για κλασσικό φορ αλλά είναι ταχύτατος. Θα μου πείτε ότι απέναντι στον Μαϊστόροβιτς όλοι γρήγοροι φαίνονται... Η ντρίμπλα που σκάει σε δύο αμυνόμενους της ΑΕΚ και αναγκάζει τον Μαντούκα να τον τραβήξει από τη φανέλα είναι βραζιλιάνικη.

• Ο συνομήλικός του Παναγιώτης Ταχτσίδης, μας είναι γνωστός γιατί παίζει στην ΑΕΚ και ο Μπάγεβιτς τον εμπιστεύεται συχνά. Για τον αριστεροπόδαρο μέσο υπάρχει μόλις ένα μειονέκτημα που πρέπει να καταπολεμηθεί. Η χαμηλή του ταχύτητα. Πριν από τριάντα χρόνια θα έκανε θραύση. Τώρα χρειάζεται πιο γρήγορες αντιδράσεις. Με πολύ δουλειά στην προπόνηση γίνεται να υπάρξει βελτίωση. Αρκεί να μην εμφανίζεται κι εκεί με ύφος και διάθεση μπλαζέ όπως και στους αγώνες. Διαθέτει σουτ και πάσα που θυμίζει Βασίλη Τσιάρτα…

• Ο νεαρός (20 ετών) Δημήτρης Ταΐρης έχει τα βασικά προσόντα για να γίνει σπουδαίος τερματοφύλακας. Δεν είναι σωματώδης αλλά είναι εκρηκτικός. Παίζει θαυμάσια μέσα στην εστία του και φαίνεται να έχει καλή αντίληψη του χώρου. Ήρθε για ρεζέρβα στην Κομοτηνή από τον Βισαλτιακό Νιγρίτας αλλά βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια του Πανθρακικού. Έφαγε τρία, έσωσε τρία-τέσσερα και πήρε τη μπουκιά από το στόμα του Μητρογλου που λαχταρούσε να σκοράρει.