Το διαβάζεις, στέκεσαι και το ξανακοιτάς. Η ΑΕΚ πήρε τον Ρότζερ Γκερέιρο με 250.000€!
Σκέφτεσαι μετά ότι ο Μάκος της κόστισε περίπου 850.000 € και ο Μαρέσκα στον Ολυμπιακό 1.500.000. Δέχομαι ότι ο Ιταλός είναι βαρύ όνομα. Ως εκ τούτου η αγορά του σε αυτά τα λεφτά είναι τιμή ευκαιρίας και μπράβο στη διοίκηση του πρωταθλητή που ψώνισε τέτοιο παίκτη με τόσα (λίγα) λεφτά. Όμως στο τέλος οι παίκτες κρίνονται με βάση την απόδοση σε συνάρτηση με το κόστος, την αξία μεταπώλησης κλπ.
Ο Εντσο Μαρέσκα δείχνει μέχρι τώρα πως έχει αδυναμία να πάρει μπροστά. Δεν αμφισβητείται η τεχνική του κατάρτιση. Δοκιμάζεται όμως η ταχύτητα και η εκρηκτικότητα του. Ο παίκτης μοιάζει να τα έχει χάσει. Ο προβληματισμός έχει ήδη μεταβληθεί σε πραγματική ανησυχία. Έτσι ξεφύτρωσαν οι πληροφορίες στο Ρέντη ότι ο Τιμούρ Κετσπάγια ζήτησε (δειλά έστω) έναν ποιοτικό επιθετικό χαφ. Φίλος, όταν κάναμε τη σχετική συζήτηση στο γραφείο θύμιζε πως πάνω – κάτω την ίδια εικόνα παρουσίαζε ο Μπορέλι στο πρώτο εξάμηνο της παραμονής του στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό.
Ο φίλος προφανώς δεν υπολόγιζε ότι ο Μπορέλι ήταν μόλις είκοσι χρονών και είχε έρθει από άλλη ήπειρο. Ο Μαρέσκα πατάει τα τριάντα κι έχει φάει τα ευρωπαϊκά γήπεδα με το κουτάλι. Δεν τίθεται θέμα προσαρμογής αλλά καθαρά φυσικών δυνάμεων. Αν αυτές δεν επανέλθουν όχι μόνο δεν είναι ικανός να αντικαταστήσει τον Μπελούτσι αλλά μάλλον δεν θα μπορεί να σταθεί και στην ενδεκάδα του Θρύλου. Αντιπαρέρχομαι την ευκολία με την οποία όλα φορτώνονται στη … θαυματουργή φαρμακευτική που είχαν οι ποδοσφαιριστές της Σεβίλλης τα τελευταία χρόνια. Η ουσία παραμένει. Ο Μαρέσκα θέλει πολύ και μπορεί λίγο. Γενικά είναι να μη το φαντάζεσαι ο Μαρέσκα να καταδιώκει κάποιον από τους Φάμπεργκας, Ντενίλσον, Ντιαμπί.
Μπορείς όμως να αναλογιστείς ότι ο σε φουλ φόρμα (τον είδαμε στο φιλικό της Εθνικής με την Πολωνία) Ρότζερ Γκερέιρο μπορεί να προσφέρει περισσότερα με πολύ μικρό κόστος και με τετράχρονο συμβόλαιο και να πιστώσεις στο ενεργητικό της διοίκησης και τον προπονητή της ΑΕΚ, αυτή τη μεταγραφική κίνηση.